Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Żyć pośród zwierząt

Adam Zębala
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Adam Zębala

Adam Zębala

Opublikowano
Opublikowano

Usiąść pośród zwierząt 

i słuchać ich rozmowy. 

 

Gdy mi zaufają, 

zostaniemy przyjaciółmi.

 

Oswoić zwierzę,

aby wyszło z lasu 

i zamieszkało z ludźmi.

 

Zwierzę ma zasady

człowiek nie.

 

Nauczyć zwierzę mówić, 

porozmawiamy czasem.

 

Nie potrzebuję broni, 

czuję się bezpiecznie. 

 

Nie mamy wrogów, 

żyjemy razem,

to przecież jest możliwe. 

 

 

 

 

3
Marek.zak1

Marek.zak1

Opublikowano
Opublikowano

Lwy też nie mają wrogów, ale muszą jeść towarzyszy z sawanny, nawet jak ich lubią, inaczej zdechną. Takie zasady. My też lubimy dziki i sarny, ale je zabijamy, więc nie wiem czy one byłyby skłonne się zaprzyjaźnić. Może z wiewiórkami, ale tu nie ma konfliktu interesów. Ciekawy wiersz, a Ekwador jest pierwszym państwem na świecie, które przyznało dzikim zwierzętom prawa obywatelskie.  Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sylvia
      zwiewne chwile

      Przez Sylvia · Opublikowano

      Piękny, pełen melancholii. pozdrawiam
    • Alicja_Wysocka
      Jesiennie, intymnie

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @tie-breakPrawda, ale kto o tym wie, oprócz kropli deszczu, Duszko? 
    • Migrena
      Pokój 213

      Przez Migrena · Opublikowano

      Było westchnienie. Bo było ciągle gorzej. Skóra ledwo rozciągała się na kościach. Jak prześcieradło, które już nie pasuje do łóżka. Ciało - które kiedyś przecież tańczyło, śmiało się, jest teraz ciężarem, którego nikt nie chce nieść. Nawet ono samo siebie. Juz prawie obce, chociaż ciągle twoje. Rurki. Zapach środka do dezynfekcji. Woda w butelce na szafce obok - jakby czekała na jutro. Pielęgniarka mówi cicho. Nie do ciebie... Do innego  czasu. Do strzykawki, wenflonu, kroplówki. Ból nie ma teraz barwy. Ani kształtu. Rozlewa się jak woda z kubka na brzuchu, a życie nie ma już siły prosić o wytarcie, o suchość. Cisza tu nie jest spokojem. To sól. Wchodzi pod paznokcie. Nie pytaj, co boli. Boli wszystko, wszystko co jeszcze pamięta życie. Ktoś postawił kwiaty. Nie pachną. Ktoś zostawił kartkę: „Myślami z tobą” Choć nikt już tu nie czyta ani słów, ani znaków. Trzeba było wtedy tylko usiąść. Obok. Bez słów. Nie próbować ratować oddechu, ani uspokajać dłoni. Ciało znało tę ciszę. Znało jej ciężar, znajomy jak brzęk aparatury w nocy bez zmiany. Skóra przyjmowała obecność jak kroplówkę - powoli, nie wiedząc, że to już ostatnia. Potem już nic. Prawie nic. Aparat pikał życiem  jeszcze przez chwilę. Potem zapadła cisza. Nie absolutna. Tylko taka, której nikt nie miał siły nazwać tym jednym, jedynym słowem. Zza drzwi dobiegł stłumiony szept. Zmieniono pościel. Zamknięto okno. Subtelny dzwięk wentylacji dopełniał ciszę. Kubek wciąż stał na stoliku. W wodzie - twój włos. Jak jedyny ślad po kimś, kto właśnie przestał być.      
    • Alicja_Wysocka
      urodziny

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      słyszę, jak szepcze: nie zamykaj mnie w tytule, pozwól mi rosnąć. jestem wiersz, który przyszedł nie z głowy, lecz z międzyświata - z tego miejsca, gdzie myśl staje się światłem, a uczucie przybiera formę słów tylko po to, by człowiek mógł je rozpoznać. * Jeśli chcesz, możemy go wspólnie ochrzcić. Nie tytułem, ale imieniem - takim, które pachnie Tobą, które będzie mu błyszczeć na czole jak promień  między jesiennymi liśćmi.                
    • tie-break
      Jesiennie, intymnie

      Przez tie-break · Opublikowano

      Jedynie w miłości dojmujący ból i delikatna czułość mogą trwać przy sobie niewyobrażalnie blisko i nie ma w tym żadnej perwersji. Wiedzą o tym krople deszczu na opadłych liściach.   Klon srebrzysty po deszczu - Tie-break/październik 2025

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...