Loverman

Osunąłem się po aksamicie Przez ich płatki tak miękko ochrzczony Wśród kolców płodziłem ukradkiem Wonne myśli ich wiatrem znaczone. Wśród łąk kalających przymierze, Gdzie baranka włos sczerniał najmiększy, Wysuwałem wciąż naprzód pacierze I błądziłem w gronie snów swych największych. A korony tym różom zrywałem, By oddzielić kunszt mistrza od złudy, Gdyż różanym świat stał się ogrodem Już u źródła swej boskiej obłudy! I czy warto stąpać wśród ludów Mojżeszowych tablic straconych? Nieświadomie się rodząc człowiekiem, Piętnem kwiatów tych naznaczonym.

Ile głębi w tej czerni, Której tak się bałem Okno me rozświetla w pochmurnej przestrzeni Ja wpatrując się w gwiazdy oblepione ciemnością Stwierdzam, że nie mogę... Nic to już nie zmieni. I kładę pod młot, mych Kowalich skłonności Aksamit pióra mego i roztropne gesty Czarny blask ogarnął wszelkie moje słowo Oj! Strach mną zawładnął... Lecz czy przed ciemnością? Ja pragnę... Jest tyle świata do posmakowania! Raz wieczór przeraża innym razem młodość. A w mroku nie widać kiepskiego wykończenia, Więc pytam na przekór, bez wywnioskowania Lepiej widzieć całość Czy jasną cześć istnienia? Bo żyjąc długo z boku Tu, gdzie dźwięk pochłania... Mityczna pieśń bogów z hadesowej przestrzeni I w ciągu dni mych złotych i chwil marnotrawnych Widoku za mym oknem, na szczęście, nic nie zmieni. [sub]Tekst był edytowany przez Loverman dnia 15-12-2003 18:26.[/sub]

Wiersz bardzo przyjemny, fajnie się płynie, choć zachaczyłem o pewien przecinek: "Ach! I nie wiem, czemu tak mi bije serce", który powinien być chyba po "czemu". Wstyd mi, ze przyczepiłem się do takiej błachostki, ale cóż i tak moge powiedzieć bez wahania: "Spójrz! Ile tu nieba!(...)" PS: Zastanawiam się czemu wiersz nie jest w dziale "Dla zaawansowanych". Albo komisja zaspała, albo na prawde brak jej poczucia poezji, albo (jak twierdzę od dawna) ta cała komisja to stronniczy bubel. Bo wiersze Dormy na pewno lepsze są od poezji wiekszości zamieszczających w dziale "dla zaawansowanych". [sub]Tekst był edytowany przez Loverman dnia 14-12-2003 22:58.[/sub]

Co jest!!! Sądzę, że ten cały moderator jest stronniczy i sprzyja pewnym osobom na forum. Przenosi moje wiersze do tego dzialu, choć są inne dużo gorsze, ale tych nie rusza. Myslalem ze serwis jest dla nas, a on zachowuje sie jak wielki znawca poezji, kurde krytyk literacki sie znalazł.

Panno anetzka, zapewniam panią, że treść tego wiersza nie jest wycelowana w konkretną osobę, chociaż nie zaprzeczam, że po części ma pani pod tym względem rację. Cieszę się też, że dwie osoby inaczej zinterpretowały mój wierszy, bo piękne jest jak każdy w poezji widzi troszeczke coś innego :D

Nie godzę się z tymi, co wiatrem rzucają W puste przestrzenie pomiędzy wierszami I sami dla siebie symbolem się stają W bezbarwnej ciasnocie za swymi drzwiami. A nisko się kłaniam by przeszłość omiatać Ze stóp, co dojść dały prawdzie do głosu I to właśnie nimi się tak delektuję! Nie suchą karmą bezkształtnych pogłosów. I ani na przerost, a nawet za nisko Nie chciałbym karmić Was mymi myślami, Ja jestem ciałem, duszą...To wszystko! Więc niechaj zostanę tu, między Wami. Bo tak myślę sobie, że szukać nie warto Kiedy w znaczeniu człowiek więziony I skoro ochrzczony zostaje pogardą... Znamieniem prometejskiej lub kainowej ugory

Powiem krótko: nie podoba mi się wcale. Jakiś, taki bez wyrazu i głebszego sensu.

