Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Ja ponad nacją, wielkim z cesarzy,

Na wzgórzu winnym, w helleńskiej willi,

Niby prę żywot w wiecznej idylli,

Lecz mi się jeszcze cesarzowa marzy!

 

Liść jej laurowy słoni piękno twarzy,

Śniadość zrodzoną w słońcu Sycylii,

Acz jeśli stanie na czele flotylli,

Poddaństwem moje imperium obdarzy.

 

Żądna miłości cesarstwo krwią splami,

Mieszkańców Lacjum, wyzutych z prymu,

Co broczyć będzie tam akweduktami,

 

Do fontann, łaźni i szaletów Rzymu,

Niech pomną wobec możni patrycjusze,

Iż za jej żądzą wleką się katusze!

 

 

 

Edytowane przez Aleksander Łukiańczuk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@Dared na chwilę obecną będę publikował to co już napisane mam. Co do przyszłości, jeśli starczy mi czasu, może będą pojawiać się także jakieś trzynastozgłoskowce. Nie bardzo wiem, choć się domyślam, czym jest ta rozbudowana estetyka. Mam pewne swoje wzory, swoich mistrzów i raczej jestem oporny na zmiany, zwłaszcza jeśli impulsy do nich płyną z zewnątrz. Pozdrawiam.

 

 

Edytowane przez Aleksander Łukiańczuk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Niezły wiersz, ma swój styl, który pasuje do treści. Rzymskie imperium cechowała rozbudowana estetyka.

 

„Se” to niefortunne uproszczenie „sobie”:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

->

Co broczyć będzie akweduktami,

 

Pozdrawiam.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • 2 lata później...
Opublikowano

Podoba mi się ten wiersz, bliski moim klimatom albowiem uwielbiam historię Starożytnego Rzymu. Przy okazji, Szanowny Autorze, zerknęłam na inne wiersze z Twojej twórczości i przyznam, że klimatem przypominają mi wiersze młodego Tuwima ;) 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Komu ja jeszcze porymuję? posplatam słowa jak kwiaty w bukiecie? komu napiszę co serce czuje po prostu człowiekowi czy jeszcze poecie? Komu wiersz rymowany ułożę opiszę jeszcze jeden przyśniony ziemski raj? jakże smutno mi dzisiaj Boże gdy zamiast piórem ktoś pisze gdzieś tam AI Komu dzisiaj wiersz się skleci i muza go przytuli ile tylko ma jeszcze sił? komu śnią się szczęśliwi poeci? prawdziwą poezję chcą obrócić w szary pył Komu wiersz android poukłada? coś napisze na czczo bo nie lubi chipsów poeta z pomnika na bruk upada podeptane kartki z pamiętników i grypsów Szczęśliwszego Nowego Roku 2026 dla wszystkich piszących na portalu poezja.org życzy Maciek.J
    • Ja się tym moim rowerem nie rozpędzę za bardzo  Już sobie obiecuje że w tym roku na pewno to cholerne prawko zdam  Tylko żeby któryś z instruktorów że mną wytrzymał

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Za szybko się chłopaki poddają a przecież we mnie potencjał na kierowcę jest!  Fajnie się czyta Szczęśliwości w Nowym Roku
    • Oddycham   Oddycham ciężko a może wzdycham a może zdycham leżę pod płotem pijana szczęściem innych ludzi spojrzeniem pogardzana sama jak królewna z bajki o Kopciuszku z zapałkami za siedmioma górami stoliczku nakryj się nie daj umrzeć z głodu Babie Jadze w chatce z piernika nie wydziobuj okruszków Jasia i Małgosi nie głaszcz wilka zamkniętego w Czerwonym Kapturku na ziarnku grochu posadź Złote Runo jak warkocz Roszpunki rozwiej moje myśli w oddechu zaplątane
    • Ja się chyba nie zgodzę z już arkiem że jest nastrojowo  Myślę że jest przeraźliwie smutno  Czytam sobie ten tekst oczywiście po swojemu  Jest tu zagubienie duża niemoc może nawet rezygnacja  A jak się bardziej w czytam to i samobójstwo też dostrzegam  Nie wiem czy nie za dużo przez święta kryminałów przeczytałam  Tak to po prostu czuję
    • Też tak kiedyś liczyłam: "Kocha, lubi, szanuje, nie chce, nie dba, żartuje, w mysli, w mowie, w sercu, na ślubnym kobiercu." I nigdy nic się nie wyjasniło. W zrywaniu płatków można tylko na chwilę zaparkować nieszczęśliwą miłość, otulić nadzieją, a najlepiej napisać wiersz, pozwolić uczuciom zamknąć się w słowa. Fajny pomysł i fajny wiersz, ale trzeba powoli czytać, żeby ogarnąć wszystkie wibrujace w nim emocje.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...