Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wahadło


Gość

Rekomendowane odpowiedzi

nie spuszczaj oczu - przywiąż mnie do nich
obserwuj taniec z prawa na lewo
aż w codzienności twarz się rozwodni
kontury moje się rozistnieją

kiedy dokona się odliczanie
odejdź - a rytmem kroków twych ziemia
drogę ci wskaże o mnie szeptaniem:
jego nie było - nie będzie - nie ma

wierz bez pamięci w me nieistnienie
nigdy z hipnozy tej nie zawracaj
ja tu zostanę - moim więzieniem

po kres w pamięci wietrze się wahać
 
 
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiatr pamięci - może nie najwyższych lotów konstrukcja, ale nic lepszego nie wymyśliłem ;P

Dziękuję, sam jestem usatysfakcjonowany wymyśleniem określenia "rozistnieć" ;D

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Chyba nie dane Ci było czytać zbyt wielu moich wierszyków, skoro uważasz, że mam lekką konwencję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zdecydowana większość to właśnie takie dupościski. Wydaje mi się, że wiersz zwykle odzwierciedla nastrój, jaki towarzyszył autorowi przy jego powstawaniu. A pisząc ten, nastrój miałem adekwatny do jego wymowy. Ogólnie dupościskowy nastrój jest mi bliski i wygodny

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...