Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kiedy wreszcie wszyscy zasną. Gadają i gadają od rzeczy, jak jakieś tłumoki niewychowane. Czyż nie widzą paskudy jedne, że pragnę z nią w ciszy pogadać. Czy tak trudno zauważyć zgrabną, powabną trumnę, która bez zwłoki, chce pogadać ze mną. Żeby jeszcze jakaś brzydka, niedorobiona, sękata, to bym się nie dziwił. Przecież ona jest pięknie rzeźbiona zębem czasu. To dodaje uroku osobistego. Katafalku tylko nie podłożyli. Musi stać biedna na podłodze. Jeszcze dostanie wilka. Wtedy jej poradzę, żeby zaskarżyła ich do sądu.

  

Wyciągnięto ją z ciepłej ziemi. Chociaż z drugiej strony, nie może mieć żalu. Sama się tego domagała. Tak za mną tęskniła. A właściwie dlaczego… tego nie wiem. Skoro jednak przyszła tutaj, to widocznie chce pogadać. Łasi się do mnie uchwytami, rozkładem wnętrza i wystającą koronką, to na pewno ze mną. Cicho wreszcie tam być!!! Trumnę mi spłoszycie!!!

            

Mój donośny krzyk skutkuje gremialnie. Stoją wokół i spoglądają dziwnie. Normalnie jakby ich gęby ciszą       zamurowano. Białe anioły rozdziawione. Tylko skrzydeł brakuje. Ale tak na dobrą sprawę, po co im one.   Przez okna i tak nie wyfruną. Chyba że w prostokątnych kawałkach.

             

Stop. Dosyć tych głupawych myśli, bo się do nich za bardzo przyzwyczaję. Czas rozpocząć rozmowę. Niechybna rozmówczyni, zaczyna się niecierpliwie kiwać na boki, robiąc cztery wgłębienia w podłodze. Jeszcze pogniewana, pójdzie precz i do sądnego dnia nie powróci. Oczywiście obrażona na mnie. Nie mogę jednak narzekać. Przecież pragnę z nią pogadać. Drugiej takiej szansy za mojego życia, już mogę nie dostać. No to zaczynam. Niektórzy usiedli z wrażenia. Z rękami z tyłu.

              

–– Na wstępie, jeżeli Trumna pozwoli, chciałbym zapytać, z jakiego drewna jest zrobione Pani ciało?

–– Nie jestem żadna Pani. Wypraszam sobie na wstępie takie niestosowne insynuacje, żeby było wszystko jasne na przyszłość.

–– Proszę mnie źle nie zrozumieć, ale o jakiej przyszłości… Trumno mówisz.

–– O przyszłości rozmowy oczywiście. Z dębowego drewna jestem zrobiona. Sęk w tym, żeby Pan w to uwierzył. Bo w przeciwnym przypadku, będzie mi niezmiernie smutno i przykro.

–– O… smutna trumna. Doprawdy. To coś nowego. Nigdy takiej nie widziałem.

–– Co mi tu gadasz głupoty. A ja to co? Nie wyglądam na zmartwioną?

–– Raczej na… powabną… świeżo wstawioną.

  

–– Gdybym miała oczka, to bym spuściła zażenowana, choć nie ukrywam… dozgonnie podbechtana. Powiedzieć komplement trumnie, to chyba się Panu nie często zdarza, co?

–– No nie… chociaż powiedziałem kiedyś kosie, że jest ostra jak papryczka chili.

–– To jakbyś mnie powiedział, dobry człowieku. Mamy wiele wspólnego ze sobą.

–– Chyba z właścicielką wspomnianego narzędzia?

–– Nie zawsze nam ku sobie, ale chcąc nie chcąc, muszę przyjąć wszystko, co mi włoży… no wie pan…

–– To Trumna nie wyciągnięta z ziemi?

