Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ciepłe bramy nieba


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

chciałbyś dążyć
coraz niżej
poczuć ciepło

otworzyć bramy raju

klucz nie pasuje
ktoś inny posiada

do tej bramy
 

Opublikowano

ojej od kiedy tam taka temperatura, że zrobiły się ciepłe? żartuję w przeciwieństwie do tych piekielnych :) rozumiem, że w sensie serdeczności ta rozgrzewająca przenośnia :)

o sposobach otwarcia nie muszę wystarczy jak runą mury :))))

 

co do szczegółów wiersza dążymy coraz wyżej - bo przecież chodzi o dowartościowanie czyż nie?

Opublikowano (edytowane)

@Ohcil nie rozumiem pytania. Pragniesz mocno ciepłego dogłebnego haha wytłumaczenia, ok nigdy tego nie robie, aby czytelnik sam zinterpretował.po prostu ufam że piszę dla ludzi którzy potrafią myśleć. 

Pierwsza część to zwykła męska żądza.

Dalej  dochodzi jakiś problem :)

Niewątpliwe nawiązanie do Św. Piotra i kluczy do raju :)oczywiście metaforyczne tylko. Ot, cała tajemnica. Miłego weekendu:) można nawet zaryzykować że to quasi erotyk :)))

Edytowane przez Natalka16 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tu nie mam nic złego na myśli, każdy trochę inaczej interpretuje, co też jest fajne. Czasem piszę że pietruszka w ogródku nie obrodziła och będzie problem. Czyli prosto , bez metafor. Często gdzieś mnie poniesie do mitologi greckiej czy nordyckiej. Tak, słowa trudne, ale jeśli czytelnik ma chęć sprawdzi znaczenie ich w necie, wtedy wszysto oświetli światło Heliosa.

Tak, czasem jest tego zbyt dużo, nie poradzę to mój sposób pisania.

Skaczę od Sasa do lasa, to prawda, szukam czegoś w czym się idealnie odnajdę. Piszę coś tam od 2 lat więc wiem że np. Formy sonetowe kuleją. 

Stawiam sobie wyzwania i je realizuję, lepiej lub gorzej. Oj ale się rozpisałam :)

 

Edytowane przez Natalka16 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja też, chciałem uratować tą miniaturkę przeciwnością dążenia ku dołowi. Jasne od początku, że to nie zasłona, a półprzeźroczysta woalka :) zauważ zamień niżej na wyżej o takim dowartościowaniu myślałem.

Pozdrawiam życząc powodzenia :)

