Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Park, alejka przy niej tuja

a na ławce siedzi szuja

słońce nań swym okiem łypie

hola, hola sprośny typie

 

bo zaznaczyć tutaj trzeba

nie romantyzm a potrzeba

uzewnętrznień części ciała

tego typka tu przygnała.

 

Siedzi, zatem typ na ławce

niby patrzy na latawce

bo ich święto i puszczanie

a więc z dziećmi przyszły nianie

 

są rodzice, smukłe córy

przeczesują wzrokiem chmury

gdzie latawiec ich i dzieci

z gracją coraz wyżej leci.

 

W tym to czasie typek z ławki

dostał dreszczy, lekkiej czkawki

rozpiął swego płaszcza poły

i w tym płaszczu siedzi goły

 

a w ruch poszły obie rączki

uzewnętrznia swe bolączki

jak opadły anioł w piekło

za co słonko mu dopiekło.

 

Żal mi tego nieboraka

gdyż przypadłość jego taka

jest publiczną masturbacją

godną kary deprawacją

 

niech to robi w samotności

nam nie trzeba tej sprośności

więc zamilczę a w proteście

stawiam kropkę tuż po tekście.

Opublikowano

Reguły społeczne chronią odbiorców. Taka ekspozycja  przekracza i moje granice, szczególnie, gdy myślę o dzieciach. Wolnoć Tomku w swoim domku, więc niech w domku wolność czyni. Jak zawsze lekko, równo, płynnie.bb

Opublikowano

@beta_b

Był aktorem wyrzuconym

z tego grona za sprośności

może, więc dlatego w parku

nadal szuka publiczności.

 

Gra nie warta nawet świeczki

wiemy o tym doskonale

a więc pozwól, że ja także

od tej szui się oddalę.

 

Po raz wtóry właśnie kropką

w wierszu zamknę obcowanie

chociaż temat i narracja

chyba dalej pozostanie.

 

Pozdrawiam :)))

HJ

 

Opublikowano

@dot.

Tak sceneria wymarzona

kiedyś nawet moja żona

na stołówce pracowała

i niejedno tam widziała.

 

Nigdy nie szła w pojedynkę

i choć gościu łykał ślinkę

parasolki w rękach miały

i gdy trzeba w ruch wprawiały.

 

Teraz chyba to już raczej

niż przed laty jest inaczej

monitoring i kamery

przetrzebiły te cholery.

 

Pomyliłem Wydziały i napisałem o Akademii Rolniczej na przeciw Parku Kasprowicza.

Temat zbieżny więc pozostawiam go.

 

Pozdrawiam :)))

HJ

Opublikowano

Nie przeżyłem, ani nie widziałem czegoś / kogoś takiego , ale z opowieści znanych mi kobiet znam sprawę. Kiedyś w w Parku Kultury na Powiślu był jeden taki, dziewczynom, w tym mojej, znany. Znowu Henryku znakomity wiersz, lekki w formie, więc doczytałem do końca, co nie jest regułą, i poważny w treści. Pozdrawiam

Opublikowano

@Marek.zak1

W roli turysty, w roli przechodnia

ja też unikam tego jak ognia

chociaż nachodzą mnie przemyślenia

w życiu tak szybko wszystko się zmienia.

 

Jednak na razie trudno, niestety

ja nie słyszałem żeby kobiety

miały tą czelność i taką wolę

aby się wcielać w podobną rolę.

 

Może bym wtedy zmienił swe zdanie

gdybym na żywo nie na ekranie

mógł kątem oka podziwiać wdzięki

te spod zadartej w górę sukienki.

 

Pozdrawiam :)))

HJ

Opublikowano

@Natuskaa

Ktoś to kiedyś musiał ruszyć

i ujawnić sekret tabu

zwykły żołnierz, szeregowy

nie generał, nie szef sztabu.

 

Oni wszystkie te dewiacje

ukrywają pod dywanem

bowiem w wojsku jest utarte

że te rzeczy to pan z panem.

 

Teraz to się pewnie zmieni

w armii służą też kobiety

więc wiadomo, że coś za coś

żeby zdobić epolety.

 

Belki, gwiazdki, powiązania

i awanse, co rocznicę

a ja kończę, bo wjechałem

głównym torem na bocznicę

 

Pozdrawiam ;)))