 

–– Z ziemi? No wiesz! Jak śmiesz tak do mnie mówić. Mam bogate wnętrze. Co rusz to inne. Jestem trumną przechodnią. W czasie imprezy jest we mnie, a później go przekładają do tej innej, co do ziemi idzie. Po prostu należę do wyższej klasy trumien. Dlatego chciałeś ze mną rozmawiać. A nie z jakąś śmierdzącą, nasiąkniętą zapachem… nieprawdaż skarbie?

–– O w mordę. Przypominam sobie. Nogi ciebie nie bolą od wędrówki do mnie? Nie miałaś kłopotów przy wejściu do budynku?

–– Trumnę to każdy przepuści. Byle jak najdalej od niej. Przemieszczałam się pionowo, otwierając i zamykając wieko. Bo trzeba ci wiedzieć, że jest na zawiasach. Waliłam głośnym echem po ścianach… lub w co szło.

–– Rozumiem. Dzięki że przyszłaś. Na leżąco jesteś ładniejsza.

–– No ba… co ty robisz popaprańcu? Łapy precz od moich wystających koronek, srebrzysto czarnych. Jak bum cyk cyk, postraszę duchem wnętrza!

–– A łaj! Przygniotłaś mi wiekiem palec. Chciałem tylko poprawić fałdę. Nie pasowała do twojego nieskazitelnego wyglądu.

–– Ty lepiej o trupy pytaj. W końcu wiesz z kim rozmawiasz. Głupi nie jesteś.

–– Tak się zastanawiam. Twój charakter jest dość… zmienny.

–– Tak samo jak moje wnętrza. Chociaż we mnie, w tym krótkim czasie, aż tak się nie zmieniają.

–– Masz takie podłużne, zgrabne kształty. Tylko twoje nogi są do niczego. Nie dosyć, że cztery, to jeszcze krótkie i prostokątne. Wybacz… ale nie. Nie przekonasz mnie do takich ud!

 

–– Człowieku! Co z tobą. Bo jeszcze pomyślę, że jestem w…

–– Tym razem to ja wypraszam sobie takie insynuacje o przypuszczalnym usytuowaniu jakże interesującej rozmowy.

–– Dlaczego nie chcesz wiedzieć, co odczuwam, kiedy wchodzi we mnie?

–– Wchodzi? Chyba raczej kładą go w ciebie?

–– No przecież mówię. Ja uszów nie mam, ale ty przecież masz. Słuchaj uchem, a nie trupem.

–– Zazdrosny jestem. Dlatego nie pytałem, bo miałbym w oczach: łzy z żalu wystrugane.

–– Naprawdę? Niech ucałuję twoją ziemską marność.

                   

–– Cholera co robisz… nie wstawaj… zostaw w tej chwili moją marność... przestań trzaskać wiekiem… to nie są miękkie usta… a łaj moja głowa…

–– Tyś mój… marzyłam o tobie… pragnę cię we mnie!

–– Dlaczego nie pomyślałaś, że z wiekiem ci przejdzie… to miała być tylko rozmowa.

–– A coś rzekł kochanie… zazdrosny jestem… i że cię nie opuszczę aż do śmierci.

–– Oj przepraszam. Aż tyle nie powiedziałem. To była tylko dziennikarska prowokacja.

–– Prowokacja powiadasz. Akurat. Widziałam jak się ślinisz na widok moich dębowych sęków koronkowych i gładkiego lakieru, tudzież zapachu… tyś mój.

–– Puszczaj mnie wreszcie… co robisz… nie zamykaj mnie… ciemno tu… powietrza mi brakuje…

–– Cicho być, bo mosiężnym uchwytem przywalę. Od dzisiaj będziemy razem na zawsze. Już nikomu ciebie nie oddam. Poświęcę się dla nas, w dwumetrowym zasypanym kanionie, bo wilgotno bardzo na cmentarzu. Wyślę mejla do właścicielki kosy. Przypieczętuje naszą miłość. Na wieki wieków.

–– Wydostanę się stąd. Nie powiem: amen. Jeszcze czego. Niedoczekanie. Co mnie podkusiło. Puk puk. Tu jestem. A nie chce być. Puk puk. Tu ziemia. Otwórzcie!

