Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Każdy coś sobie zarzuca, tu za duży nos, tam za duża tusza
Biust, wzrost, stopy czy też skóra.
Lecz pod jednym względem sprawiedliwa jest natura!
Bo czy słyszeliście, by ktoś narzekał na swój mózg!?

Opublikowano

Narzekać to może i nie - racja. Same jednak kompleksy IMO są bodźcem do tego, by stać się doskonalszym.
Jednak wbrew pozorom, nie o tym miał być mój twór, a o grotesce jaką jest brak pokory. Bo przecież każdy, no MOŻE geniuszem nie jest, "no ale przynajmniej wysoko powyżej średniej", co oczywiście jest niemożliwe i arytmetyka nie znajduje tu poszanowania.

Opublikowano

@Doomed Można się doskonalić w wielu kwestiach, mózg jest niby plastyczny ale też są pewne granice a metody jego treningu ograniczone. Mózg to też cała historia, wąwozy już wyżłobione i ścieżki neuronalne wytyczone. Ciężko w nich coś zmienić, to żmudny proces, nie tak "proste" jak robienie pompek. To nie znaczy, że nie można się doskonalić, powiedzmy "duchowo" - starać się być po prostu lepszym człowiekiem z każdym dniem, ale IQ i możliwości zapamiętywania jakie mamy takie mamy, może je warto wykorzystywać w odpowiednim celu, pozdrawiam.

Opublikowano

@error_erros No właśnie też nie do końca^^, ponieważ mózg sam w sobie jest niewrażliwy na ból - mógłbyś w nim wiercić mikserem, to nie on by Cię bolał. Za migreny i bóle głowy odpowiadają naczynia krwionośne, ich zwężanie i rozszerzanie się ;-) Mało rzeczy tak męczy, również od bólu głowy rozpocząłem swój dzień, a więc trzymaj się i zdrowia :*

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ależ nie bolał mnie akurat mózg - narzekałem po prostu na jego kondycję. W migrenie ciężko się myśli ;>

Dziękuję, najadłem się ketonalu i już dzisiaj mi lepiej.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • to ja zaprosiłam ją do tańca to ja umiłowałam jej twarz pierwsza wreszcie spuściłam się z kagańca moja twarz coraz krwawsza jej stopy zbliżają się do moich a moje biegną do niej   pierwsze kroki jak w walcu z gracją, uczuciem, napieciem jest moim promieniem… brzydkim uczucia oddaniem  albo wiecznym schronieniem? jej dłoń koścista ściska moją a moja ściska jej   powoli krok za krokiem powoli nic popłochem jej twarz emanująca zimnem zawsze była moim życzeniem  coraz szybciej coraz zgrabniej jej usta bliżej moich moje usta bliżej jej     i tak w naszych szaleńczych tańcach nawet nie zorientowałam się kiedy to ona zaczęła prowadzić  i już niczym nie różniłam się od niej i nagle zaczęłam żałować mojej propozycji żałowałam że to jedyny taniec którego się nauczyłam Umarłam w żałosnym popisie umiejętności ruchu
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozostaje pozostać  na nieokreślonej krzyżowce :)
    • @Leszczym  Michał ująłeś kłusownictwo z innego punktu widzenia i ma ono pełne uzasadnienie. Kłusownictwo obok nielegalnego polowania na zwierzęta to również naruszanie własności intelektualnej, którą mogą być dzieła sztuki, przekraczanie ustalonych reguł w biznesie, to wszystko mieści się w ramach kłusownictwa. Dziękuję za ciekawe podejście do tematu. Trzymaj się cieplutko.:)
    • Podobał mi się ten rok  Był łatwy trudny mądry bzdurny Zimny gorący senny męczący Szczery kłamliwy odważny wstydliwy Pełen pozornych kontrastów    Podobał mi się ten rok  Gdzie jawa spotkała się ze snem  Gdzie dusza opuściła ciało  Gdzie myśli nigdy nie wyszły  Przez zaciśnięte w bólu zęby    Podobał mi się ten rok  Nie chcę cię, wypuść mnie ze szponów Wpuść mnie, rozerwę cię na strzępy Daj mi się, przestań w końcu cierpieć Pragnę cię, stańmy się jednością    Stoję przed lustrem, to nie ja  Nie poznaję tych krzywych z rozpaczy oczu Tego wysuszonego zdechłego spojrzenia Tego pełnego syfu niby półuśmiechu  Tej duszy wołającej o pomoc    Stoję przed lustrem, widzę siebie Poznaję te stare, zmęczone oczy To stęsknione uczuć odbicie źrenic Tę duszę pokrytą ścierwem blizn Podobał mi się ten rok. 
    • @Christine Widzę, że się uniosłaś. To dobrze. Gniew dobrych ludzi potrafi zmienić bieg historii.  Jednakowoż, nadal podkreślam, że to nie oskarżenie tylko przyjacielska rada dla ludzi, którzy niespecjalnie dobrze piszą i chociaż przez chwilę chcieliby się ogrzać w cieple pozytywnych komentarzy. Niech wiedza o możliwościach gpt zagości tu na stałe. Wyrównajmy szanse dla mniej zorientowanych technologicznie żeby też zaznali chwały.  Wierzę, że kiedyś zrozumiesz, że to, co się tu dzieje, jest projektem na wskroś humanistycznym. Ale jeszcze nie dzisiaj, nie jutro, nie pojutrze i nie popojutrze (licence: Raz Dwa Trzy, chyba).
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...