Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

Szukam cię w zakamarkach 
Gdzieś na rogach 
W prześcieradle
W mojej duszy
Szukam cię 

Jesteś 

Mimo ciągłej burzy 

Jesteś 

Czuję cię choć nie przez skórę

Czuję cię 

W myślach
Na przekór tobą przebitych
Gdy mój przetrącony kark 
Wciąż jest w ciebie mocno wbity
Czuję cię 

Umysł tobą jest rozmyty 

Czuję cię

W emocjach brakuje mi logiki 
W rękawy łapię więc powietrze
I oddech płytki
To zamiast daremnej modlitwy

Szukam cię 

Wznoszą mnie myśli porywy 
Bo w głowie mam ciebie 
A czas nagli
Wabiąc do wiecznej gonitwy

Wciąż czuję cię
Na szerokość cienkiej nitki
Oplatają mnie o tobie myśli
Jak sieć

Czuję to

Czuję cię


 

Opublikowano

Temat wdzięczny, takie tęskne wiersze zawsze spoko. Ale kompozycyjnie jest nudnawo, dość jednostajnie, wszystko ciurkiem po jednym rymie... Ja, jako czytelnik, życzyłbym też sobie jakiegoś tytułu, bo trzy gwiazdki to żadna zachęta do czytania. Aczkolwiek to już moja osobista fanaberia, bo wiem, że są fani takiego rozwiązania.

  • 4 tygodnie później...
Opublikowano

@Ewelina

szukam cię w zakamarkach 
gdzieś na rogach w prześcieradle

w mojej duszy szukam 

 

jesteś mimo ciągłej burzy 

czuję cię choć nie przez skórę

czuję w myślach
na przekór tobą przebitych
gdy mój przetrącony kark 
wciąż jest w ciebie mocno wbity
czuję cię 

 

umysł tobą jest rozmyty 

w emocjach brakuje logiki 
w rękawy łapię więc powietrze oddech płytki
i zamiast daremnej modlitwy

szukam cię 

 

wznoszą mnie myśli porywy 
bo w głowie mam ciebie 

czas nagli wabiąc do wiecznej gonitwy

wciąż czuję cię


na szerokość cienkiej nitki
oplatają mnie o tobie myśli

czuję to

czuję cię 

 

Pozwoliłam sobie pomajsterkowć, trzymaj się

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...