Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dałeś nam wolność, jakiej nie było,
odkryłeś to, co długo się kryło.
Odkryłeś ty dla nas światy, bogi,
nowe do życia pojęcia drogi.

 

Gdy spojrzał tak lud na swe oblicze,
w lustrze zobaczył straszne odbicie.
Trupia czaszka, puste oczodoły -
piękne efekty twej "nowej" szkoły.

 

Dreszcz ich obleciał, dech im zaparło,
gardłu jęknięcie się ciche wydarło.
Wolność im fakt ten przykry przyćmiła,
jak szybko się wszystkim uprzykrzyła.

 

Wpadli w jej sidła niczym owady
w sieci pająka, co pełne zdrady
plączą ich skrzydła, odnóża, wolę,
kończąc beztroskiego życia dolę.

 

Stara formuła, dalej wciąż żywa,
co jakiś czas się głośno odzywa.
Grzebie świata wszystkie fundamenty,
w miejsce ich stawia "nowy": przeklęty.

 

Zabiłeś nas, drogi Fryderyku! -
Niesie się echo naszego krzyku.
Skoro Bóg zmarł, a ludzie są bogi,
zostały jeno zmarznięte odłogi.

Opublikowano

@edw.nawr Kolega Antoine zażartował sobie z Nietzschym, żart bardzo fajny moim zdaniem. A wiersz dość ciekawy, choć rymy zbyt oczywiste. Nietzsche tak naprawdę konstatował dekadencką rzeczywistość, która wywróciła na ówczesne czasy kosmiczny ład do góry nogami. Potem poszedł o krok dalej w stronę nihilizmu itp., ale nigdy go nie pochwalał, tylko w opozycji do niego pragnął dokopać się do prawdziwej nadrzędnej wartości. To był bardzo odważny poszukiwacz, bardzo płytko dziś rozumiany. Wybacz pospieszne stwierdzenia, nie na poziomie akademickiej dyskusji oczywiście. Dziękuję za podjęty temat!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • -Mistrzu dlaczego wielu cierpi na samotność? -Bo to bardzo bolesne, żyć, nie wiedzieć po co.
    • @huzarc... mocne, dobre... a jednak możesz... i dobrze.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... :))  Jacku, to mnie rozbawiło na całego, te poobrywane rzęsy... :)) ... tego niech się kobietki trzymają, ewentualnie jakiś delikatny. Fajna treść
    • ach, gdyby tak móc ci przekazać wszystkie chwile swoich pomyłek, małych wtop i parszywych niepowodzeń, momenty radości, strachu, krótko mówiąc: być ci tak dziko najbliższy, nieodspajalny, wydobyty z dna, głębin podświadomości, jak, dajmy na to, te moje, tyleż rozpaczliwe co dziwaczne próby pisma automatycznego   (przez cały czas działania czaru wszystkie dziwki w pobliskim mieście będą mieć zielone włosy, księża – kokardki na brwiach, a jeśli będziesz grzeczny – wielka paproć o tobie zapomni – takie coś ostatnio, nieco bezwiednie, wysmażyłem). jak cudowniusińsko byłoby ściągać wraz z tobą i rozgniatać w palcach szklane słońca, wdmuchiwać gryzący pył wprost w oczy lampuceriuszy, być tym, który Zna, Potrafi Poczuć. abyś widziała moimi oczami krzyczącego brodacza w małym fiacie, gdy kiedyś wymusiłem pierwszeństwo na skrzyżowaniu (uwierz na słowo  – jak on śmiesznie wyglądał!). i być tym, który Pozostanie, nie da się wydrapać z miejsc, kolorów, tak wżarł się na przykład w nieco obciachową sytuację, gdy nieintencjonalnie zostawił na chodniku siatkę z bułkami, przez co dokarmił jakiegoś okołodworcowego menela, że... zbuduje tam własny, sięgający chmur pomnik. i już na zawsze zostanie (radośnie) zamknięty w jego wnętrzu, głowie statuy. i w płytach chodnikowych, zabawkach, których dekady temu się pozbył, zeszytach z gimnazjum i w ryku kierowcy malucha. bierz wszystko, proszę. zespól, nie wypuszczaj.
    • Zajrzałam dla tego... szalonego.. tytułu. Świetne zakończenie.! w końcu region Autorki. A to...

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... dalej jest tak właśnie, z tego, co przejrzałam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...