"Mój telewizor..." hym. Nie wiem co sądzić, niby w tym wierszu cos jest, ale jakoś tak dziwnie to jest podane. Druga i trzecia zwrotka jeszcze jako tako mi sie podobają, pierwsza może byc, ale ostatnia wg. mnie to już kiszka. To na tyle, co do mojej oceny.POZDRAWIAM i CIAŁ :P

Widzę, ze skoro wiersze same przenoszą sie z jednego działo do drygiego, to musi stać za tym jakiś wielki znawca poezji. Myslałem, że forumjest dla nas, a nie dla kolesia który jezałozył, ale chyba troszke się pomyliłem. Niedłygo zostaną w "Dla zaawansowanych" tylko jego wiersze.

No, tutaj mogę się zgodzić z wypowiedziami powyższymi: wiersz naprawdę dobry (chociaż pisany "ciągiem"). Urzekający jak ta zieleń:P

On jest napisany w stylu OYEYa, a ja tego stylu nie lubię...poprostu, chociaż to jest świetne : "niechciany skarb ciężar świętego Graala"

Kiedyś przyjdzie dzień, Kiedyś przyjdzie noc, A wraz z nocą sen... O czym będziesz śnić? Nikt tego nie wie. Z czego będziesz drwić?! To zależy od ciebie. Taka rymowanka mi się ułożyła;)

A mi się wiersz podoba troche i zarazem nie podoba (dziwne, co??:P). Podoba mi się jego wymowa, chociaż może już przegadana z lekka, ale za to podana w szczególny sposób, takie subiektywne przedstawienie zastanawiającego od poczatku wiary pytania o istnienie boga i przeznaczenia. Podoba mi sie ten wyrywkowy styl w jakim wiersz jest utrzymany "XXXXXXX..." "Jesteś przecież Panem swoich własnych dni..", bo przywodzi mi na myśl pewna piosenke, pewnego polskiego zespołu, który w pewnym czasie zrobił nia pewnom furrorę na polskim rynku fonograficznym. To tyle i pozdrawiam goraco autora..i nie tylko;)

"Z potrzeby czytelnika", PHI!!! Jezeli chcialbym pisac z potrzeby czytelnika to juz dawno bym skonczyl z tysiacem wierszy na koncie. A zreszta co ja tam bede sie rozpisywał... Na ten wiersz zlozylo sie kilka, calkiem milych zreszta, moich odczuć. Pozdrawiam i spadam.:P

Płakać, raz na czas Jakiś, tak bez celu Wnet posmakować młodość policzkiem spływającą Oddając świat pokusie, w tym wiernym gołosłowiu Kołysząc się rapsodią Dźwiękiem, który ucichł I nurzać palce wiotkie W przestworzu marmolady Miękko i tak czule zwijając język w trąbkę Gwiżdżąc najweselej, zlizując słodkie chmury Kraść złotych marzeń nici Tkać sieć by schwytać słońce. A w domu własnych myśli Przycupnąć całkiem cicho Raz w prawo, a raz w lewo... szukając tak radości Pod świerkiem jasnowłosym, gdzieś, zimową porą Tak gorzko się pomylić By poczuć smak błogości. Aż przyjdzie się odrodzić I spojrzeć w mil zielonych Przebytą, hen do granic, przestrzeń własnych wrażeń Zegarek wtem wyrzucę by wrócić na bezdroże Do dni mych pieśni złotych I tych płaczących marzeń

Jak to nie wiemy?! JA wiem...Jesteś tajemnicza:P

Muszę dodać komentarz ponownie, bo nie wytrzymam. Ten wiersz jest genialny!!!! Czytam go non stop i nie mam dość. :D:D:D:D

