Ubytek

[Gość]

wiedz żeś na obraz wszelkim pustościom
których nie sposób światem rozcieńczyć
a świat ten - rama wątła z ledwością
mogąca ogrom braku pomieścić

ty niedostatków domykasz pętlę
i martwą czernią od wewnątrz zioniesz
tyś jest w pragnienie nicość zaklęta
smok co się karmi własnym ogonem

wiedz też - czas przyjdzie że umkną chmury
a tam gdzie drąży mnie twój ubytek
dziura na przestrzał - a przez tę dziurę
jasny kwiat słońca we mnie zakwitnie

 

 

[Amber]

Ubytek (czarna dziura) pełniąc rolę silnika napędzającego ma wpływ na tkaninę rzeczywistości.

 

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No i w tym cały problem! ;>

[Nata_Kruk]

No... nie mogę tak bez słowa wyjść. Świetnie to robisz/piszesz i... jak Ty to robisz.?

 

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No nie wiem...wymyślam i mam ;D

[Marek.zak1]

Czytam z przyjemnością, a to już drugie podejście, chociaż nie rozumiem. Bywa. 

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Domyślam się, że jeśli jako autor powiem, że według mnie to jest bardzo prosty wierszyk, to niczego tym nie polepszę... :P

No, ale naprawdę nie ma tu wielkiej filozofii. Chodziło mi po głowie słowo "ubytek" - jest bardzo ciekawe. Niby oznacza jakiś brak, wyrwę w całości, a jednocześnie brzmi miękko, przyjemnie, wręcz pieszczotliwie. W sam, raz, by określić nim osobę, której nam bardzo brak, bez której nie czujemy się kompletną całością. Ostatnia zwrotka - zupełnie jak nie u mnie - pełna nadziei i determinacji, by ten brak przetrwać ;>

[Marek.zak1]

@error_erros Ubytek, czyli odpadniecie prawie połowy zęba,  to kilka dni temu mi się zrobił, jak nadgryzłem coś twardego, więc miękko i przyjemnie to jednak nie:). Ostatnia zwrotka mi się podoba zwłaszcza ten pozytywny wydźwięk, chociaż żeby była dziura na przestrzał, było sporo borowania bez znieczulenia.  Pozdrawiam

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jestem świadomy, że skojarzenia stomatologiczne są nieuniknione, nic na to nie poradzę :P W ogóle przy tym wierszu zdałem sobie sprawę, że terminologii dentystycznej jest u mnie w wierszach całkiem sporo. Chyba podświadomie leczę w ten sposób traumy z dzieciństwa, czy coś xD

[Anna_Sendor]

@error_erros W Twoim pisaniu słowa, chociaż są poezją w świetnym wydaniu, są w sumie na ostatnim miejscu. Dużo ważniejsze jest nowatorskie i bardzo wnikliwe przemyślenie tej rzeczywistości. Twoja twórczość z pewnością funkcjonuje na wielu poziomach.

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@error_errosod ubytku do przybytku

 

@error_errospowyższe wersy przywiodły na myśl białą dziurę hipotetyczne przeciwieństwo czarnej dziury

[GrumpyElf]

@error_erros Pełna esencja Twojego stylu. Wiesz, że bardzo cenię. Końcówka w Twoim wydaniu nowatorska - lubię ten optymizm i ciekawi mnie czy to jednorazowy wybryk czy może coś, co zostanie. 

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak to słowa na ostatnim miejscu?! To po co ja się tak z nimi gimnastykuję?! ;P

Z tą białą dziurą to dobre jest! Szkoda, że sam na to nie wpadłem!

Ten optymizm w wierszu to nadal taki taniec na grobach... :P O taki optymizm czystej wody to u mnie trudno, wiesz sama ;> Ale może kiedyś coś mi odbije i wykrzesam z siebie również taki - kto wie ;D

[Anna_Sendor]

@error_erros Słowa w poezji to produkt końcowy:). 

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@error_erros

Interesujący temat z tymi białymi i czarnymi dziurami, nie powiem!

 

Twój wiersz również interesujący. Życie po życiu, życie po śmierci, etc., i ten kłębek rozwija się chyba w nieskończoność.

 

pozdr.

[Czarek Płatak]

Słodko - gorzki w kolorze noir. 

Jasne w ciemnym i ciemne w jasnym. Jak cholerny yin-yang śmierci. Dobry kawałek. 

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Skoro tak to widzisz, to mogę w loncu umrzeć w poczuciu, że udalo mi się napisać taki wiersz, o jakim zawsze marzyłem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.