Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Otępienie


Rekomendowane odpowiedzi

Mam otępienie w oczach - 

Jak pustka

Bez granic 

Na nieistniejącym brzegu

W kształcie niczego

 

We wszechświecie

Morze listości - 

Na pocieszenie

Żałości nuta

W ramionach niespodziewanych gości mam

 

Ani sercem ani ciałem

Już nie przywieram do świata 

Ani żadnych stworzeń

Ciebie też nie czuję tylko los bolesny widzę

Ponad horyzontem 

 

Jestem sama 

 

Pełna niedawnego bólu 

I zakrzepłej krwi

Jak najgęstsza farba

Po ranach dzielących

Duszę mą na pół

 

Już przestałam czuć - 

I to moja sprawa

 

Jestem jak melodia cicha

Której nie zapiszesz -  

Za pomocą nut 

 

Edytowane przez Ewelina (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To prawda starsi ludzie czasami się gubią. Nie mogą trafić do domu.
Tu dom można by rozumieć, jako naturalny stan serca pełnego pokoju i radości
A peelka błądzi po bezdrożach smutku jak syn marnotrawny, nie mogąc znaleźć ścieżki do ramion kochającego Ojca.

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Cor-et-anima dziękuję za Twój komentarz. Wszystko trafione w punkt. 

Nasz mózg to nasza potęga ale i czasami prawdziwe utrapienie i jeszcze te chochliki, które nam robi, gdy lekko szwankuje ;) 

Pozdrawiam ciepło. 

@Rafael Marius nie ujęłabym tego lepiej. 

Do tego wszystkiego dodam tylko jeszcze, że jak natura tak i my ludzie powinniśmy dążyć do stanu równowagi, który i dla nas i naszego umysłu jest najzdrowszy :) 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...