Mały, biały domek cz.IV

[Kwiatuszek]

      Po dwóch godzinach burza ucichła. Dość mocno popadało. Kwiaty w moim ogrodzie wydawały się uśmiechać na wszystkie strony. Dostojnie podniosły głowy jakby chciały zakomunikować całemu światu:
- Jesteśmy najpiękniejsze i najszczęśliwsze na świecie! Patrzcie na nas, patrzcie!
Krople deszczu spływały po kolorowych płatkach i zielonych liściach. Miały rację, było na co patrzeć. Tym bardziej, że na horyzoncie pojawiła się przeogromna tęcza.
      Powietrze było nadzwyczaj orzeźwiające. Popędziłam więc do domu i pootwierałam wszystkie okna. Tak to bywa i w naturze i w życiu. Po burzy zawsze wychodzi słońce. Nie ma innej możliwości. Tak już stworzony nasz świat. Czy gdyby cały czas na niebie jaśniała kolorowa tęcza bylibyśmy w stanie zauważać jej piękno? Stałaby się czymś zwyczajnym, jak codzienne mycie zębów. Czymś do czego nie przywiązujemy większej uwagi. A kiedy zaskoczy nas, raz na jakiś czas, budzi poczucie wdzięczności i pozostaje w pamięci na bardzo długo.

[Rolek]

@Kwiatuszek

Do pięknych rzeczy łatwo się przyzwyczaić. Dawaj dalej Kwiatuszku!

[Kwiatuszek]

@Rolek Tak, to prawda. Do dobrego i pięknego nadzwyczaj szybko się przyzwyczajamy. A później tej dobroci nie doceniamy. Dzięki;-)

[Kwiatuszek]

@Natuskaa@TylkoJestemOnaDziękuję za serduszka!

[Kwiatuszek]

@WiechuJKDziękuję i miłego wieczoru!