Opublikowano

@Ohcil szpikulcem do kurczaka na rożnie :) moment, jego też się od tyłu do przodu. Proszę Cię bo się posikam że śmiechu. 3maj się. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pozostawiłam na chwilę własne myśli, stawiając przy taksówce od strony bagażnika walizki i informując chowającego je kierowcę, na którą ulicę zamiawiam kurs. Gdy wsiadłam i zamknęłam za sobą drzwi, zdecydowałam się do nich wrócić. A tym samym do naszej rozmowy.     - Jak to, co masz ze mną zrobić? - popatrzyłam na niego zaniepokojona. Do treści pytania, będącego w oczywisty sposób uzewnętrznieniem wątpliwości, doszedł jeszcze podkreślający je ton. Pierwsze pytanie wypowiedziałam zwykłym tempem. Drugie już znacznie szybciej - jak zwykle wtedy, kiedy coś mnie rozemocjonowało. - Chyba nie rozważasz odejścia ode mnie? Nie! No coś ty! Powiedz, że nie! - moje spojrzenie stało się o wiele bardziej niespokojne, podążając za zawartą w wypowiadanych słowach emocją.     - Nie! - powtórzyłam, ściskając mu dłonie. - Ty nie mógłbyś, prawda?! Nie po tych wszystkich twoich deklaracjach i zapewnieniach! Powiedz, że... - zgubiłam się na chwilę wśród swoich myśloemocji, przestając nadążać za słowami - że nie powiedziałeś tego i że ja tego nie usłyszałam - pokonałam na moment swoje zdenerwowanie.     - Prawda jest taka, że rozważyłem - odpowiedział wolno na moje pytanie. - Rozważyłem, ponieważ twoje postępowanie pokazuje, że nie jesteś gotowa na ten związek. Unikasz rozmów o istotnych kwestiach, zapowiadając "pogadamy", ale nie wracasz do nich. Ta sytuacja z koleżanką - wiesz, o której mówię. Test, co zdecyduję i jak się zachowam, dobitnie wskazał na twój brak zaufania pomimo, że o nim zapewniasz. Wreszcie ten wyjazd. Wiesz, że jego uzasadnienie stanowi sprzeczność z twoją obietnicą, że nie planujesz zniknąć? Robisz dokładnie to: zaplanowałaś zniknąć na półtora tygodnia. Skoro tak szanujesz swoje słowa, jak mam być pewien, że za jakiś czas nie znikniesz na miesiąc uzasadniając to potrzebą wakacyjnego wyjazdu?     Nie wiedziałam, co mu wtedy odpowiedzieć. Zrobiło mi głupio przed nim i przed sobą do tego stopnia, że mojemu umysłowi zabrakło słów.     - Słuchaj... muszę iść... - tylko tyle zdołałam wykrztusić.     Tak samo jak w tamtej chwili, poczułam spływające po twarzy łzy. Na szczęście wewnątrz taksówki było ciemno. Kierowca zwolnił, skręciwszy z głównej ulicy i wjeżdżając osiedlową drogą pomiędzy budynki, wreszcie zatrzymując samochód pod znajomo wyglądającym domem. Na szczęście dla siebie zdążyłam szybko otrzeć policzki.    - Jesteśmy na miejscu, proszę pani - oznajmił. - Pięćdziesiąt dwa złote. Będzie gotówką czy kartą?    - Gotówką - odparłam szybko, zaklinając go myślami, aby nie zapalał światła.                     *     *     *      Wszedłszy do domu i zmusiwszy się do jak najbardziej uczciwie i szczerze wyglądającego przywitania z mamą, posiedziałam z nią około godziny. Po czym oznajmiłam, że pójdę już się położyć.    - Tak szybko? Ledwie przyjechałaś... - mama była naprawdę zawiedziona.    - Muszę, mamo. Ja... Przepraszam - objęłam ją i przytuliłam. - Dobranoc.    Idąc po schodach, prowadzących na piętro i zaraz potem do swojej sypialni, wróciłam myślami do niego. Do nas i naszej skomplikowanej sytuacji.    - Czemu znowu to ja wszystko psuję?! - zezłościłam się na siebie. - I czemu on jest uczciwy, solidny i przejrzysty?! Musi taki być? I tak się starać, do cholery?! - zaklęłam. - Gdyby chociaż raz mnie okłamał albo zrobił coś nie fair, byłoby mi łatwiej go zostawić! Uznać, że nie jest dla mnie dość dobry! A tak tylko szarpię się pomiędzy miłością doń a obawami przede wspólną przyszłością! Pomiędzy tym, co czuję a tym, czego chcę!     Rozpłakałam się ze złości na siebie, na niego, na swoje uczucia i na swoje lęki.     - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały...       Rzeszów, 27. Grudnia 2025 
    • @Leszczym ostatnio słyszałem tezę że ciężko jest być facetem i nie nosić masek co zdaje się potwierdzać Twój wiersz. Ja robiłem to zawsze instynktownie(co nie zawsze było słuszne) jak w jednym z pierwszych moich tekstów    
    • @Krzysic4 czarno bialym fajne:)
    • @KOBIETA no tak, odmładzam się:)
    • A Ci na myśli ;)   Ajajaj - to fajne podsumowanie sztucznej inteligencji :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...