Niepamięć

[ernest_kron]

Umrę

i czeka mnie niepamięć.

Ale nie taka jak dla Stachury.

Nie taka jaką ma Pessoa.

Moja będzie z tego kurzu

zdeptanego w Ursusie.

Z przygód i scen przelatujących

przez głowę

gdy się widzi opuszczone hangary

i wielkie okna w agonii.

I z alkoholu, który jest ostatnim ratunkiem

przed alkoholem.

 

Mam żonę i córkę.

Liczę też na przyjaciół.

Miejsce, gdzie stoję jest jak liść,

który dla kaprysu zostanie zerwany.

Będzie z tego jesień do wspominania.

Jak ta, gdy zaczynaliśmy szkołę.

 

27.08.2017, Warszawa

[goździk]

@ernest_kron W byciu zapomnianym wybrzmiewa jakaś nieśmiała nutka wyzwolenia. 

[Deonix_]

Następny wiersz jaki przeczytałam, i w krzesło mnie wcisnął. 

Ja go czytam jako odejście z wielkiej brzydoty w małą, prostą i zwykłą, szarą codzienność, 

którą "jakoś da się wytrzymać", a gdy się skończy, to "aż tak nie żal". 

 

Pozdrawiam, 

 

D.