Życie

[Amaryntia]

W pewnej chwili człowiek dochodzi do momentu, z którego nie ma już powrotu.

Z pozoru, wydaje mu się, że ma już wszystko i wszystko chyli się ku niemu.

Jakie to mylne i nietrwałe.

Takie niedoskonałe. 

Patrzy przed siebie.

Z nadzieją, że to, co się wokół niego dzieje,

Jest przez coś i dla czegoś istnieje.

I w pewnej chwili wszystko znika.

Wiara, Nadzieja, Miłość.

Odchodzą po kolei.

A gdy odejdzie ostatnia, człowiek zostaje niczyj.

Bezbronni, tacy jesteśmy.

Taka właśnie jest strata.

Boli, dusi, męczy i dręczy.

Pokazuje prawdy, wewnętrznie kłuje.

Pamiętać jednak należy, że serce nie zapomina wielkiej miłości.

Bo przecież to wszystko opiera się właśnie na jej niezwykłości.

Edytowane 26 Marca 2022 przez Amaryntia (wyświetl historię edycji)

[Dared]

@Amaryntia Gdybym miał wszystko nie miałbym gdzie tego postawić

[[email protected]]

@Amaryntia Amaryntio chyba - niczyj, niczyi chyba w liczbie mnogiej. Ale wiersz przedniej marki, ukazuje nam jaką wartość w naszym życiu ma miłość.

 

Miłego wieczoru.

Edytowane 26 Marca 2022 przez [email protected] (wyświetl historię edycji)

[A-typowa-b]

@Amaryntia no @Amaryntia tekst ma coś w sobie, oj ma. Słowa porywają, nie dając poczucia nudy. Pozdrawiam.