Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Czar męski przystojnego Dariusza

Rolek

Przez Rolek
w Fraszki i miniatury poetyckie

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Rolek

Rolek

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Stało się szóstego września
Na drodze numer czternaście
W gardle utknęła czereśnia
A on myślał o toaście

Dwie ładniutkie policjantki
Za prędkość go zatrzymały
"Tak jak w pracy praktykantki"
Mu się teraz przypomniały


Toast wygłoszony wczoraj
Połknąć zdołał już czereśnie
Minął szyld z napisem Poraj
Darek był już w swoim mieście

Więc pomyślał "już jestem w domu
Sexi ciało me i fizis
Nie dadzą mandatu nikomu
Zawsze byłem wszak Adonis"

 

"Darek nie ukrywaj daru
Nie skąp dla nich swego czaru"

 

Ruda papiery zabrała
Służbowo się uśmiechała
Blondynka w wozie siedziała
Wypisywać mandat miała

Wyszedł Darek krokiem dziarskim
Kocie ruchy prezentuje
Jakby był Adamem Darskim
Głos swój nisko moduluje


Pewien swego piękny Dariusz
Oko puścił -"słuchaj mała"
"Temu dziadu tysiąc dwieście"
Ruda szybko powiedziała

"A że niecnie chciał nas zwieść

Za to będzie punktów sześć"

Tak blondynka zsumowała
Chyba za to słowo mała

"A za zachowania gwiazdy
Zabieramy prawo jazdy

Dodatkowo za kolację
Z wczorajszymi toastami
Za Casanovy narrację"
I że ciągle jest na bani

 

Zatem skończę puentą małą
Gdzie wyłożę prawdę całą


Że czar męski z wiekiem kona
Gdzie pięćdziesiąt lat już przeszło
Że podobny do balona
Gdy powietrze z niego zeszło
 

Edytowane przez Rolek (wyświetl historię edycji)
1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sylwester_Lasota
      Niedziela handlowa

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Wiersz sam sobie przeczy, bo niby niema rymu, a tu nagle łup! Jest! Z Bogiem pewnie tak samo... nic to, że w galerii.  Pozdrawiam. :)
    • Sylwester_Lasota
      Na dwa

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Bardzo ładny teks, a te wszystkie nawiązanie dodają mu tylko smaku. Pozdrawiam. 
    • Wiechu J. K.
      Krótko i mroźno

      Przez Wiechu J. K. · Opublikowano

      @Dekaos Dondi Natura potrafi się sama obronić. Soplowy sztylet jak niespodziewany cios i to taki na amen.  Mrocznie i zimnawo. Pozdrawiam !
    • Dekaos Dondi
      Krótko i mroźno

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      Tekst powtórkowy?     Zaczął padać śnieg. Niebanalnie przymroziło tej zimy. Pierwszy płatek spadł mu na rękę. Pomyślał sobie: wszystko jest kwestią stanu. Tak naprawdę, to zmrożona woda. Jest nieszkodliwa. No chyba, że jest jej za dużo. Na przykład na dachu. Albo na powierzchni Ziemi. Tak luzem. Tam, gdzie jej nie powinno być. Może potopić to czy tamto. Jest jeszcze para woda. Cholernie może poparzyć.    Padało i padało.    Wybrał się do lasu. Podziwiać oszronione drzewa. Uwielbiał takie widoki. Wprost szalał za nimi. I jeszcze coś lubił.     Stał pod rozłożystym świerkiem. Otaczały go też inne, bardziej potężne drzewa. Gałęzie uginały się pod białym ciężarem. Nic dziwnego. Tu jeszcze trzymał większy mróz. Promieni Słońca dochodziło niewiele. Co jakiś czas słyszał odgłosy, osuwającego się śniegu. Lubił drażnić drzewa. Nie dawać im spokoju. Szarpać malutkie zlodowaciałe gałązki. Uważał, że to nic złego. Zwykła zabawa.     Złamał nieco grubszy konar. Miał z tym trudności. Był twardy jak kamień. Ale w końcu mu się udało. To tylko zwykła, nic nie czująca, cząstka lasu. Nie musiał się przejmować. Zabawa trwała nadal.       Właśnie schylił się po odłamaną gałązkę, by ją połamać bardziej, gdy usłyszał szelest. Nie zdążył uświadomić sobie, skąd dochodził. Z góry czy z tyłu. Poczuł niesamowity ból. Coś twardego i ostrego, utknęło w jego szyi. Głęboko i dokładnie. Ogarnęła go mroźna, wilgotna ciemność.     Po chwili, był zimnym trupem, leżącym na zimnej ziemi. Jasna twarz, widniała na biało – czerwonym tle. Zawsze czuł się patriotą.     *     Śnieg stopniał zupełnie. Tak jak ostatnie sople lodu. Nie pozostał najmniejszy ślad. Zgłoszono zaginięcie. Odnaleziono go po jakimś czasie. Miał dziurę w szyi. Śledztwo nic nie wykazało. Przede wszystkim, nigdy nie odnaleziono narzędzia zbrodni.  
    • Robert Witold Gorzkowski
      Kłącze ajeru

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Deonix_ przyznam się bez bicia na dwa razy ale za to ze zrozumiem, już dawno nie czytałem baśni w których wszystko dobrze się kończy szkoda że ich tak mało powstaje. Z upodobaniem. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...