Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

droga życiowa

na początku

ma liczne, gęste, długie

rozgałęzienia 

trzeba je wszystkie poznać

przejść i wrócić

do głównego pnia

 

im wyżej tym łatwiej

boczne dróżki krótsze, rzadsze

ale też można spaść z wysokości

i wszystko

trzeba zacząć od początku

 

u końca drogi

ścięcie

 

świąteczna choinka 

pięknie ustrojona

lśni, błyszczy, migoce

 

na szczycie gwiazda 

nadzieja, obietnica 

 

już niedługo już niedługo

podróż 

 

bez igieł 

 

 

 

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

:) ;)

W sumie nie da się uciec od przeznaczenia, można tylko je odroczyć.  Ale odroczenie ma głęboki sens w przypadku młodych sadzonek, które  powinny jeszcze przeżyć to i owo :)

Również pozdrawiam 

Opublikowano

Choinka - w sumie wiecznie zielone drzewo życia ścinane na święta, żeby usychało w domu, czasie przesilenia zimowego, również bardzo ważnego momentu astronomicznego. Jest w tym wszystkim jakaś tajemnica i pomieszanie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Tajemnica na pewno, a pomieszanie może z niej wynikać. Gdy wszystko już wiadomo znika ona i ono...

 

 

 

:) Tak, początek naszego życia to intensywne poznawanie ale też dużo zakrytych sfer. Potem nieco się rozjaśnia, ale tylko tym, co patrzą do Góry:)

Dziękuję 

 

 

 

Dzięki Waldku, również pozdrawiam

 

 

 

 

 

 

@Gosława @GrumpyElf

Dzięki dziewczyny 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @infelia Napisałeś wiersz w lekkim w tonie, ale z głębokim przesłaniem. Zaczyna się jak anegdota, niemal komediowo, a potem stopniowo odkrywa coraz głębsze warstwy. Kontrast między dziecięcymi zeszytami (z ich absurdalną logiką: "abecadło z pieca spadło", "Elemelek przysiadł na gałęzi w drodze do apteki") a pamiętnikiem nieznanej dziewczyny jest doskonały. Dzieciństwo autora vs. dzieciństwo tej kobiety - jedno zabawne i bezpieczne, drugie głodne i zagrożone. Podoba mi się koniec wiersza: "Tchnę w ciebie życie, a ty, proszę, wstań!" - to jest akt poetyckiej sprawiedliwości. Chcesz wydobyć ją z zapomnienia, dać jej głos, nazwę, istnienie. To piękny gest.  
    • @KOBIETA   Twój wiersz to  prawdziwa literacka perła, która od pierwszej frazy otuliła mnie  niezwykłym ciepłem i magnetyczną szczerością !   jest to utwór misternie utkany z emocjonalnych niuansów, gdzie każde słowo jest starannie wyważone, tworząc głęboki i poruszający obraz wewnętrznego rozdarcia.   jestem zachwycony :)    
    • @violetta   A niby dlaczego? Zrobiłem opłaty: czynsz, prąd i śmiecie, mam pełną lodówkę jedzenia, papierosy i wódkę - spełniłem swój obowiązek, więc? A niby to dlaczego miałbym swój wolny czas poświęcać dla innych? Kto, proszę pani, jest zainteresowany moją osobą w świecie realnym? Nikt! Żyjemy w świecie egoistów dla których najważniejsze są pieniądze.   Łukasz Jasiński 
    • @Manek Napisałeś wiersz pełen wigoru i życiowego buntu - tekst, który ma w sobie energię niepoddawania się, odmowy kapitulacji przed czasem i losem.  "Nie dla nas biją tamte dzwony" - mocne, zdecydowane otwarcie. To manifest: jeszcze nie czas, jeszcze trwamy, jeszcze walczymy. Obrazy są wyraziste: "goryczy szpony", "doli ostre zęby", "smoki się wylęgły" - to język, który nie ukrywa, że życie jest walką, ale jednocześnie mówi: nie poddamy się. Koniec jest piękny - "Zzujemy ciżmy i na boso , Pójdziemy w gwiazdy tańczyć". To jest obietnica lekkości po trudzie, wolności po zmaganiu.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...