Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Idąc po omacku

Adam Zębala
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Adam Zębala

Adam Zębala

Opublikowano
Opublikowano

Krążysz ślepcze w koło, 

nie tylko nie widzisz

ale także nie słyszysz. 

 

Nikogo wokoło nie ma, 

nikt Ci nie pomoże, 

chyba że głusi i ślepi.

 

Cisza i ciemność, 

głucha i przerażająca, 

każdy krok to obawa

że następny to przepaść.

 

Przepadną głusi i ślepi, 

nie wiedząc gdzie iść, 

nikt ręki nie poda.

 

Jak niemowlę bezradny, 

ciemno jak w grobie

cisza dobija, 

noc to wieczność. 

4
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Waldemar_Talar_Talar
      Dlaczego wymyślono zdrady

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      dlaczego wiatru nie widać czemu słyszymy echo   dlaczego boimy się śmierci czemu nie widzimy Boga   dlaczego słońce nie gaśnie czemu rzeka nie płynie w tył   dlaczego wymyślono zdrady czemu służą złość i łzy   dlaczego człowiek jest mądry czemu czasem głupieje   dlaczego żółw tak długo żyje czemu nie żyjemy tyle my   dlaczego podczas śmiechu po twarzy płynną łzy   dlaczego nie wszyscy umieją rozumieć wiersze   to nie są dziecinne pytania błądzimy w nich także my  
    • Łukasz Jasiński
      Strategia szachowa

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      Proszę czytać od tyłu - tam...   Łukasz Jasiński 
    • Łukasz Jasiński
      Odpływanie

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      @Katie   Powtarzam: to nie jest wiersz, tylko: proza i do tego pełna błędów interpunkcyjnych i poligraficznych - u mnie pani znajdzie zwykłe rymowanki, poezję klasyczną, wiersze białe i prozę poetycką, nie wspominając już o opowiadaniach, nowelach, esejach, recenzjach i artystycznych fotografiach.             Dwa nastroje przenikają w sobie ból i miłość, radość i strach, braknie mi już nadziei na lepszy czas.              Ból mnie rozbiera, strach przenika, a radość ze mną tańczy. Boję się przyznać, że te nastroje są jedynie w mojej głowie - rozrzucają mnie na kawałki i nie pozwalają mi utrzymać harmonii.           Z boku na bok rzucam własne ciało, wewnątrz mam huragan, wrzeszczę - drę się wniebogłosy - myśląc czy nadszedł już ten czas? Wzrasta we mnie strach, a także: uczucie odetchnięcia, marzę, aby rozpłynąć niczym mgła - zniknąć...            Nie odejdę, wrócę w harmonii, wrócę jeszcze lepsza, silniejsza, lekka niczym ptak, wrócę piękna jak zachód słońca - niezapomniana jak wspólnie spędzony czas.            Niestety, nie ujrzysz mnie, nie dotkniesz i nie usłyszysz, możesz jedynie rozpłynąć się ze mną - zniknąć jak dziecięce szczęście i już nie będzie zagrażać nam ból i strach.              Będziemy tylko my, zachód słońca i przyjemny, chłodny - wiatr...   Tak powinno być...   Łukasz Jasiński 
    • egzegeta
      zastrzyk fenolu

      Przez egzegeta · Opublikowano

      Tematyka nietuzinkowa, dobrze napisane. Gratuluję. Pozdrawiam.
    • MIROSŁAW C.
      zastrzyk fenolu

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @Konrad Koper ...dziękuję. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...