Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Przepraszam

Leszczym
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Leszczym

Leszczym

Opublikowano
Opublikowano

 

A – moja droga – bardzo właśnie Ciebie przepraszam, że wciąż i wciąż Ciebie oraz ich przepraszam, gdy w sumie zupełnie przepraszać nie mam za co. Słowem muszę Cię niniejszym przeprosić również za niniejszy tekst pod mało odkrywczym tytułem przepraszam. A i do tego wszystkiego jeszcze Cię przepraszam, że ze mną jest coś nie tak. Przepraszam również, że jest jakoś tak nie halo. Czuję się być w obowiązku za prowizoryczny zarząd rządowy – kogo jak nie Ciebie – ponadto przeprosić. A czasem sobie przewrotnie całkiem pomyślę, że nie przeproszę nigdy więcej za nas dwoje, co przepraszam bardzo jest niewątpliwym i bezdyskusyjnym błędem, bo powinniśmy ich przeprosić za nasze nie byle jakie zamieszanie.

 

Warszawa Stegny, 20.07.2022r.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiesław J.K.
      Człowiek

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @Migrena Jacku, widzę w Twoim wierszu biblijny obraz stworzenia człowieka. Tak myślę, że podczas stwarzania istoty ludzkiej Bóg się zamyślił i szkic d...bli wzięli, a potem aby naprawić niedociągnięcia zaszpachlował to grzechem. Mam nadzieję, że nie brzmi to sarkastycznie. Pozdrawiam ;)
    • violetta
      Skrzydła nocy…

      Przez violetta · Opublikowano

      @KOBIETA i co przeszedł?:)
    • Maksymilian Bron
      Dziś, teraz

      Przez Maksymilian Bron · Opublikowano

      Dziś dziękuję Ci, Boże, że jesteś, za róż-oddech przed majowym snem i że wiatr się zatrzymał w gałęziach, że już nie spoglądam w mój cień   Dziś dziękuję Ci, Boże, że jestem i za ptaki, które wróciły, za ten pokój na ustach bez fałszu i za przeszłość, ciemną mogiłę   Dziś dziękuję Ci, Boże – jesteśmy, że nic nie wiem i tylko czuję, Twoje Piękno jest nawet we śnie, w skalnym domu, co go zbuduję   Dziś zamykam swe oczy na plotki i dzielę się tylko uśmiechem Demon czeka cierpliwie na mnie, kiedy znów będę żył dawnym echem   a ja śmieję się z Tobą, mój Panie, leżę sercem na Rajskim dywanie i tak marzę w ten wieczny mikron, by ten uśmiech dla Nas nie zniknął
    • Zawierucha7
      Romans transformans

      Przez Zawierucha7 · Opublikowano

      bambaryło.... daj mi nogę ja bez nogi żyć nie mogę ! w zielonym gaju ptaszki śpiewają stalowe drozdy i miedziane szpaki galaktyka to cel nie bylejaki !   planet korale lśnią w tym srebrnym młynie jak te co ofiarowałem Marynie bo ja... ...spotkałem Marynę raz we młynie jak lazła do góry po drabinie   "cie choroba" to słowa Sołtysa Kierdziłoka roje leonidów rozbłyskują na nieboskłonie w listopadzie gra i błyska  dyskoteka... dyskoteka pana Jacka !
    • Migrena
      Skrzydła nocy…

      Przez Migrena · Opublikowano

      @KOBIETA   Dominiko.   Twój wiersz tchnie mistrzowskim kunsztem, tworząc z emocji wulkaniczne, zmysłowe obrazy o hipnotyzującej intensywności.   pisz tak dalej, bo ta poezja jest dogłębnie piękna i rezonuje z czytelnikiem ciepłym, niezapomnianym żarem.   brawo :)    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...