                   

*                     

–– Dyrektorze. Był pan naocznym świadkiem. Codziennie od trzech dni rozmawia z trumną.

Widzi pan tu jakąś trumnę?

–– Nie. Tylko część ludu, leżącego na posadzce mego zamczyska.

–– Żartowniś z pana… no właśnie… pensjonariusze też nie widzą. Patrzą tylko ciekawie. Plus taki, że nie wariują w tym czasie.

–– Przyznać muszę, że słusznie prawisz.

–– Dyrektorze. To nie wszystko. Nawet jeden zapomniał, że jest królem.

–– Jakim królem? To ja jestem królem. Co to za drewniane hałasy, z mojej komnaty seksualnej powabnie dobiegają?

–– Pozwól panie, że stąd bez zwłoki pospieszymy, mając na uwadze bezpieczeństwo członków naszych.

                    

*                    

–– Cholera! Ten facet nie żyje. Coście czubki z nim zrobili. Przyznać się jeden z drugim.

–– Ja nic. Jestem trzecim z czwartym.

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Media mają olbrzymi wpływ na kształtowanie naszych poglądów czy sympatii w każdej dziedzinie życia. Oczekujemy więc, że podawane informacje będą rzetelne i zgodne z prawdą. Chcemy przecież dokonywać nieskrępowanych wyborów, a mogą one być naprawdę wolnymi, gdy dokonamy ich na podstawie prawdziwych wiadomości. Tymczasem, jako pojedynczy ludzie i całe społeczeństwo, jesteśmy pod ciągłym wpływem medialnych intryg - manipulacji. Słowo to oznacza kształtowanie lub przekształcanie poglądów i postaw ludzi bez udziału ich świadomości, poprzez narzucanie im fałszywego obrazu rzeczywistości. Kluczową rolę w oszukiwaniu społeczeństwa odgrywają dziennikarze, tworzący często nieprawdziwą rzeczywistość na potrzeby wcześniej przyjętych założonych tez lub światopoglądu. Inną grupą stanowią tak zwani eksperci, których wiedza na dany temat jest wątpliwa, ale są to osoby płynące „z prądem”. Manipulacja, według psycholingwistyka Adama Wichury, zaczyna się od nagłówka. To właśnie w tytule żurnaliści często zamieszczają fałszywą informację, bo wiedzą, że możemy nie lubić czytać artykułów do końca. A właśnie na końcu tekstu – w takiej manipulacji - pojawia się wyjaśnienie opisywanego wydarzenia. Natomiast sensacyjny nagłówek jest tak formułowany, aby zagrał nam na emocjach. Według Wichury, jeżeli tytuł informacji wywołał w nas wysoki stopień negatywnych emocji np. złości, oburzenia, nienawiści, to znaczy, że trzeba włączyć myślenie i zdrowy rozsądek, bo właśnie zostaliśmy zmanipulowani. Oto przykładowy nagłówek: „Kobieta na wózku inwalidzkim i jej opiekun nie zostali wpuszczeni do ekskluzywnego lokalu!” Większość z nas będzie na pewno oburzona. Niektórzy będą nawet nawoływać do bojkotu restauracji. Natomiast na końcu dowiadujemy się, że „pokrzywdzeni” byli pod wpływem alkoholu i wyzywali wulgarnie obsługę lokalu. Inny nagłówek stosuje zdanie pytające: „Kiedy minister X wycofa dofinansowanie leków dla chorych na cukrzycę?” Artykuł przedstawia całą historię pomocy państwa dla cukrzyków, jest nudny i nie można się doczytać oczekiwanej daty. Na końcu wreszcie pada zdanie: „Minister X nie zamierza wycofywać tego dofinansowania”(!). Tytuł, będący cytatem, to również narzędzie manipulacyjne. Podam przykład: „Dyrektorka musiała wiedzieć o defraudacji”. Najczęściej nie zwracamy uwagi na cudzysłów. Taki komunikat odbieramy jako fakt. Skoro „wiedziała”, to pewnie współuczestniczyła – wnioskujemy. Jednak w