opowieści w ciemnościach

[anna_rebajn]

 

Dzieciom zanurzonym w brzuchach

bajki opowiada ciemność

a one

słuchają

 

Ciemność opowiada światło

powietrze

suchy ląd

domy obszerne

na kilkadziesiąt brzuchów

wzdłuż i wszerz

i proste linie

 

Nie mieszczą się w malutkich wyobraźniach

linie proste

ani suchy ląd

ani powietrze

ani światło

 

Wielkie jest poruszenie w głębi

 

Ciemność lubi opowiadać sny

w których krew jest czerwona

trawa zielona a niebo błękitne

Opowiada małe żółte kaczki

i białe śnieżynki drobniejsze od paznokci

Opowiada maki lawendę i chabry

zanurzone w kwadratach płowych pól

i szare kotki na wierzbach

 

Dziwią się dzieci w snach

kiwają głowami

udają że biegną

 

Ciemność musi się spieszyć

latają sikorki

wdrapują się wiewiórki

gonią za kotami psy

a ona chciałaby zdążyć opowiedzieć

smaki zapachy i dźwięki

wyraźne i bliskie

 

Lubi patrzeć jak dzieci

wkładają do buzi palce

i zaciągają się snami

 

Ciemność kocha opowiadać świat

 

Ciemność jest dyskretna

nie zdradza zimna ani głodu

ani bezdomności

ani bólu

ani łez

Milczy na temat porwistego wiatru

powodzi suszy i pożarów

Ani słowa o samotności

A już na pewno

ani słowa

o przerywaniu bajek i snów

 

Ciemność wie

za ciasna jest wyobraźnia

na takie

niemożliwości

Edytowane 17 Lutego 2022 przez anna_rebajn (wyświetl historię edycji)

[Sylwester_Lasota]

Myślę, że to nie ciemność, tylko miłość w ciemnościach opowiada dzieciom te wszystkie historie i szczęśliwe te, które mogą jej słuchać. Ciemność sama w sobie jest przerażająca, chociaż czasami może stwarzać rzeczywiście pozory bezpieczeństwa.

 

Pozdrawiam serdecznie :)

[anna_rebajn]

To metafora. Dzieci znają ciemność od dobrej strony :). Tylko ona je otacza. A

Edytowane 17 Lutego 2022 przez anna_rebajn (wyświetl historię edycji)

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak to rozumiem.

W każdym razie dobry tekst.

Miłego dnia :)

[anna_rebajn]

@Gosława Z wzajemnością

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Dared]

@anna_rebajn Bardzo kobiece pisanie , gdzie mi się wymądrzać więc , nie lubię długich "tekstów" a Twoje z każdym wersem wciągają głębiej , dziękuję

[anna_rebajn]

@Dared Bardzo dziękuję. Uczę się pisać. Ciągle mnie to dziwi, że jest jeszcze coś do powiedzenia i to coś, nie chce się zmieścić w kilku wersach jak dawniej. A

[Dared]

 

 

Też się uczę ale pewnie w innym systemie ;-) staram się wykreślać to czego napisałem za dużo ;-)  miłego dnia  aaaa i tak sobie myślę że ze swego dzieła zadowolony jest dobry rzemieślnik artysta nigdy , miej zawsze "jeszcze coś do powiedzenia"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

te

[anna_rebajn]

@Sylwester_Lasota A może jest inaczej - to my nadajemy sens ciemności. Może się obawiamy, bo widać nas wtedy najdokładniej. Nic nie rozprasza spojrzenia. Ciemność kojarzy mi się z prawdą o nas. Dzieci w brzuchach mam są  spokojne i bezpieczne. Nie znają zła i nie muszą się z nim mierzyć. Ciemność jest dla nich bezpieczna. A

@Dared Coś w tym jest. Najpierw piszę, potem wykreślam i wykreślam. Czasem i po długim czasie wracam do wiersza i oglądam go jeszcze raz. Każde słowo musi trafić dokładnie na swoje miejsce. Żadne nie może być na wszelki wypadek. To trudne. 

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Kochających mam. Czy mam zacząć wymieniać zło z jakim muszą się mierzyć nienarodzone dzieci i które je bezpośrednio dotyka? Bardzo bym tego nie chciał, bo lista jest naprawdę długa i ciemna.

 

Pozdrawiam.

[anna_rebajn]

@Sylwester_Lasota Masz rację! To druga strona rzeczywistości. Nie zmieściłyby się w wierszu rany po tych dzieciach. Straszny jest świat, w którym wszystko się tak odwróciło.

