Lustro

[poezjaspodpowiek]

Stoję naprzeciwko, stroję niemego głosu barwy.
Tonie w odbiciu prawda, stronię od niego jakby,
To nie jest rzecz łatwa, Sumienie dźwiga imię na barkach,
Skrada się za nim amoralizm, żyj zanim zamieszkasz w Arkham.

Obraz próbuje pukać do drzwi,
Przez które chce wejść Wybawca
Oraz woła wniebogłosy,
Lecz pragnienie uwolnienia rujnuje prawda.

Może popatrz mi w oczy,
Morze szumi, że jesteś podobny - aha...
Boże poparz Łaską choć Duszy kącik
By móc rozpoznać sztukę w powszechności.

Lustereczko powiedz przecie komu służysz, ileś warte?
Lekkość w ciężarze doświadczeń, może go kiedyś doświadczę.
Po ilekroć pytać masz jeszcze czy te drzwi są otwarte?
Skoro nie z mojej strony, to z drugiej odnajdziesz klamkę.