podsumowaniu artykułu okazuje się, że wspomniana dyrektorka z opisywaną aferą nie miała nic wspólnego. Dziennikarze wykorzystują również tzw. kompleks Polaka t.j. obywatela „gorszego niż ci z Zachodu”. Co ciekawe, ciągnie się ów kompleks od wieków, jakby był wpisany w genotyp polskości. Przypomina mi się stare, bodajże siedemnastowieczne przysłowie: „Co Anglik zmyśli, Francuz skreśli a Niemiec doma nakrupi, wszystko to głupi Polak kupi”. Ludzie mediów oszukują nas między innymi takimi komunikatami: „W niemieckim tygodniku zamieszczono …..”, „W prasie amerykańskiej …..” lub: „Nasz korespondent we Francji donosi, że ……..” . Mamy więc, jako społeczeństwo liczyć się ze zdaniem zagranicznych obserwatorów naszego życia publicznego, bo ci „wiedzą lepiej, jak powinno być” . Okazuje się często, że nie jest to opinia zagraniczna, tylko komentarz płynący prosto z Polski. Bywa, że redakcja niemieckiego tygodnika prosi współpracującego z nią polskiego dziennikarza o opinię w jakiejś kwestii. Dziennikarz ów pisze na przykład felieton, najczęściej krytyczny wobec tego, co się dzieje w Polsce, zgodny z linią programową czasopisma i otrzymuje za to wierszówkę. Niemieckie pismo zamieszcza tekst, a polskie gazety bez skrupułów powołują się na „zagraniczne doniesienia ”. Jest to jedna z najskuteczniejszych technik manipulacyjnych, które bardzo łatwo wprowadzają nas w błąd. Innym sposobem manipulacji jest wyrywanie z kontekstu wypowiedzi rozmówców i dopasowanie jej do zakładanej tezy. Pewna osoba według przekazu medialnego miała oznajmić: „Nie wyobrażam sobie, aby moje dziecko zmieniło płeć.” Natomiast pełna wypowiedź brzmiała: „Nie wyobrażam sobie, aby moje dziecko zmieniło płeć bez mojego wsparcia.” Urwany fragment całkowicie zmienił sens całej wypowiedzi. Jeszcze inną techniką tworzenia sztucznych skandali jest tak zwane zaburzenie perspektywy. Tytuł krzyczy: „POLAŁA SIĘ KREW! Poszukiwany jest właściciel sklepu”. Chcemy się dowiedzieć, co się wydarzyło i co zrobił właściciel sklepu? Okazuje się, że dwaj klienci pobili się w sklepie i poleciała krew z rozbitego nosa. A właściciel był potrzebny jako świadek. Nagłówek zaś sugerował, że to ów właściciel narozrabiał. Sposobów manipulacji jest bardzo dużo. Jak w takim razie nie pozwolić się oszukiwać? Myślę, że na początek należy używać własnego rozumu i do każdej wiadomości podchodzić z dużym dystansem, nawet wówczas, gdy będzie pasowała do naszych poglądów. Należy sprawdzić, jak przedstawiają ten sam temat inne źródła, również tej strony, z którą jest nam nie po drodze. Czasami dość łatwo sami możemy ocenić rzetelność dziennikarzy. Jeżeli jeden i ten sam publicysta w swoim tekście uważa, że religia nie powinna być nauczana w szkole, a później przeprowadza wywiad z katechetami na temat, dlaczego religia powinna zostać w szkole?, to prawdopodobnie mamy do czynienia z hipokryzją. Dla radia i telewizji najbardziej widocznym sposobem oszukiwania słuchaczy czy też widzów są debaty osób o różnych poglądach. Tworzy się wówczas tak zwane „ustawki”. Do rozmowy zaprasza się dwie osoby z opcji X i jedną z Y. Jedna osoba, gdyby nawet mówiła konkretnie, logicznie i na temat, nie ma większych szans na przebicie się ze swoimi racjami do słuchaczy i widzów. Dla większości odbiorców ten z poglądów jest prawdziwy, który ma więcej zwolenników. Przykładem