Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

     Kiedy umiera historyk stary,

To spiżowe posągi wielkich królów,

Pod wpływem natchnienia doniosłej chwili,

Zalewają się najprawdziwszymi łzami z wielkiego bólu,

 

Otoczony przez swe księgi,

Z pasją zbierane przez całe życie,

Na ścianach zaś liczne obrazy,

Pieczołowicie odmalowujące dzieje ojczyste,

 

Rozumie iż nadeszła jego godzina,

Wybiwszy na złocistej tarczy księżyca,

Odbitego w lustrze wody pobliskiego jeziora,

Niczym pochodnia na ostrzu żelaznego miecza…

 

Kiedy stary historyk umiera,

Student jego niemal każdy,

Wspomina jego najważniejsze dzieła,

Starego profesora najwspanialsze wykłady,

 

I w ostatniej życia chwili,

To właśnie królowej nauk Historii,

Poświęci swoje ostatnie myśli,

Nim na zawsze przekroczy wieczności progi,

 

Historii całe swe życie oddał,

Będąc młodym człowiekiem w historii się zakochał,

W życiu swym wspaniałe historyczne książki napisał,

Z historią w myślach i na ustach skonał,

 

Z historią w życiu był szczęśliwy,

Gdy odkrywał dziejów świata nieznane karty,

Historią w życiu był bez reszty pochłonięty,

Gdy szukał rozwiązania jakiejś historycznej zagadki,

 

Kiedy stary historyk umiera,

Umysłowo pracując do ostatniej swej chwili,

Cały jego uniwersytet żałobę przybiera,

Oddając zasłużony hołd staremu profesorowi,

 

Święta polska ziemia,

Której dzieje wytrwale opisywał,

Skryje go do swego wnętrza,

Niczym umiłowanego pamięci jej strażnika,

 

Kiedy stary historyk umiera,

Płaczą po nim bracia historycy,

Płacze cała polska ziemia,

Płaczą jego znajomi, prości ludzie zwykli,

 

Płacze po nim jego mała prawnuczka,

Której podobała się starca broda siwa,

Którą zawsze bawić się lubiła,

Gdy na kolanach pradziadka siadywała,

 

Lecz nadal będzie pisać w niebie,

Wielkie dzieła historyczne,

Z nieba będzie zsyłać natchnienie,

Na młodych historyków pokolenia nowe…

 

 

– Wiersz zainspirowany utworemKiedy góral umiera” w wykonaniu zespołu Harlem.

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym @Berenika97 Cieszę się, że mój dokument wierszowany przypadł wam do gustu.  Wielka historia na prowincji, działa na innych częstotliwościach :) Dziękuję, pozdrawiam. 
    • W Dniu Święta Niepodległości 11 Listopada warto przypomnieć wiersz Aleksandra Fredry: "Ojczyzna nasza."        Ojczyzna nasza Autor: ALEKSANDER FREDRO Na długich górach czarne świerki rosną, Z wiatrem północy szumią pieśń żałosną, A dołem, dołem, jak wzrok sięgnąć może, Złocistych kłosów kołysze się morze; Na morzu wyspy kwiecistej murawy I rozproszone, jak wędrowne nawy, Gdzieniegdzie domki bieleją z poddasza... To Polska!... Polska!... To Ojczyzna nasza! Ciemne błękity mleczna droga dzieli, Ziemia spoczęła w zroszonej pościeli, Czasami tylko koń zarży na stepie Lub na jeziorze ptak skrzydłem zatrzepie, Czasami tylko spływa z gór jak struga Trąby juhasa nuta smętna, długa: Obudzą czujność i napaść odstrasza... To Polska!... Polska!... To Ojczyzna nasza! Zima pokryła pola, lasy, skały, Nad strumieniami zawisły kryształy; Po srebrnych wstęgach przez białe doliny Suną się sanie, jak szare godziny; Liszka na słońcu czerni się z daleka, Gromada ptasząt pod strzechę ucieka, A dym w słup bije, w obłok się rozprasza... To Polska!... Polska!... To Ojczyzna nasza! Dworek przy drodze, na słupach wystawa, Wrota otworem, na dziedzińcu trawa, Studnia z żurawiem, gołębnik przy stronie, Za gumnem w kwiecie bielą się jabłonie; Krzyczy na słotę paw w stercie schowany, A na lamusie klekocą bociany, Gospodarz wita, do domu zaprasza - To Polska!.. Polska!... To Ojczyzna nasza! Gdzie jeszcze mężne nie wygasło plemię, Co za swych ojców wiarę, mowę. ziemię Ciągle nadstawia piersi, serca, głowy Na miecze wrogów, najeźdźców okowy, Co pói:y działać, walczyć nie przestanie, Poty żyć będzie, póki tylko stanie Jednego męża, jednego pałasza - To Polska!... Polska!... To Ojczyzna nasza. 
    • @Robert Witold Gorzkowski  w duchu Inwokacji Mickiewicza. tu jest miłość ( napisana językiem romantyków), realistyczna- jak pamięć.   Panno Święta, co Jasnej bronisz Częstochowy I w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem! Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem
    • @Maciek.J  dziękuję Maciek. Ale tak sobie myślę, że to nie ma sensu.  Każdy popełnia błędy, Kościół też je popełniał: "Święty Kościół grzesznych ludzi" I tyle razy było przepraszam. Ale to nie ma sensu. Nienawiść jest chorobą i nic się nie da z tym zrobić. I nie wiadomo ile razy by o tym pisać- to agnostycy i tak będą swoje- bo oni samo złoto, a nie są i o tym wiedzą- i to dlatego takie ataki, próby obrażania i ośmieszania. Dziękuję bardzo  
    • @Maciek.J Chwała tym co ją nam przywrócili.    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...