wielkie zapomnienie

[Sylwester_Lasota]

 

gdy ja się zapomnę ty się zapomnisz

zapomną się nasze myśli i słowa

odejdą w niepamięć czyny przytomne

a życie się będzie pisać od nowa

 

gdy ja się zapomnę ty się zapomnisz

zapomną się nasze usta i dłonie

przeszłości obrazów żadni nie wspomną

potomni niknący pośród zapomnień

 

gdy ja się zapomnę ty się zapomnisz

zapomną się nasze drogi i ściany

to nikt już nie będzie o nas pamiętał

w obłędzie zupełnie nam zapomnianym

 

napiszą się nowe lepsze historie

o naszej nikt nigdy nawet nie wspomni

jak gdyby nas wcale tutaj nie było

w tym świecie od nowa całkiem zmyślonym

 

krzyżują się prawdy półprawdy z fałszem

jesiennie się snują już zapomnieni

rdzewieją posągi kruszy się kamień

wspomnienia zapomnień truchleją w ziemi

 

 

 

 

 

 

Edytowane 15 Października 2022 przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)

[Dared]

@Sylwester_Lasota Fajnie się Ciebie czyta, dziękuję

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Fajnie czytać taki komentarz. To ja dziękuję.

 

Pozdrawiam

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Może.

 

Dzięki.

 

Również :)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - fajnie dziś piszesz - podoba się - 

                                                                              Pozdr.

[Marek.zak1]

Fajny wiersz, a coś tam o nas będą pamiętać ci, którzy nas znali. Tak to działa. Pozdrawiam. 

[Wędrowiec.1984]

@Sylwester_Lasota Świetny listopadowy wiersz, idealnie pasujący do jesieni i nostalgii, którą tak uwielbiam. 

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cieszę się :)

 

Również pozdrawiam.

 

 

 

 

Czasami wydaje mi się, że więcej tworzymy prywatnych piekieł niż nieb na tym świecie. Ja miałem jedno i drugie, albo nawet jedno w drugim, bo nie wszystko jest tutaj czrno-białe i jednoznaczne. Ogólnie nie narzekam :).

Dziękuję za komentarz.

Również serdecznie pozdrawiam.

 

 

 

 

 

 

Zapomniałem, nomen omen :), kto to powiedział, ale żyjemy tak długo, jak długo trwa o nas pamięć, czyli znikamy zupełnie najczęściej dwa, trzy pokolenia po naszym odejściu.

Z pozdrowieniami.

 

 

 

 

Edytowane 7 Października 2022 przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo dziękuję  Cieszę się z takiego odbioru.

Pozdrawiam.

[A-typowa-b]

@Sylwester_Lasota ale tu się podziało. Pozdrawiam

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dzięki.

Wzajemnie.