Annaartdark Opublikowano 19 Listopada 2021 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Listopada 2021 (edytowane) Myśl natrętną sie staje Którą trudno stłumić Dlatego przegrywam Pragnienie wgryzło się i jak wiatr Przychodzi nieoczekiwanie Jeżeli tęsknię to czasem Bez pośpiechu Cisza jak podmuch orzeźwiła umęczone ciało, zatracam się w niej Jednak w jej tchnieniu natrafiam na iskrę Czy ona ogniem zostanie? Bez strachu że mnie strawi Cóż może mi zrobić? Skoro ogień w ogniu. Edytowane 25 Stycznia 2022 przez Annaartdark (wyświetl historię edycji) 3 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Krzysica-czarno na białym Opublikowano 19 Listopada 2021 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Listopada 2021 cisza jest piekna ... no mozna to rozbudowac cisza bez tchnienia szmeru oddechu uderza po uszach czy cos w tym stylu bo ja jako czytelnik chcialbym sie rozkoszowac w tej ciszy Oprocz tego te cisze zbyt blisko siebie czyli powoduja powtorzenie bez uwypuklenia tej ciszy jak dla mnie zbyteczna przynajmniej jedna. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Wędrowiec.1984 Opublikowano 14 Grudnia 2021 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Grudnia 2021 Pragnienia maja to do siebie, że zazwyczaj przychodzą nieoczekiwanie. Puszczam oczko: mrug. ;) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Annaartdark Opublikowano 14 Grudnia 2021 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Grudnia 2021 @Wędrowiec.1984 a może to co przychodzi nieoczekiwanie, tak naprawdę kształtowalo się , rosło swoim tempem. I gdy nie zdążyło dojrzeć, stało się pragnieniem, nieuchwytnym. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Wędrowiec.1984 Opublikowano 14 Grudnia 2021 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Grudnia 2021 (edytowane) @Annaartdark Dokładnie tak. Wtedy uderza z jeszcze większym zaskoczeniem, ponieważ nie zdążyło dojrzeć i stać się rzeczywistością. Ale śród pragnień można żeglować i żeglować... i żeglować. Wystarczy zamknąć oczy i zaokrętować się na statku co śród marzeń pływa. Edytowane 14 Grudnia 2021 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Annaartdark Opublikowano 14 Grudnia 2021 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Grudnia 2021 @Wędrowiec.1984 i śnić... trudno otworzyć oczy, a gdy to robisz stąpasz po krawędzi, jak po kruchym lodzie... Pragnienia są fascynujace. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Wędrowiec.1984 Opublikowano 14 Grudnia 2021 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Grudnia 2021 (edytowane) Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Dlatego uwielbiam sny. To wyłącznie moja sfera, mam w niej kontrolę nad wszystkim co tworzę. Gdy zamykam oczy, marzę. Czym byłoby życie bez marzeń? Marzen nikt nie jest w stanie zabrać. Tak niewiele trzeba. Wystarczy zamknąć oczy i malować, a obraz, który powstanie może być wielokroć bardziej realny od rzeczywistości. Edytowane 14 Grudnia 2021 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Annaartdark Opublikowano 14 Grudnia 2021 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Grudnia 2021 @Wędrowiec.1984 O tak. Podoba mi się jak napisałeś, że stworzony obraz bywa bardziej realny od rzeczywistosci. I jakkolwiek wygląda , jest on Twój Powstał w Tobie. Dlatego od początku jest skazany na niezwykłość, wyjątkowość. Tajemnica. I ja uwielbiam śnić, wchodzić w swoją rzeczywistość, tak bardzo kojącą, moją, surrealną. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Wędrowiec.1984 Opublikowano 14 Grudnia 2021 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Grudnia 2021 (edytowane) @Annaartdark Rzeczywistość zniknie w czasie jak łzy w deszczu. Marzenia również, jeśli o nich nikomu nie opowiemy. I tutaj wkracza poezja, muzyka, delikatność, subtelność. surrealizm i dwa słowa: tylko moje. Marzenie, które powstaje we mnie staje się częścią mojego umysłu. Razem z tym umysłem zostanie kiedyś unicestwione, chyba że... ...pozwolę komuś innemu o nim śnić. Edytowane 14 Grudnia 2021 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Annaartdark Opublikowano 14 Grudnia 2021 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Grudnia 2021 @Wędrowiec.1984 tylko moje... Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Wędrowiec.1984 Opublikowano 14 Grudnia 2021 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Grudnia 2021 (edytowane) @Annaartdark Tak, kim byłaś w swoich marzeniach? Czy chcesz o tym opowiadać? Nawet jeśli nie wprost to może opowiedziałaś chociaż cząstkę tego w swoich wierszach ale wiesz dlaczego? Dlatego, że to właśnie Ty o tym zdecydowałaś. To własnie w marzeniach jest piękne. Są trochę jak narkotyk i trzeba uważać, by się w nich nie zatracić ale... ;) ...a może malarstwo jest bliżej marzeń niż poezja? Przecież z obrazów można tak wiele wyczytać. Edytowane 14 Grudnia 2021 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Annaartdark Opublikowano 14 Grudnia 2021 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Grudnia 2021 @Wędrowiec.1984 mam nad tym władzę, jednak i ona bywa zdradliwa. Wiesz to nie jest takie proste się zatracić, a jednak... Pokazać siebie w wierszach, malarstwie? Tak. Bardzo tak I Ty też pewnie to robisz. Niewielką cząstkę siebie Choć trochę Dajesz Lub pozwalasz komuś innemu o tym śnić;) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Wędrowiec.1984 Opublikowano 14 Grudnia 2021 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Grudnia 2021 @Annaartdark Tak, nawet bardzo często. Czasami nie wprost, czasem prosto z mostu. Czasem subtelnie... Wiersze maja to to siebie, że trzeba tę cząstkę w nie przelać, bo inaczej stają się oderwane od autora. Kiedy czyta się taki a taki wiersz po dłuższym czasie to wie się, że jest super, ponieważ jest w nim ten właśnie pierwiastek. Nawiasem mówiąc, piękny autoportret. :-) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Annaartdark Opublikowano 14 Grudnia 2021 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Grudnia 2021 @Wędrowiec.1984 Więc się rozumiemy. Uwielbiam ciszę, żyjąc w gwarze. Lubię subtelność , ale i ją czasem skrywam sby nie było za mdło. Życie jest wyraziste. Dlatego w moich snach,otaczam się surrealnymi obrazami, kocham mrok:) ale czasem znajduję się wśród różowych chmur taki kaprys:) Pozdrawiam:) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Wędrowiec.1984 Opublikowano 14 Grudnia 2021 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Grudnia 2021 (edytowane) @Annaartdark Już to dziś napisałem. Jest taki pierwiastek w wierszach pisanych przez kobiety, którego pojąć nie zdołam. :-) Cóż, to co właśnie napisałaś jest materiałem na wiersz idealnym. ;) Pozdrawiam :) Edytowane 14 Grudnia 2021 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji) 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
[email protected] Opublikowano 14 Kwietnia 2022 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Kwietnia 2022 @Annaartdark Puenta fascynująca bezbronny ogień w ogniu... i co mi zrobisz? Miłego wieczoru Anno. 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Annaartdark Opublikowano 14 Kwietnia 2022 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 14 Kwietnia 2022 @[email protected] Ten płomień ognia się nie lęka. Może pochłonąć bez reszty, albo stłumić żar bijący. Może tak wiele w braku swych granic. Dziękuję Mój wieczór staje się milszy:) Pozdrawiam 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się