może być pewien program interwencyjny uznanej dziennikarki telewizyjnej od lat goszczący na antenie jedynki. Zrobiła reportaż o biednej uczennicy , jej matce i wrednej szkole. W placówce dziewczynkę rzekomo prześladowano. Wcześniej założona teza miała uderzyć w szkołę i system oświatowy. To, że system jest do niczego, nie trzeba nikogo przekonywać. Ale w tym wypadku nierzetelność przekazu była zdumiewająca. Dziecko przez rok nie było posyłane przez matkę do szkoły. Dziewczynka przebywała ciągle w domu. Szkoła wykonała wszystkie przewidziane w takiej sytuacji procedury, łącznie ze zgłoszeniem sprawy do sądu rodzinnego. Ale w studiu przewagę miały osoby popierającą matkę. Również wśród „ekspertów” dominowały te głosy, które brały w obronę rodzinę. Do głosu rzadko byli dopuszczani goście, którzy wykazywali zaniedbania matki wobec dziecka. Założenie programu zostało zrealizowane. Szkoła, jej pracownicy i niektórzy uczniowie okazali się winnymi „tragedii dziecka”. Takie podsumowanie sprawy usłyszeliśmy od prowadzącej. Oprócz wszystkich wspomnianych wcześniej technik jest jeszcze ordynarna manipulacja czyli podawanie kłamstw, celowe zmyślanie jakichś faktów, które są przytaczane i powielane później przez większość stacji radiowych, telewizyjnych. Nawet jeśli po określonym czasie fikcyjne wydarzenie zostanie usunięte, ludzie i tak zapamiętają to, co „twórcy” chcieli wpuścić do obiegu medialnego. Ale jak pisze Adam Wicher: „Nie trzeba kłamać, aby mówić nieprawdę. Znając psychikę ludzką i schematy przetwarzania świata przez ludzi, można tak skroić informację, aby mówiąc prawdę wywołać u człowieka zwątpienie. I odwrotnie.” Winston Churchill też kiedyś stwierdził, że kto jest właścicielem informacji, ten jest również właścicielem świata.    
    • @Berenika97 Co za komplement! Dziękuję! Pozdrawiam!
    • @Alicja_Wysocka wiem. Ale w dzieciństwie. Wieczór, babcia gasi światło, a ja z latareczką "pożerałem" pachnące książki. Nie ma takiej gumki na świecie coby te wspomnienia wytarła.     A tak przy okazji, bo mi się wspomniało. O Paganinim. Codziennie jeździł na koncerty do Rzymu. W pewnym miejscu był pałac a przed nim , na fotelu siedział mężczyzna. Paganini był nim bardzo zaciekawiony. Kazał zatrzymać powóz. I oglądał scenę jak do siedzącego mężczyzny podchodził służący i podawał mu leżące na tacy pistolety. Mężczyzna brał każdy z nich i strzelał w powietrze. Służący zabierał je na tacy, szedł do pałacu aby je nabić i wracał. Mężczyzna strzelał. I tak w kółko. Paganini zapytał wożnicy kim jest ten mężczyzna. Wożnica odpowiedział: To bawi się Lord George Byron.   A tak mi się wspomniało :)       @Roma dobrze :)    
    • @Berenika97 z tego co zauważyłam to podchodzisz do tematów z bardzo dużą wrażliwością i zrozumieniem. A to, że masz odwagę pisać na trudne tematy, podziwiam bardzo, bo mi takiej odwagi brakuje. Jeszcze raz gratuluję wiersza i dobrego dnia życzę :)
    • @Annna2Doświadczenia mojej rodziny (bardzo złe) spowodowały, że nie przyjmuję bezkrytycznie żadnych doniesień medialnych ani nie mogę zaufać nikomu z tzw. "elity" politycznej.  Manipulacja ludźmi, społeczeństwem weszła do struktur państwa i do mediów tak głęboko, że stała się jego "krwioobiegiem". Mam wrażenie, że nikt już temu się nie sprzeciwia. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...