Pierwszy krzyk

[zblakanadusza]

Ciemny pokój
dwie ulice
kilka przecznic
ja tam krzyczę
bo umieram rodząc się
moja matka
jak w półśnie
półprzytomna
półotwarta
i krwawiąca
- moja matka
nagle cisza
nie ma mnie
może jestem
nie wiem gdzie
mój ojciec
na mnie czeka
dzieli nas Styks-to rzeka
niewidomy
niewiedzący
jest mój ojciec kochający
Ciemny pokój
dwie ulice
kilka przecznic
już nie krzyczę

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Zrobiło na mnie duże wrażenie to sformułowanie... Być może jest to istota każdego krzyku..? Zresztą cały wiersz w mocny, sugestywny sposób wyraża dramat i lęk chwili narodzin, poprzedzający radość otrzymanego życia. Pozdrawiam :)