Niespełniona

[Ewelina]

 

 

- Przecież gdyby chciał...Poklepała się po ramieniu i zamilkła. Wiedziała doskonale, że nie da się poskładać nadziei, które z powodu jego milczenia, w jednej chwili rozsypały się w drobny mak. Cały jej świat dryfował teraz zupełnie mimowolnie i w rozchwiany sposób. Kołysał się jak samotna łódź na mętnym oceanie jej mglistych myśli. 

- Znajdzie tysiące powodów, całe mnóstwo przyczyn, morze racjonalnych argumentów, w których każe mi się zanurzyć...Przerwała myśl. Nie była w stanie snuć dalszych rozważań. W drżące dłonie schowała twarz - bladą jak papier i prawie przezroczystą. Zesztywniała w środku. Wszystko w niej choć żyło, było martwe. Zastygła w pozycji embrionalnej, jakby chciała ukryć swój ból, schować go przed całym światem, bo przecież nikt nie mógł się dowiedzieć jak bardzo cierpi i że jej wnętrze jest niesamowicie delikatne. Tylko poduszka, całkiem mokra od łez, znała jej sekret i tak miało zostać na wieki.

- Przecież gdyby chciał... Powtarzała najboleśniejsze zaklęcie... Gdyby chciał... Błądząc tą jedną myślą, gładziła swoje delikatne dłonie. Rysowała na nich znane kształty, te którymi on pieścił jej plecy, kiedy nadzy leżeli, z lubością wpatrując się w siebie. Pragnęła, żeby był z nią teraz, żeby czas zniknął, a przestrzeń skurczyła się do rozmiarów ich ciał. Marzyła by go poczuć, stać się jego częścią i być z nim na zawsze. Tak po prostu i już nic więcej.

Edytowane 25 Marca 2023 przez Ewelina (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@Ewelina Gdyby tylko chciał... ano właśnie ... plus ;))

[Ewelina]

@Leszczym bo w tym cały jest ambaras, żeby dwoje chciało naraz :) 

[Tectosmith]

@Ewelina  Ciekawie. Ale "gdyby tylko chciał ..." i tutaj powstaje niedosyt informacji :-) Pozdrawiam :-)

[Ewelina]

@Tectosmith narrator czuje ten sam niedosyt. Sam nie wie, więc i jemu niedosyt doskwiera okrutnie....

Cóż :) samo życie, nie wszystko i nie zawsze jest jasne. 

[Ewelina]

@Pedro Cangrejo przyznam się, że trochę celowo nie zadbałam o te kwestie techniczne.

Teraz myślę, że jeszcze bardziej powinnam uprosić tekst technicznie, bo tak wyszło ani tak ani siak i nie dziwię się, że na te sprawy techniczne zwróciłeś uwagę. 

Dziękuję za przeczytanie i komentarz. 

Pozdrawiam! 

[Marek.zak1]

Co się stać mogło, a się nie stało, widać stać się nie miało. Skoro opisywane atrakcje go nie skusiły bardziej na stałe, widać coś było, o czym nie wiemy. Pozdrawiam

[Ewelina]

@Marek.zak1 doskonale to podsumowałeś. 

Dziękuję za komentarz i serducho. 

Pozdrawiam

[Gość]

@Ewelina Każdy ma możliwość wyboru. Czasem te wybory są tak zaskakujące i tak niezrozumiałe dla otoczenia... Ale jednostka  - to nie otoczenie, a otoczenie - to nie jednostka. Ona sama często nie wie, skąd taka jej decyzja. 

[Ewelina]

@Cor-et-anima jasna sprawa to, że czasem ciężko zrozumieć.

Niestety żadna szkoła tego nie uczy - jak zrozumieć albo jak żyć z konsekwencjami cudzych decyzji, które czasem tak bardzo nas dotykają i na zawsze pozostawiają w nas ślad. 

[staszeko]

Nawet gdyby chciał, też by nie było dobrze, bo życie, choćby najbogatsze, nigdy nie dorówna marzeniom. A tak przynajmniej jest o czym pisać.

 

Natomiast, co do formy:

• jeśli dywizy oznaczają początek myśli bohaterki, to bym jej zastąpił cudzysłowem i oddzielił od części opisowej.
• wyeliminowałbym jak najwięcej „się”, bo to brzydki zaimek sterczący w tekście jak ogórek w torcie; na przykład:

  Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  Poklepała skulone ramię i zamilkła.
   

Tyle na razie; czekam na następne teksty.

[sam_i_swoi]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Poklepała swoje ramię i zamilkła ?

[staszeko]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

„swoje” to również dobra zamiana. Moja sugestia to jedynie jeden z wielu przykładów; zawsze można wymyślić coś lepszego.

[Ewelina]

@staszeko miło Cię czytać, dawno Cię nie było. Oczywiście, dziękuję za uwagi. Na codzień nie pisuję prozy a jak już coś powstanie to jest bardzo niedoskonałe. Tym bardziej każda podpowiedź jest dla mnie cenna. 

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.