Julia

[P.S.]

Jesteś najlepszym co mnie w życiu spotkało,

A że mnie rzuciłaś w sumie nawet lepszym.

Dzięki bogu za bycie Panny z Belgii!

 

Nieraz jak cię widzę, to jakbym patrzył na

Objawienie Maryi. Masz w środku cząstkę boskości.

Własnością twą trwożna, dygocząca i szczera dusza.

 

Nie przepadam za mną, ale kocham mnie bez warunkowów.

Jest mi dobrze samemu, zabiorę siebie na randkę.

Dzięki tobie to prawda, lecz nie mogę być wdzięczny,

Muszę cię uważać za suke i szmatę, by nie pękło me serce.

 

Bez niej jestem szczęśliwy, nie martwię się kim jesteś.

Nie zejdę ze swego, tak dla nas obojga jest lepiej.

Miłość nie wystarczy, nie możemy być razem.

Chciałem życie jak w filmie i je dostałem, źle mi…

 

[goździk]

@P.S. Strofowo-wersowo wygląda jak odwrócony sonet. Petrarka miał swoją Laurę, Ty masz swoją Julię :D Uwielbiam we wszelkich utworach romantycznych gloryfikację ukochanej osoby. Co prawda w życiu to się nie sprawdza, no ale od czego mamy poezję? W dodatku zawarłeś w wierszu czynnik ludzki: 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pięknie, bo bez szczęśliwego zakończenia.

[P.S.]

@goździk Dziękuje i zgadzam się :)