Kłótnia, czyli to wszystko przez nieszczęsną duszę

[Wędrowiec.1984]

Kłótnia, czyli to wszystko przez nieszczęsną duszę

 

Szatan
Gdy z Bogiem na uczynki ciągle się mocujesz,
Twarz twoją z miliardami twarzy porównuje,
I szuka wciąż oblicza, w którym zaklął obraz;
Zaczekaj, choć na trochę ze mną dziś pozostań,
Bo jestem twoim strachem, zjawą i przestrogą.
Zdziwiony? Śród aniołów byłeś tak wysoko
Lecz liczy się gdzie jesteś tutaj, teraz, dzisiaj.
A podróż ku niebiosom ktoś w ogóle widział?
Czy znajdzie się śmiertelnik, który to opowie?
Sam wiesz, że nie istnieje. Żył onegdaj człowiek,
Co siedział jeszcze wyżej niż cheruby w niebie.
Zabity, dnia trzeciego wrócił wnet do siebie,
Lecz zejść ponownie tutaj szybko nie omieszka;
Do niego bardzo kręta, wyboista ścieżka
Prowadzi i wciąż ludzkość będzie prowadziła.
Cóż widzę? Nad nagrobkiem widmo się pochyla…

 

Anioł
Nie jestem zaskoczony, tegom się spodziewał.
O tobie na cmentarzu zastęp trupów śpiewa,
Tak głośno jakby trupy nigdy nie umarły.
Już dosyć! Ciągle służysz w potępionej gwardii,
I plany wciąż niweczysz. Odejdź stąd, na zawsze!
Chcesz zabrać jego duszę? Pragniesz jej, a jakże,
Lecz ona już nie twoja ale nasza będzie.

 

Szatan
A kimże jest ten człowiek? Popatrz w jego serce.
Odnajdziesz tylko marazm, krzywdy i cierpienie.
Posłuchaj, weźmiesz teraz pogrzebowy wieniec,
Zaniesiesz tam, wysoko i pokażesz wszystkim,
I niechaj zacznie czytać prorok albo mistyk,
Co grubym, czarnym tekstem tutaj napisane;
Na wstędze. Czy naprawdę o tym nie wiedziałeś?
Naiwny żeś aniele, jak twój pan w niebiosach…
Masz rację, ratuj duszę i przed piekłem ocal
Człowieka, który piekło nieustannie stwarzał,
Bo mnie już nie zależy. Weź ją i nie wracaj!

 

Anioł
Tęskniłeś może kiedy do swojego domu?
No powiedz. Wciąż pamiętam żeś był śród aniołów
Największym, najjaśniejszym. Czego więc się boisz?
Tęskniłeś? Powiedz proszę. Gdybyś mógł przegonić
Prastare światło gwiazdy; Skusisz się? No, słucham.

 

Szatan
Dlaczego znowu gorycz wlewasz mi do ucha?
Ilekroć cię spotykam przy wyklętej duszy,
Tylekroć wspominkami wciąż próbujesz kruszyć
Diabelskie, zimne serce. Nie czas na wspomnienia!
Gabrielu! Gdybyś tylko moje przewinienia
Mógł zmazać, rzucić w otchłań - Rzucę się za nimi.
Ten człowiek… O nim głośno świadczą jego czyny,
On chciał być potępiony, sam mi to powiedział.

 

Gabriel
Aż nadto Lucyferze sobie dziś pochlebiasz,
A wstęgę, nim przyszedłeś, szybko odczytałem:
“Nie umrze, lecz w pamięci zawsze pozostanie,
Bo nigdy nie zapomną, że był tym człowiekiem…”

 

Lucyfer
Co dobre jest dla niego Szatan wie najlepiej.
Czy chciałbyś być potężny tak jak my, szatani?

Gabriel
“...Co kruszyć umiał słowem najmocniejsze bramy.”
Ty nie chcesz jego cierpień. Chcesz mieć sojusznika.
Pojąłem to, już wtedy. W ogień go popychasz
Nie po to żeby spłonął, lecz by się hartował.
Jak miecza, jego duszy będziesz potrzebował,
Bo słowem chcesz wywalczyć więcej niźli mieczem.
Przyznaję, wciąż potężny i przebiegły jesteś,
Lecz o nim już zapomnij, nie ma go, przegrałeś.
Czy myślisz, że naprawdę o tym nie wiedziałem?

 

Lucyfer
Czy marzysz o potędze, powiedz mi, Gabrielu?
Zabiorę was ze sobą, i w piekielną czeluść
Sprowadzę śmiertelnika, diabła i anioła;
Pójdź za mną! Tej potęgi nikt już nie pokona!

 

Gabriel
Słyszałem to już kiedyś. Ciągle nie masz dosyć.
Miast pytać, wciąż o litość powinieneś prosić,
Bo więcej w tobie pychy niż przed eonami.

 

Dusza
Pokorę mą zapewne obaj macie za nic,
Więc powiem niepokornie - wkrótce zmartwychwstanę.
Zasiewam w głowach waszych nieskończony zamęt,
Bo równie nieskończone współtworzyłem byty.
Istniałem przed gwiazdami. Wszechświat nieodkryty
Obnażał tylko dla mnie swoje tajemnice.
Samotne, nagie światy, nieskażone życiem…
Ach, jakże były puste wszystkie te planety,
Na które nieustannie patrzył duch poety;
Patrzyłem. Czy współczułem tak wielkiemu dziełu?
A jeśli wszelkie cuda znikną w oka mgnieniu,
Czy będzie istniał jeszcze cudów tych stworzyciel?