Kurde, poniekąd zachowałem się jak OYEY. Przepraszam (Dormę, nie OYEY'a, ale za duzo OYEY'a na tym forum. W kazdym jego wierszu jest więcej jego komentarzy niz innych. Ktoś napisze, ze mu sie wiersz nie podobal, zaraz OYEY mu wciska, ze wiersz jest genialny i zaczyna tlumaczyc o co w nim chodzilo. Zreszta moze macie racje, szkoda słów... POZDROWIENIA )szczególnie dla Dormy). ;)

OYEY jest zły, że kolejna osoba zawitała do tego dizłu i pisze lepsze wiersze od niego. Ten wiersz Dormy uważam za lepszy od każdego twojego tekstu. W poezji nie chodzi tylko o wiersz, ale też o samego jej twórcę. Dorma, wg mnie, w przeciwieństwie do ciebie nie stara sie wywierać jak najlepszego wrażenia. Ona sobie płynie, a my przepływamy koło niej i wszyscy są zadowoleni, zyjąc razem, oceniając się wspólnie, pokazujac niedociagniecia i ogólnie wyrażając swoje opinie. Natomiast pan OYEY nie potrafi płynąć spokojnie. On chce wpłynać na wszystkich i pokazać swój ślniący kadłub nawet tym, którzy widzą tylko zadzerwiałą łajbę. Tyrania i nieetyczne postepowanie to jego sposób na wciskanie wszystkim swoich marnych dziełek. Ale cóż, nie wszystkim się muszą podobać. Nie wolno się wkurzać o to, że to Dorma dostała aż tyle pozytywnych opini, a nie kto inny. Osoby postępujace w tak zawistny sposób potępiam szczególnie, bo to one są filarem wszelkich kłótni i burza dobra atmosferę tego serwisu. W sumie najlepszym wyjsciem byłoby ograniczenie wypowiedzi do jednej na każdy wiersz. Wtedy kazdy by się zastanowił przed wpisaniem jakiejś bzdury i nie powstawały by konflikty.

wiersz jest genialny, jak smiecie mowic, że jest kiepski?? :P :D :) Żartuje, poprostu jestem chory i straszliwie się nudze AAAAAAAAAAAAAAA [sub]Tekst był edytowany przez Loverman dnia 27-11-2003 01:39.[/sub]

Zgadzam się z pierwszą wypowiedzią, że końcówka jest zbędna. temat wiersza bardzo dobry i czekam, aż rozwiniesz ta myśl dalej.

Nie będę wulgarnie zataczał się słowem, Jednak na darmo oświadczam w skrajności Ja jestem tylko zwyczajnym człowiekiem! Twym dziełem Boże, pełnym twej troski. Każesz mi cierpieć w twej woli okowach. Z przymusu istnienia twego poskromiony Ja, w ból obracam starania najgłębsze, Boś kat ty i twórca Sodomy i Gomory. Wolę mi dałeś bym świat mógł oglądać, Lecz w ciele zamknąłeś duszę oniryczną, Skazałeś na pogardę, wlewając we mnie brzemię Chemiczną zagładę i rządzę ponad wszystko. I czym jest pokuta, jak nie twym sumieniem, Winisz mnie przez to żeś marnym artystą?! Niczym rzeźbiarz przez ręce swoje utrapiony, Przerzucasz ułomność wprost na mnie najczystszą. Raj został odebrany przez dziecię twe zbłądzone Przebaczyć nie umiałeś... Tyś ojciec miłosierny! Sprzecznością się staje, kto prawem swoim gardzi I w kłamstwie świętej racji nie widzi swego grzechu.

Zaczoł się tak niewinnie, rozpedziło się tępo i nagle koniec. Widze w tym wierszu duzom dawke emocjonalna i ten pęd!!! Jak dla mnie super!!!

Moze macie racje, moze są podobne, ale jak mam wyrazić monotonnie swego zycia w inny sposób?? Nie bede pisał o spełnionych marzeniach itd bo musiał bym kłamac, a tego robic nie chce.