-
Ostatnio w Warsztacie
-
Łukasz Jasiński 1 536
Dobrze, spotykam dziewczynę, a ona:
- Powiedz mi coś o własnym życiu i jakie masz plany na przyszłość...
Więc ile razy można to samo w koło gadać? Większość ludzi po prostu nie jest dojrzała emocjonalnie i stanęła w miejscu - do przodu już nie może iść, a dla mnie jest to już męczarnią...
- Serdecznie zapraszam na Polski Portal Literacki (poezja.org) - publikuję tam wiersze, nowele, opowiadania, recenzje, eseje, prozę poetycką i artystyczne zdjęcia - tutaj wszystko znajdziesz...
Nie, proszę pani, nie mam krótkiej pamięci i nie czytam żadnych brukowców i nie mam zamiaru obniżać poziomu tylko dlatego, aby ktoś inny mnie zrozumiał, jeśli ktoś czegoś nie rozumie - nie mój problem.
Łukasz Jasiński
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 22 odpowiedzi
- 493 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 304 wyświetleń
-
- 14 odpowiedzi
- 317 wyświetleń
-
- 13 odpowiedzi
- 268 wyświetleń
-
- 13 odpowiedzi
- 295 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Tyrs · Opublikowano
W tym łóżku spał mój ojciec. Moja matka kołysała się obok. Rzeczy pozostawały na swoich miejscach przez miesiąc po śmierci. Wyniosłem jedynie dzbanek herbaty – niedopitej. Garnitur. Dwie torby leków. Gałąź wisterii owinęła się wokół ramy na wpół otwartego okna. Powoli zacząłem się jąkać, sławiąc narcyzm monosylabicznym - ja. Wpadłem w panikę i z wizytą do X - musisz zacząć pisać. Inaczej. Obaj lubimy poezję (on, redaktor) i obaj kochamy Chopina. Zostaniesz nieczytanym - jak Lem. Wybierz! Stanąłem przed regałem z anglojęzycznymi książkami pełnymi dedykacji od amerykańskich poetów. Wziąłem Bukowskiego – Love is a dog from hell i zacząłem czytać: “people need me, I feel them (…), but if I see them too often I get sick”. Podszedłem do pianina „but I get out of tune”. Więc wróciłem i zacząłem pisać wiersze poza rytmem: o zapachu kawy, dymie papierosa. I o tamtej – nic. Trochę cyganiłem o Papuszy, o spotkaniu ślepca z Chrystusem i o planach – beznadziejnie. Raz, tylko raz wspomniałem o Moulin Rouge i artystach – właściwie to ona wspomniała, M.. A ja - przerzucając przez ramiona stetoskop, pomyślałem, że mogę się zapić, słuchając ich narzekań, zwymiotować – jak Bukowski – na czarne klawisze mojego pianina, zapalić papierosa wierszami, dwa otwarte znicze, stojące zbyt blisko umarłych. Przestać łykać tabletki, które tak trudno wygrzebuje się z blistra. Mogę po prostu spojrzeć na czarne drewno pod cieknącym kaloryferem, czarne klawisze, czarną politurę pianina – “this is my piano”, przecież, “better than sitting in a room with 3 or 4 people and their pianos”. Moja matka kołysze się obok, słuchając Chopina. „And they like it and do not like it”. -
Przez Lidia Maria Concertina · Opublikowano
Zeskrolowane myśli. I rolka porannej kawy. Zmęczony hasztag, pięć lajków ... Los świata? Prześlij na mesendżerze. Wydaje się być ciekawy ... -
Przez agfka · Opublikowano
Często ostatnio myślę, że bycie emerytem to przywilej dla wybranych. Byle zdrówko jeszcze, to i wszystko. :) -
Przez Poezja to życie · Opublikowano
Znasz mnie I mój mały świat (Zamknięty w tych słowach) Bo przychodzę do ciebie I wskazuje drogi (Które wyznacza czas) -
Przez agfka · Opublikowano
Dziękuję @befana_di_campi :)
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się