Brzemię.

[Loverman]

Moja poezja??
Słowa stracone...
Nakarmcie swe uszy pustym żargonem!
Niech się wyleje strumieniem niekształtnym
Poemat krótki, lecz nic nie warty!

I tak bezdusznie, też bez przyczyny,
Wypełnię sensem zamarłe godziny.
Uniosę w czyn martwe natchnienia,
Wiodąc bezcelowo sens bez znaczenia.

A młodość rozbłyśnie bez komplikacji,
I w trwogę zmieniając, myśl zmarnieje.
Spojrzeniem rozświetli bez większej racji.
Niewinność wrzucając w chaosu naturę.

Zwieńczając utwór dodam spostrzeżenie:
Nie można być ślepcem, by dźwigać kamienie.

[sterowiec]

taaak....proponuje przeniesc sie do poczatkujacych :)

pozdrawiam

[agnieszka puczynska]

do czasu tego, kiedy myśli klną wszystko nieubłaganie...
tęskno mi panie...

bo zmięłabym ten wydech zmarły
jak proch poezji gadzin...
unikam jednak i
brzemię stracone wiedzie
bezcelowo sens bez znaczenia...

przykro mi, ale tylko w taki woal ubrać potrafię komentarz, który przyjemnym nie będzie na pewno...
agnieszka

[seweryna żuryńska]

znam potrzebę pisania tego, co łka gdzieś na dnie
ale mam pełną świadomość w jakim kręgu się obracam
pokora i zwykły wstyd dyscyplinuja moje poczynania

zachęcam do pisania
proponuję mieć zawsze na względzie dwa proste pytania
po co
jak
z czasem czytając myśli wielu świetnych poetów tej stronki dostrzeżesz i swoje niezgrabności

ukłony

seweryna

[wstydliwa]

Zgadzam sie z Seweryną-ja powoli to dostrzegam...pozdrawiam

[Dorma]

Slicznie..Uzekles mnie tym wierszem...Piszesz jak najbardziej w moim stylu ..No i w swoim..Nic sie nie zmieniles na szczescie:)
Pozdrawiam