Lucyfer
Nie bluźnij! Jam jedyny światów jest niszczyciel,
Więc dość już twego dzieła - nie ma cię, poeto!

 

Poeta
Słyszycie? Tak wybrzmiewa wiekuiste echo,
Przekleństwo niespisanej, wiecznie pustej strony.
To koniec. Już poeta całkiem wypalony.
Stworzyłem was, nie dbałem - ach, wybaczcie proszę;
Kłócicie się jak dzieci. Pójdę więc za ciosem
I skończę te dziecinne, niepotrzebne kłótnie.
Przebijam czwartą ścianę! Spełniam, co tak żmudnie
Na wstędze pogrzebowej kiedyś napisano;
Kurtyna w pył rozbita będzie moją bramą.
Czy będzie tejże sztuki jaka część kolejna?
Sam nie wiem, bo natura bywa bardzo chwiejna,
I czasem jest ciekawa co z tej kłótni wyjdzie,
A czasem… Mam ochotę wrócić kiedy indziej,
Do przygód całej trójki moich bohaterów.
Ja wiem, że na tej Ziemi bywa takich wielu,
Lecz tam jest moja dusza, mój archanioł, diabeł…
Czy warto wciąż podążać niewyraźnym śladem,
Tej sztuki, jakże drętwej, tak niedoskonałej?
Być może. Mój Gabrielu, wina sobie nalej,
I niechaj inne byty piją razem z tobą.
Świętujmy! Co sonetów miało być ozdobą,
Dialogiem na dwie kartki stało się tak szybko.
Podejdźcie, wyście pierwsi. Nigdy już nie znikną
Wspomnienia, które sobie dzięki wam stworzyłem.
Ach, jakże się za wami teraz już stęskniłem!
 

---

 

Edytowane 10 Października 2022 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[violetta]

Bóg wszystko spokojnie opowiada, nie kłóci się:) można to w sobie uśpić albo zapomnieć o tym  sobie przypomnieć coś przyjemnego:)

[ais]

Jutro dokończę, ale już wiem, że będzie to uczta wyborna, a moja pierwsza myśl: Szekspirowskie bardzo!

Pozdrawiam!

 

[Marek.zak1]

Wiesz, ja nie bardzo wierzę w anioły, diabły itp a zmagania to każdy ma w sobie. Na własny użytek wypracowałem sobie coś, co nazwałem kontrolowanym egoizmem i to się z grubsza sprawdza. Pozdrawiam. 

[Somalija]

@Wędrowiec.1984 Przez moje sny wędrują duchy i toczą swoje utarczki. Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

[goździk]

@Wędrowiec.1984 Jest w tym coś wytwornego. Bardzo lubię takie dialogi w poezji na zasadzie polemiki, a mimo że forma rymowana (na ogół nie przepadam), to tutaj pokazałeś klasę. Pojawienie się Poety na końcu i jego przemowa to taka wisienka, dodanie nowego wymiaru. Chcę więcej! :D

[Wędrowiec.1984]

@violetta, @ais, @Marek.zak1, @Somalija, @goździk Dziękuję!

 

Zastanawiam się czy pociągnąć to dalej. Napisałem kilka wersów dalszego ciągu i może coś z tego wyjdzie. Zobaczymy co przyniesie przyszłość. Może ułoży się z tego jakaś ciekawa historia? :)

[Somalija]

@Wędrowiec.1984 Pisz, Ty możesz i umiesz...

[violetta]

@Somalija może nie przez kłótnie, a przekonywanie, bo ktoś stoi na granicy:)

[goździk]

@Wędrowiec.1984 Poemacik byłby zacny!

[Marek.zak1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Osobiście wolę krótsze, zamknięte formy, ale to ja. Pozdrawiam. 

[Wędrowiec.1984]

@Marek.zak1 A spróbuję i zobaczymy co z tego wyjdzie. :)

[Rolek]

@Wędrowiec.1984 Forma +

[Rolek]

@Wędrowiec.1984 Dawaj dalej!

[Wędrowiec.1984]

@Rolek Coś sobie pomału powstaje. Zobaczymy. :)

[Ewula]

Bardzo mi się podoba :)

[Nata_Kruk]

Węrdowcze... całość czyta się z tzw. zapartym tchem.. dłuuuugie jak licho, ale, że Twoje,

zasadziłam się tutaj na chwilkę.

Potrafisz pisać i zakładam, że o tym wiesz, bo nawet komentarze Ci o tym "bębnią", pewnie w niejednym sonecie, jak pamiętam w tym się specjalizujesz. Cóż dodam... pisz, po prostu.

Pozdrawiam.

Edytowane 14 Października 2022 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Wędrowiec.1984]

@Nata_Kruk Aż sam się zdziwiłem ale powiem Ci, że rozwijanie tej historii sprawia mi naprawdę mnóstwo frajdy. :-) Sonety troszkę mi się znudziły. Owszem, wrócę do nich ale chciałem spróbować czegoś nowego. 

 

Dziękuję Wam bardzo za czytanie i serduszka. :-)

[Nata_Kruk]

... próbowanie czegoś nowego, to nowe wyzwanie... niech czas Ci sprzyja... i jeżeli masz/czujesz

w pisaniu frajdę, koniecznie kontynuuj.

Sonety... znudziły Ci się...?.. :) mnie się nawet na horyzoncie nie pojawiły... :) za trudne dla mnie.

Edytowane 14 Października 2022 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Wędrowiec.1984]

@Nata_Kruk Dziękuję! Po prostu dużo ich już napisałem - w tym sensie mi się znudziły. :-)

 

Historia z Kłótni doczekała się dzisiaj części drugiej. 

Edytowane 14 Października 2022 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)