Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

dziury po bliskich stratach

anna_rebajn
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

anna_rebajn

anna_rebajn

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Nie wiem czy to wypada

żeby nie bać się śmierci

czy to jest właściwe

Zaglądać jak do studni

w dziury po bliskich stratach

wypatrywać na dnie

śladów życia

i wołać

kto tam

kto tam

ho ho

 

A potem udawać

że echo

to nie echo

To ich głosy wyraźne wspinają się do góry

po nas

kto tam

kto tam

ho ho

 

A potem udawać

że się widzi światło

na samym dnie studni

i że ono żyje

że oto biegną rozproszeni cali

w wieczności

kto tam

kto tam

ho ho

 

A potem udawać

że wystarczy opuścić się na dno

przyjrzeć się

przejrzeć

zaczerpnąć

żeby nie tęsknić

kto tam

kto tam

ho ho

 

Tylko w dziury po bliskich stratach

nie wolno zaglądać nocami

ani kiedy wieje

ani zaraz po

ani w czasie burzy

ani kiedy łzy

ani w samotności

 

Wtedy dziury są wielkie

zbyt wielkie

na kto tam

kto tam

ho ho

 

Edytowane przez anna_rebajn (wyświetl historię edycji)
5

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Arsis
      ***

      Przez Arsis · Opublikowano

      @violetta Utrzymywanie, że tylko Ziemia jest piastunką życia, jest równie bezsensowne jak twierdzenie, że na dużym obsianym polu mógł wyrosnąć tylko jeden jedyny kłos ...   pomimo paradoksu Fermiego - nie jesteśmy sami
    • viola arvensis
      Na Bruku

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Migrena Po przeczytaniu przypomniał mi sie film,  który oglądałam lata temu -wielka milość/namiętność, czasy wojny i oni tak bardzo siebie spragnieni, gdzieś na ulicy w miłosnej ekstazie...  Film był niesamowity , wiersz też uruchamia wyobraźnię, świetny.
    • Migrena
      Piekło

      Przez Migrena · Opublikowano

      @iwonaroma   mam szczęście, że czytają moje wiersze tacy wspaniali ludzie jak Ty.   dziękuję Iwonko :)    
    • Adler
      Życie mnie nudzi

      Przez Adler · Opublikowano

      Jestem tu chwilę — może i chwilą, przesiadam siebie, szukam peronu, prześwietlam ludzi jak w starym kinie, w taśmie, co płonie celuloidem.   Przystań podróżnych — poziomów tyle, uśmiechy szczere, szydercze, jasne; lęk w sercach szarych drży jak motyle, głos obojętny w tłumie wygasłym.   Prawda przy prawdzie, kłamstwo tuż obok, sznurki przy ścięgnach w pół gestu drżące, prośba jak rozkaz — portret nieznany z miejscem, co czeka, choć tego nie chce.   A czas tu stoi, choć mijam ludzi, ich kroki płyną jak cienie w wodzie; każdy z nich nosi własne zasługi i własne winy — te, które zwodzą.   W spojrzeniach migot tęsknot ukrytych, w dłoniach — rozstania ledwo domknięte; nikt nie zatrzyma chwil nieodkrytych, choć chce je trzymać, jak szkło rozcięte.   A kiedy wreszcie ruszy mój pociąg, zamknę za sobą peron tej chwili; zabiorę tylko to, co wciąż płonąc przez cudze twarze — mnie ocaliło.   I wiem, że wrócę w to miejsce kiedyś, gdy noc znów zwinie świat w celuloid; bo każdy obraz, nim zgaśnie — przecież szuka człowieka, by w nim się dożyć.
    • iwonaroma
      śnieg śnieg śnieg!

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @violetta właśnie tak :) Dzięki     

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...