[8fun]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

To chyba nieświadomość, tak ogólnie...

Pozdrawiam :)

 

„To pochodzi z dzisiejszej świadomości, nie tam tej”.   „Nie mogę uchronić się od dzisiejszej świadomości, która wyjaśnia, zaokrągla, nadaje sensy. A chciałabym chwycić tylko obrazy. Strzępy ukryte w pamięci, ciągle żywe, ciepłe,czerwone, jak pelargonie, które przesadzałam z matką."

 

Pelargonie - Zofia Mitosek

 

 

 

 

 

 

[anna_rebajn]

@8fun Niestety zgadzam się. To właściwie powinno wybrzmieć w ostatnich wersach. A

 

Ani słowa o samotności

A już na pewno

ani słowa o przerywaniu snów i bajek

 

Ciemność wie

za ciasna jest wyobraźnia

na takie

niemożliwości

 

To tak powinno wybrzmieć, jeśli miałoby być prawdziwe. Zobaczę może jeszcze będę ten wiersz edytowała. Bardzo dziękuję za komentarz.

Edytowane 17 Lutego 2022 przez anna_rebajn (wyświetl historię edycji)

[Olgierd Jaksztas]

@anna_rebajn

Wow. Wow. Pięknie. Chyba będę Twoim fanem.

Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[anna_rebajn]

@Michał_78 Napisz po swojemu. Tak jak czujesz. Co człowiek, to inne spojrzenie i inna wrażliwość.

Edytowane 17 Lutego 2022 przez anna_rebajn (wyświetl historię edycji)

[8fun]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Z perspektywy nowo narodzonego ;)

 

 

Edytowane 17 Lutego 2022 przez 8fun (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@anna_rebajnFajne!

 

pozdr.

[anna_rebajn]

@Dag Dag. Będzie mi bardzo miło :). Kiedyś napisałam wiersz, który mi się jakoś bardziej skojarzył. Może Ci się przyda, albo będzie inspiracją dla Ciebie :). Wybierz sobie :).  Pozdrowienia dla koleżanki. A

 

 

Spacerownik po wiejskim cmentarzu

***

 

Są śmierci

których nie widać

i nie słychać

Nekrologi milczą na ich temat

 

Nawet nie zielone

i nie w pąkach

 

Na nagrobkach

wąskich jak deseczka do krojenia chleba

rozkwita nagie imię

i huśta się

na pojedynczym dniu

 

Chociaż

pierwsza litera imienia

zdążyła urosnąć

w tak króciutkim czasie

 

Teraz stoi na warcie

i bezradnie rozgląda się

po dorosłych grobach

 

Głupio robi się małej świeczce

że pali się dłużej

Edytowane 18 Lutego 2022 przez anna_rebajn (wyświetl historię edycji)

[Pan Ropuch]

Podejmowałem temat już kilkakrotnie, ale w dość dosadny ropuszy i chyba buńczuczny sposób czyt. nie aksamitny i pięknie subtelny jak powyżej. Jakiekolwiek działanie przeciw choćby zalążku życia nie mieści mi się w głowie. Ktoś by powiedział: na maksa prolife :DDD ALE tu nigdy nie chodziło o naklejki i plakietki, a nieustanne ćwiczenie i próbowanie się z tematem. I każda moja logika się poddaje, gdyż poddać się musi na stwierdzenie: czy już żyjący mają prawo dycydować o czyimś jeszcze "nie życiu"... czy byt jest czymś znacznie bardziej uprzywilejowanym by móc decydować o czyimś niebycie itd. etc.

Gdzieś to wyczytałem, że dzieci w łonie matki i przez pierwsze miesiące życia śnią całe swoje przyszłe życie.

Świadomość zaś która jest odbierana z perspektywy naukowej całkowicie maluczkim, czy to dzieciom (płodom) w fazie prenatalnej, czy to szczurom i królikom oraz szympansom w laboratoriach - staje się z definicji i założenia ucieczką od bezbronności. A w moim ropuszym mniemaniu bezbronność to powinność człowieka, kto ją zrozumie w porę ten zaniecha krzywdy, ciosu i wytykania drugiego człowieka.

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

Edytowane 18 Lutego 2022 przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dałbym Ci za ten komentarz 1000 serduszek, ale mogę tylko jedno. Właśnie odbudowałeś moją wiarę w człowieka i człowieczeństwo.

 

Pozdrawiam serdecznie.