Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@ais dziękuję. To pomocna wskazówka.  

Sam może i dał wskazówkę tylko dla mnie zawoalowaną. 

Nie jestem specjalistą, więc najpierw musiałam rozszyfrować, co oznaczają niektóre terminy a później...i tak nie do końca wiedziałam jak poprawić ten tekst. 

Ps. Głód skróciłam, zgodnie z Twoją sugestią. Faktycznie mam skłonność do pakowania plecaka do oporu :)   

Opublikowano

@Ewelina

 

Słowa, słowa, słowa

 

Więc przestaję

Definitywnie... 

I za "więc" na początku wersu 

Mogę dostać burę

Jak uczniak się czuję

Ale dobrze - 

To mnie odmładza 

 

Więc przestaję 

"Co za durny pomysł 

Tak się narażać" 

To może lepiej 

Robić nic? 

 

...Przestać pisać 

Zbyt ciasno 

Za gęsto...

Pisać słowami

Których nie przewidział nikt

Opublikowano

@Ewelina hm...bardzo dobre spostrzeżenie.

 Peel przenosi swoje odczucia na odbiorcę.

Ma rację, bo chyba każdy miewa takie stany.

 

Rady i krytyka literacka-  bardzo profesjonalne!

Chylę czoła prawdziwym znawcom tematu (co widać i czuć).

Jeśli autor czuje, że poprawki mogłyby zmienić sen i przesłanie utworu, to lepiej nie poprawiać...

Pozdrawiam!

 

Opublikowano

@aff @Ewelina

 

Może to co piszę to jeszcze nie sztuka, nie mniej jednak... Nasuwa mi się taki komentarz:

Sztuka i kompromis? 

Nie... To do siebie  nie psuje. 

Dziękuję za Twoją wariacje na temat "nic". Widać jakie istnieje bogactwo słów i sposobów wyrażania myśli. To bogactwo niewyczerpalne :) 

Pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

@Marcin Szymański

 

Od grafomanki 

 

Słów nie cofniesz 
A człowieka zranisz 
Chcesz czy nie

 

Mama mówiła:
"Zawsze idź za głosem intuicji.
Ona ci podpowie 
Kogo słuchać a kogo omijać
Szerokim łukiem.
Od niektórych lepiej trzymaj się z daleka." 

 

Słów nie cofniesz 

Opublikowano

@Marcin Szymański wspaniale :)

Poza tym, że określenie czegoś mianem grafomanii nie jest konstruktywne. 

Może mamy inne wrażliwości i inne poglądy na temat tego czym jest konstruktywna krytyka. 

Być może dla Ciebie to drobiazg takie słowo: "grafomania", dla mnie to po prostu obelga. 

 

"Ci" "Tobie" i inne "się" biorę na warsztat. 

Może jeszcze nie widać wystarczających postępów, ale pamiętam, żeby nie przesadzać z tymi "nieszczęściami" i nie nadużywać ich w tekstach. 

 

Pozdrawiam serdecznie

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To jak kto pisze zależy od osobowości. Jesteśmy amatorami zatem pisanie powinno sprawiać przyjemność i radość. Gdy ktoś jest bardzo spontaniczny i uczuciowy nie można zmuszać go do pisania w sposób bardzo uporządkowany zgodny z regułami, bo go to zniszczy.

 

Ja piszę bardzo uporządkowanie zgodnie z formą nad wszystkim długo się zastanawiam. Z drugiej strony mam też natchnienia, które przychodzą niespodziewanie i wtedy szybko je zapisuje na kartce, którą zawsze mam przy sobie, bo inaczej zaraz zapomnę. Ale te podszepty weny to jeszcze nie wiersz, a tylko takie cegiełki do budowy.

 

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@staszeko a jednak słowa moją moc. Czasem są jak delikatny powiew wiatru a innym razem jak trzęsienie ziemi. 

Owszem... słowom myśli czasem nie przeszkadzają,  podobnie jak niektórym tancerzom nie przeszkadza muzyka

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Rafael Marius a więc Aniołów jest więcej niż myślałam.

 

Pozdrawiam serdecznie

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...