Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ruskie fajki

Gość

Przez Gość
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

ruskie jest podłe - ogłosił werdykt
gdy po dzienniku na swym balkonie
chwilę po ósmej czasu polskiego
w kierunku wschodu otworzył ogień

obłokiem uszły z niego obawy
że mógł się mylić - a klęskę wroga
przypieczętuje zmyślną dywersją:
odtąd nie będzie się już zaciągał

w chwale mądrości na tron powrócił
by po raz setny raczyć rodzinę
słowem - nareszcie faktem podpartym
krzyknął z triumfem: a nie mówiłem?!

 

 

 

Marek.zak1

Marek.zak1

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Dobry wiersz z mocną ironią. Na fejsie jest 5 poziomów, co można zrobić. Na poziomie pierwszym moje zdjęcie profilowe z ukraińską nakładką i przed domem malutki symbol. Na drugim dwa razy wrzuciłem do wystawionego wózka różne produkty spożywcze. Wiem, że niewiele, ale już coś.

Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)
1
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki. Niestety, nasz naród ma paskudny nawyk uogólniania. Mówi się u nas, że "Niemiec to", "Żyd tamto", a "Rusek to coś tam". Obecne wydarzenia, jakkolwiek wyzwoliły w nas życzliwość do Ukraińców, są też młynem na wodę dla tych naszych uogólnień. Podskórnie czekaliśmy na to, by mieć dowody na słuszność wyznawanych przez nas stereotypów. I oto je mamy - spora część Polaków z satysfakcją uogólni i powie, że na Ukrainę nie napadł Putin, tylko "Rusek". Czyli cały naród. Mamy niepowtarzalną okazję, by po dekadach nienawidzenia Rosjan powiedzieć w końcu z satysfakcją "a nie mówiłem?!". Teraz już nigdy się tego nie oduczymy.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sylwester_Lasota
      Niedziela handlowa

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Wiersz sam sobie przeczy, bo niby niema rymu, a tu nagle łup! Jest! Z Bogiem pewnie tak samo... nic to, że w galerii.  Pozdrawiam. :)
    • Sylwester_Lasota
      Na dwa

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Bardzo ładny teks, a te wszystkie nawiązanie dodają mu tylko smaku. Pozdrawiam. 
    • Wiechu J. K.
      Krótko i mroźno

      Przez Wiechu J. K. · Opublikowano

      @Dekaos Dondi Natura potrafi się sama obronić. Soplowy sztylet jak niespodziewany cios i to taki na amen.  Mrocznie i zimnawo. Pozdrawiam !
    • Dekaos Dondi
      Krótko i mroźno

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      Tekst powtórkowy?     Zaczął padać śnieg. Niebanalnie przymroziło tej zimy. Pierwszy płatek spadł mu na rękę. Pomyślał sobie: wszystko jest kwestią stanu. Tak naprawdę, to zmrożona woda. Jest nieszkodliwa. No chyba, że jest jej za dużo. Na przykład na dachu. Albo na powierzchni Ziemi. Tak luzem. Tam, gdzie jej nie powinno być. Może potopić to czy tamto. Jest jeszcze para woda. Cholernie może poparzyć.    Padało i padało.    Wybrał się do lasu. Podziwiać oszronione drzewa. Uwielbiał takie widoki. Wprost szalał za nimi. I jeszcze coś lubił.     Stał pod rozłożystym świerkiem. Otaczały go też inne, bardziej potężne drzewa. Gałęzie uginały się pod białym ciężarem. Nic dziwnego. Tu jeszcze trzymał większy mróz. Promieni Słońca dochodziło niewiele. Co jakiś czas słyszał odgłosy, osuwającego się śniegu. Lubił drażnić drzewa. Nie dawać im spokoju. Szarpać malutkie zlodowaciałe gałązki. Uważał, że to nic złego. Zwykła zabawa.     Złamał nieco grubszy konar. Miał z tym trudności. Był twardy jak kamień. Ale w końcu mu się udało. To tylko zwykła, nic nie czująca, cząstka lasu. Nie musiał się przejmować. Zabawa trwała nadal.       Właśnie schylił się po odłamaną gałązkę, by ją połamać bardziej, gdy usłyszał szelest. Nie zdążył uświadomić sobie, skąd dochodził. Z góry czy z tyłu. Poczuł niesamowity ból. Coś twardego i ostrego, utknęło w jego szyi. Głęboko i dokładnie. Ogarnęła go mroźna, wilgotna ciemność.     Po chwili, był zimnym trupem, leżącym na zimnej ziemi. Jasna twarz, widniała na biało – czerwonym tle. Zawsze czuł się patriotą.     *     Śnieg stopniał zupełnie. Tak jak ostatnie sople lodu. Nie pozostał najmniejszy ślad. Zgłoszono zaginięcie. Odnaleziono go po jakimś czasie. Miał dziurę w szyi. Śledztwo nic nie wykazało. Przede wszystkim, nigdy nie odnaleziono narzędzia zbrodni.  
    • Robert Witold Gorzkowski
      Kłącze ajeru

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Deonix_ przyznam się bez bicia na dwa razy ale za to ze zrozumiem, już dawno nie czytałem baśni w których wszystko dobrze się kończy szkoda że ich tak mało powstaje. Z upodobaniem. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...