Beaujolais

[Olga Burian]

To lato było niezwykłe
Różowomgliste i ciche

Rankiem na balkonie
Grzało posadzkę i puste szklanki

Wieczorem oddychało głębiej
Mlecznym powietrzem
I szeptało
Że ty
Że ja

To lato było niezwykłe

Wspomnienie o nim płonie
W wycałowanym kieliszku

[kall]

Jak najbardziej na plus!! Lekkość pióra, pochwała za styl z moich skromnych ust.
jedna literówka tylko : szeptało :)
poza tym cacko ;))
Pzdr :*

[Jego Alter Ego]

podpisuję się. piękne..

Rankiem na balkonie
Grzało posadzkę i puste szklanki- cudowne!
pozdrawiam

[zielen oczu]

ja również jak najbardziej się zgadzam- aż by się chciało lata!

pozdrawiam w takim razie letnio, a co mi tam :)

zielona natalia

[patrycha]

zgadzam się z przedmówcami.
:)

Ode mnie ++ za niesamowitą lekkość :)

Przesyłam zamglone usmiechy

[vacker_flickan]

Nie jestem miłośnikiem Beaujolais, tego wiersza też.
to lato było niezwykłe niepotrzebnie powtórzone, taki zabieg zgrany do suchej nitki, wspomnienie, które płonie też nie przemawia. Tylko trzecia zwrotka trzyma klimat i poziom, czyli niesie treść i emocje. Reszta być może też miała coś nieść, lecz sposób opisu pozostawia w czytelniku wrażenie maniery przede wszystkim.
Zjadło się „p” w „szeptaniu”
pozdr

[Włodzimierz Nabkowski]

końcówka kiepska, ale mało kto potrafi w lekkoaltletyce tak czytalnie pisać!
więc dla mnie ok

[StukPuk]

Yyyy... z góry błagam o wybaczenie:

"Było ciepłe lato choć czasem padało"

chyba mi się nie podoba