Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

nacieki

Pan Ropuch
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Pan Ropuch

Pan Ropuch

Opublikowano
Opublikowano

elektroniczny już mi się śni sen
elektronicznie z dniem rozprawię się
w prostych słowach innej poezji nie znam

 

wszystko na przekór staje
ciekną rzeczy jak sprawy
usterka znak powódź zalanie
a nuż rzucisz się w diabły
czy na rozstanie 
byleby bylejak by wiedzieć
czemu siebie mam dosyć

 

wina to takie śmiesznie krótkie słowo
zaprzepaścić szansę adekwatniej
mierzy bezmiar nacieków
 

2
Pan Ropuch

Pan Ropuch

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

@Waldemar_Talar_Talar Tak sobie myślę, że jak człowiek dojrzeje do rozstania to przede wszystkim musi postawić siebie na końcu noża i zrozumieć, że to siebie ma dosyć i tego jak funkcjonuje oraz co reprezentuje sobą w tym związku jeżeli wszystkie te trzy aspekty są na Nie - wtedy możemy mówić o dojrzałym wyjściu i końcu.

 

 

Pozrawiam

Pan Ropuch

Edytowane przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • aff
      coś o ciałach niebieskich

      Przez aff · Opublikowano

      Ładnie :)
    • Mitylene
      Transcendentny Bóg

      Przez Mitylene · Opublikowano

      @Łukasz Jasiński jestem przyzwyczajona ze czesto na portalach ludzie zwracają się do siebie po imieniu :)
    • Łukasz Jasiński
      Lubię drzewa

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      @Mitylene   Piechota   Nie noszą lampasów lecz szary ich strój Nie noszą ni srebra ni złota Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój Piechota ta szara piechota Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój Piechota ta szara piechota   Idą a w słońcu kołysze się stal Dziewczęta zerkają zza płota A oczy ich dumnie utkwione są w dal Piechota ta szara piechota A oczy ich dumnie utkwione są w dal Piechota ta szara piechota   Maszerują chłopcy maszerują Karabiny błyszczą szary strój A przed nimi drzewa salutują Bo za naszą Polskę idą w bój Nie grają im surmy nie huczy im róg A śmierć im pod stopy się miota Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój Piechota ta szara piechota Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój Piechota ta szara piechota Idą a w słońcu kołysze się stal Dziewczęta zerkają zza płota A oczy ich dumnie utkwione są w dal Piechota ta szara piechota A oczy ich dumnie utkwione są w dal Piechota ta szara piechota   Maszerują chłopcy maszerują Karabiny błyszczą szary strój A przed nimi drzewa salutują Bo za naszą Polskę idą w bój   Maszerują chłopcy maszerują Karabiny błyszczą szary strój A przed nimi drzewa salutują Bo za naszą Polskę idą w bój   Piotr Szczepanik    @Mitylene   A wie pani, iż jako były pracownik Archiwum Akt Nowych miałem szkolenie z Obrony Cywilnej, natomiast: Obrona Cywilna to nic innego jak Cywilne Wojsko i z własnego mieszkania zrobiłem Kwaterę Wojskową, jestem również pułkownikiem Tajnego Ruchu Oporu - nawiązuje on do tradycji Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego i Brygady Świętokrzyskiej - w Polsce są tylko dwie organizacje wojskowe nie podlegające Sztabowi Generalnemu Wojska Polskiego na Rakowieckiej w Warszawie - to Roty Niepodległości Roberta Bąkiewicza i mój Tajny Ruch Oporu, gdyby pani zechciała znaleźć mój wiersz pod tytułem - "Tajny Ruch Oporu" - znajdzie pani tutaj: wiersz, zdjęcie i komentarze.   Łukasz Jasiński 
    • MIROSŁAW C.
      weź mnie

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @Roma Majstersztyk. Pozdrawiam. 
    • MIROSŁAW C.
      coś o ciałach niebieskich

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      słońce  leniwe przesuwa się nad parkiem od korony do korony  smarując kolejno  drzewa miodem aż sny nabrzmiałe zakręcone w słojach złocą żywicą  konary    a księżyc  niebożę  w niedzielne popołudnie  o strukturze  papieru śniadaniowego przetłuszczony nudą zlizuje smog z nieba  do białej kości i pyta   gdzie są te gwiazdy    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...