Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Będę w słowach

Ewelina
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Ewelina

Ewelina

Opublikowano
Opublikowano

@Tectosmith dzięki za inspirację :) 

 

 

 

Być w twojej świadomości 

I kiełkować powoli 

albo pękać jak pąki na wiosnę 

kolorem różanym 

czy zielenią cię przykryć 

niczym kołdrą 

pachnącą leśną polaną 

 

Być w tobie 

aby ból uśmierzać 

cichą radość w słowach przynosić

i nadzieję z całego świata zagarnąć 

do twoich ramion

 

w twojej świadomości 

serce ci zmiękczać 

niech bije donośniej 

 

być w tobie 

słowami czasem jak drzazga - 

nieznośnie 

bo świat bywa nieznośny 

 

lecz pamiętaj że to nic 

że kapryśne jest życie

śmiej się i płacz 

żyj 

a ja będę blisko ciebie

w słowach w znakach jak mrówki 

w umysłu zakamarkach

będę 

i tak dopóki 

świat nasz się nie skończy

 

 

 

6
Ewelina

Ewelina

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Asia Rukmini dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Początek wiosenny :) wiosnę już widać :)

Pozdrawiam ciepło

@Tectosmith cóż, gdyby nie Ty to ten wiersz by nie powstał, w każdym razie nie w takim kształcie :)

Życie i ludzie są zawsze najsilniejszą inspiracją, przynajmniej dla mnie.

2

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Simon Tracy
      Zaduszki

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      W cudowny, liryczny sposób z należytą zadumą i szacunkiem opisałaś ten czas zaduszny, który przed nami. Nie lubię odwiedzać cmentarza w tych dniach bo nie ma tej magii miejsca a jedynie zlot tych, którzy dopiero w obliczu kartki z kalendarza przypominają sobie o istocie przemijania i sprawiedliwości śmierci. Dobrze jest odwiedzać zmarłych nie tylko od święta. 
    • tie-break
      Zaduszki

      Przez tie-break · Opublikowano

      Linia cmentarna, jak co roku, łączy koniec z końcem i milczenie z milczeniem. Cisza prowadzi przez alejki smużką dymu, wstążką wykradzioną z wieńca.   Z każdym sezonem potrzeba coraz więcej czasu, aby wszystkim złożyć wizytę. Siatka spękań już porosła nagrobki, teraz przechodzi niepostrzeżenie na dłonie.   Przy pomniku czapeczka żołędzia tuli się do kamiennej płyty; wewnątrz zastygły krople wosku z rozbitego zeszłorocznego lampionu - oto wróżba na dni jeszcze niedojrzałe, nieopadłe. W palcach zaszeleściła reklamówka, liście chryzantem sypią się na na buty.   Po długim spacerze przemoczone nogi odmawiają posłuszeństwa. W głowie tłucze się nie wiadomo skąd dziecięcy głos, coraz natarczywiej.   - Mamo, czy pod ziemią jest ciepło?
    • Manek
      Się złoci

      Przez Manek · Opublikowano

      @huzarc, @Berenika97, @Simon Tracy, @Kwiatuszek, @FaLcorN, @Poezja to życie dziękuję za wasze odwiedziny i pozostawienie śladu. @viola arvensis  jeżeli inaczej i wyjątkowo, to strzał w dziesiątkę. Cieszę się

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @RomaBardzo mi miło. Dziękuję za dobre słowa. Pozdrawiam.
    • Cyjan
      Złote Piaski

      Przez Cyjan · Opublikowano

      Gdy widziałem Cię po raz pierwszy, zbiegałeś ze wzgórza  Dookoła szumiał wielkopolski las Oczy miałeś smutne, nos zaczerwieniony  Lśniące bordowe serce zdobiło Twój pas I sam nie wiedziałem, dlaczego na Cię patrzę Tak natrętnie, pytałem się sam Bo czułem, jakbym miał Cię już wcześniej i zawsze Tak czułem, kiedy ujrzałem Cię tam Ktoś śpiewał: „Złote Piaski, ach, Złote Piaski!  Kto był w nich choć przez chwilę, temu przyśnią się nie jeden raz.” Spojrzałeś na mnie, a oczu Twych zieleń Odbiciem była przyjeziornych traw Sarna w biegu zatrzymana, młody jeleń Letni anioł, niepomny ludzkich spraw I nie wiedziałem, dlaczego na mnie patrzysz Co we mnie widzisz, pytałem się sam Czy na Twojej twarzy widzę wzruszenie? Dałeś mi uniesienie, lecz co ja ci dam? I wciąż ktoś śpiewał: „Złote Piaski, ach, Złote Piaski!  Kto był w nich choć przez chwilę, temu przyśnią się nie jeden raz.” Wtem sięgnąłeś drżącą ręką, mój mały Do mej ręki, aby tkliwy dać mi znak Uściskiem czułym Ci odpowiedziałem I ujrzałem twoje usta, uśmiechnięte w wielkie „tak” Tak jak wtedy żeśmy na tym wzgórzu stali Tak ja nadal stoję z Tobą w moich snach Choć niewiele nam wspólnego czasu dali Tak ja nadal jestem z Tobą w moich snach I sam śpiewam: „Złote Piaski, ach, Złote Piaski!  Kto był w nich choć przez chwilę, temu przyśnią się nie jeden raz.”
    • Bożena De-Tre
      Kochana poezjo

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar Po Targach w Krakowie ustalimy poetycką''wymianę myśli''.Jestem z moim Wydawnictwem i niby powinno być łatwiej bo to drugie ''wyjście'' a trochę ''zatrzymuje ''w biegu codziennych spraw...Dziękuję raz jeszcze.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...