HJ

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • I bi bi.                          Maska, jak sam.    
    • Ot; stary raper, trep ary, rat sto.    
    • On;       - baby brak(?) - skarby bab... no.  
    • Aby łamy, karoseria i resorak mały - ba.    
    • Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Tyle przecież jej zawdzięczamy, Poprzez liczne burzliwe wieki, Ostoją nam była naszej tożsamości,   W ciężkich chwilach dodawała nam otuchy, Gdy cierpiąc wciąż pod zaborami, Przodkowie nasi zachwyceni jej kartami, Wyszeptywali Bogu ciche swe modlitwy.   Gdy pod okrutną niemiecką okupacją, Czcić ojczystych dziejów zakazano, A pod strasznej śmierci groźbą, Szanse na edukację celowo przetrącono,   To właśnie nasza ojczysta historia, Kryjąc się w starych pożółkłych książkach, Do wyobraźni naszej szeptała, Rozniecając Nadzieję na zwycięstwa czas...   I zachwyceni ojczystymi dziejami, Szli w bój ciężki młodzi partyzanci, By dorównać bohaterom sławnym, Znanym z swych dziadów opowieści.   I nadludzko odważni polscy lotnicy Broniąc Londynu pod niebem Anglii, Przywodzili na myśl znane z obrazów i rycin Rozniecające wyobraźnię szarże husarii.   I na wszystkich frontach światowej wojny, Walczyli niezłomni przodkowie nasi, Przecierając bitewne swe szlaki, Zadawali ciężkie znienawidzonemu wrogowi straty.   A swym męstwem niezłomnym, Podziw całego świata budzili, Wierząc że w blasku zasłużonej chwały, Zapiszą się w naszej wdzięcznej pamięci…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Pseudohistoryków piórem niegodnym, Ni ranić Prawdy ostrzem tez kłamliwych, Wichrami pogardy miotanych.   Nie pozwólmy by z ogólnopolskich wystaw, Płynął oczerniający naszą historię przekaz, By w wielowiekowych uniwersytetów murach, Padały szkalujące Polskę słowa.   Nie pozwólmy bohaterom naszym, Przypisywać niesłusznych win, To o naszą wolność przecież walczyli, Nie szczędząc swego trudu i krwi.   Nie pozwólmy ofiar bezbronnych, Piętnem katów naznaczyć, By potomni kiedyś z nich drwili, Nie znając ich cierpień ni losów prawdziwych.   Przymusowo wcielanych do wrogich armii, Znając przeszłość przenigdy nie pozwólmy, Stawiać w jednym szeregu z zbrodniarzami, Którzy niegdyś świat w krwi topili.   Nie pozwólmy katów potomkom, Zajmować miejsca należnego ofiarom, By ulepione kłamstwa gliną Stawiali pomniki dawnym ciemiężycielom.   Bo choć ludzie nienawidzący polskości, W gąszczach kłamstw swych wszelakich, Sami gotowi się pogubić, Byle polskim bohaterom uszczknąć ich chwały,   My z ojczystej historii kart, Czynić nie pozwólmy urągowiska, By gdy oczy zamknie nam czas, I potomnym naszym drogowskazem była.   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…    Pośród rubasznych śmiechów i brzęku mamony, Ni kłamstw o naszej przeszłości szerzyć, W cieniu wielomilionowych transakcji biznesowych.   Nie pozwólmy by w niegodnej dłoni pióro, Kartek papieru bezradnie dotykając, O polskiej historii bezsilne kłamało, Nijak sprzeciwić się nie mogąc.   Nie pozwólmy by w polskich gmachach, Rozpleniły się o naszej historii kłamstwa, By przetrwały w wysokonakładowych publikacjach, Polskiej młodzieży latami mącąc w głowach…   Choć najchętniej prawdą by wzgardzili, By wyrzutów sumienia się wyzbyć, Wszyscy perfidnie chcący ją ukryć, Przed wielkimi tego świata umysłami,   Cynicznych pseudohistoryków wykrętami, Wybielaniem okrutnych zbrodniarzy, Nie zafałszują przenigdy prawdy Ci którzy by ją zamilczeć chcieli.   I nieśmiertelna prawda o Wołyniu, Przebije się pośród medialnego zgiełku, Dotrze do ludzi milionów, Mimo zafałszowań, szykan, zakazów.   Gdy haniebnych przemilczeń i półprawd, Istny sypie się grad, A skandaliczne padają wciąż słowa Milczeć nie godzi się nam.   Przeto straszliwą o Wołyniu prawdę, Nie oglądając się na cenę Odważnie wszyscy weźmy w obronę Głosząc ją z czystym sumieniem…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…  Prawdy historycznej ofiarnie brońmy, Czci i szacunku do bohaterów naszych, Przenigdy wydrzeć sobie nie pozwólmy.   Przeto strzeżmy wiernie ich pamięci, Na ich grobach składając kwiaty, Nigdy nikomu nie pozwalając ich oczernić, Na łamach książek, portali czy prasy…   Nie pozwólmy by upojony nowoczesnością świat, Zapomniał o hitlerowskich okrucieństwach i zbrodniach, By bezsprzeczna niemieckiego narodu wina, W wątpliwość była dziś poddawana.   Pamięci o zgładzonych w lesie katyńskim, Mimo wciąż żywej komunistycznej propagandy, Na całym świecie niestrudzenie brońmy, W toku burzliwych dyskusji, polemik.   O bestialsko na Wołyniu pomordowanych, Strzeżmy tej strasznej bolesnej prawdy, O tamtym krzyku ofiar bezbronnych, O niewysłowionym cierpieniu maleńkich dzieci.   Walecznych ułanów porośniętych mchem mogił,  Strzeżmy blaskiem zniczy płomieni, Pamięci o polskich partyzantach niezłomnych, Strzeżmy barwnych wierszy strofami,   Bo czasem prosty tylko wiersz, Bywa jak dzierżony pewnie oręż, Błyszczący sztylet czy obosieczny miecz, Zimny w gorącej dłoni pistolet…   Ten zaś mój skromny wiersz, Dla Historii będąc uniżonym hołdem, Zarazem drobnym sprzeciwu jest aktem, Przeciwko pladze wszelakich jej fałszerstw…                      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...