w bezsłowiu

[Annuszka]

odkąd pamiętam nie przepraszasz
wracasz i klęcząc składasz w całość
pogruchotane ciszą serce
w przypływie uczuć
mówisz

mała
ty jesteś moje dopełnienie

 

atramentowa noc za oknem
wietrznym podszeptem przypomina
zdradliwy płomień skrzydła w popiół
zmieni sto razy zanim miłość
urodzi wyczekany spokój

 

dla blasku topazowych spojrzeń
jak nocny motyl mogę ginąć
z brzaskiem ożywać w chłodnych dłoniach
gdy wszystko mi wyznajesz
milcząc

 

 

[Annuszka]

Ja z Twoimi czasem też ;)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@AnnuszkaCiekawie! 

 

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - podoba sie po całości - 

                                                          Pozdr.uś.miechem

[Rolek]

Dziewczyny, jak wy to robicie? Mówicie mało (nie wszystkie) a jest to tak wymowne..

[jan_komułzykant]

Doskonały wiersz, rytm i rymy. Dawno czegoś tak dobrego nie czytałem tutaj.

Pozdrawiam.

[Annuszka]

@jan_komułzykant  Dziękuję bardzo :)

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję :) Pozdrawiam :)

@Rolek Taka kobieca natura...

[Rolek]

@Annuszka Dzięki za kobiecą naturę.

Pozdrawiam

PS Dzięki również za rozlanie oleju. Zawsze jednego s*****syna mniej.

 

[Anastazja Sokołowska]

atramentowa noc za oknem... coś pięknego

[Czarek Płatak]

Jak powiedziała Isolde Kurz - umieć razem milczeć jest najwyższym wykwintem życia towarzyskiego ;) 

[Annie]

Trudna miłość, trudna relacja. No ale podobno każda nas czegoś uczy.

[Annuszka]

@Annie Dziękuję :) Tak, to prawda, każda relacja czegoś nas uczy, wpływa na życie i kształtuje osobowość. Ktoś gdzieś ładnie napisał "Nie ma przypadkowych spotkań w życiu. Każdy napotkany człowiek jest albo lekcją albo sprawdzianem albo prezentem." chyba coś w tym jest. Wydaje mi się że niektórzy są i lekcją i darem i sprawdzianem :)

[Kot]

@Annuszka

Dla blasku topazowych spojrzeń jak nocny motyl mogę ginąć – super. Bardzo melodyjny wiersz

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pozdrawiam!!

[Annuszka]

@Olgierd Jaksztas Dziękuję :)

[Annuszka]

@Michał_78 Dziękuję :)   I tak, masz rację - niektóre miłości nigdy nie rodzą spokoju, ale człowiek wciąż ma nadzieję :)

[Gość Franek K]

Trochę roztańczona średniówka, ale o dziwo, tekst nie traci na płynności.

Podoba mi się :)

 

P.S.

Osobiście nie przepadam za formą typu ty jesteś (kto? co?) i bardziej bym tu widział dopełnieniem, ale to tylko takie moje fanaberie.

 

Pozdrawiam.

[Annuszka]

@Franek K Dziękuję  :)

Co do średniówki to tak jakoś wyszło, czasem lubię ją roztańczyć ;) a co do formy "kto? co?" to mam świadomość, że może lepiej by brzmiało "moim dopełnieniem", ale wena podszepnęła inaczej i na razie jest jak jest:)

Pozdrawiam.

[GrumpyElf]

@Annuszka Podoba mi się delikatność i ciepło zawarte w słowach, choć nie zawsze lekkich. Natomiast nie wierzę w ideę drugiej osoby, która nas dopełnia. Wierzę w kompletność jednostki.