Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

*** (czasami opadają mi skrzydła)

Joanna_Brychcy
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Luthien_Alcarin

Luthien_Alcarin

Opublikowano
Opublikowano

hmm.... sympatyczny, krótki , ale dużo nie wnosi, za duzo w nim "sentymentalizmu na siłe", tzn, nie zrozum mnie źle, przyjemnie się czyta, ale długo o tym utworze pamietac nie bede, po drugie pointa nie wnosi wiele do moich rozwazan, i nie ma w sobei specjalnych estetycznych wrazeń....

Pozdrawiam
Agata

ZBYCH J.D.

ZBYCH J.D.

Opublikowano
Opublikowano

No Joanno, gratuluję kolejnego tekstu , widzę, że wyciągasz z rękawa już jokerka...
zgadzam się ze wszystkimi jak wyżej, natomiast ostatni wpis smuci mnie trochę...
przecież w życiu ważne są tylko chwile, zatem tego wiersza nie trzeba pamiętać na wieki /podobnie jak wielu, wielu spraw i rzeczy w życiu/, ale ta chwila nie była na pewno stracona... :)
ps
mam nadzieję, że w Twojej talii wierszy znajdzie się więcej niż 4 jokerki
pozdro i wesołych!
zet

Piotr Sanocki

Piotr Sanocki

Opublikowano
Opublikowano

Tak, ładny obrazek. Ale taki smutny na końcu. Zadumany, niezrozumiały. Wygląda jak walka z nirwaną. Wiele rzeczy jeszcze można zmienić, ale kłótnia tylko podsyca naszą bezradność. Czasami też warto zejść z drzewa ;)

Pozdrawiam wiosennie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gosława
      w rozbłysku

      Przez Gosława · Opublikowano

      @Berenika97 tak pięknie zawsze piszesz o moich wierszach  Jestem Ci bardzo wdzięczna  Bardzo dziękuję  Niezmiernie mnie to wzrusza  Uściski

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • huzarc
      coś między klątwą a przepowiednią

      Przez huzarc · Opublikowano

      @MIROSŁAW C. Najciekawsze jest tu to, jak wielka historia staje się lokalną anegdotą i jak patos polityki zamienia się w wino zakopane w ruinie kościoła. Przestrzeń historii przekształca się w mit historii stygmatyzowany drobiazgami i kadrami pamięci. Ten wiersz nie opowiada o zwycięstwie ani porażce wielkich procesów historii, tylko o przeróbce pamięci w codzienność.
    • Amber
      fizyka poezji

      Przez Amber · Opublikowano

      @m1234  Połączenie fizyki z poezją w tym wierszu jest fenomenalne. Pozdrawiam,
    • Leszczym
      Wielka rola

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Amber Wielu rzeczy nie wiem, ale wiem że pisarz Stefan Zweig, austryjak, był swego czasu bardzo popularnym i poczytnym pisarzem. I wiem też, choć mega dużo nie wiem, że on akurat napisał autobiografię, po której nie miał siły się wręcz podnieść. I wiem też, bo przeczytałem tę jego autobiografię, że o tyle tego nie rozumiałem, że tam nie aż tyle nazwijmy to złych rzeczy było napisane. Jakoś może zbyt pobieżnie, jako przeciętny bardzo czytelnik, nie umiałem wczytać się w ten bagaż emocji. Książkę jak przeczytam mogę nawet podesłać. 
    • Gosława
      wypełnione

      Przez Gosława · Opublikowano

      każdy ciepły powiew otula tęsknotą za latem wszystkie nasze rozmowy gasną w poszumie słuchawki tak chciałabym zatrzymać przez chwilę myśli nieskończoność u ciebie świat bieli się jasnością słońca po mojej stronie kratery księżyców górują ponad horyzontem tylko gdzieniegdzie zagubione jaskółki pikują w dół na urwanie głowy kiedy się spotkamy pokażę ci miękkie od światła korony drzew i błękit tęczówek w których toniesz ilekroć opadasz zmęczony spróbuj mnie oswoić nim końcem palców dotknę skroni od dawna już kształty moich lęków nie przybierają postaci stałej roją się one w zagłówkach łóżka i tam dogorywają stłumione  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...