Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)
 
Poezjo, ty moja...
 
 
 
Kim jesteś, poeto
z dala od ludzi
w samotności układasz wiersze
co tak żarliwie
tak starannie 
zapewne w nadziei 
zapisujesz na kartce papieru
 
afiszujesz się na portalach
opowiadasz
oto moja poezja
mój zraniony księżyc
rozległe wrzosowiska North York Moors
oto część mnie
moje DNA
oto moje dziecko
które nie potrafi jeździć na rowerze.
 
 
Ystad, wrzesień. 2021.
 
 

 

Edytowane przez dach (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Bardzo mocny, trafiający do mnie tekst. Ukazuje stosunek peela, do ważnej części siebie, co jest ukazane w wymownym zakonczeniu utworu. Tym bardziej, że tytuł jest na przeciwległym biegunie. Jest w nim sporo namiętności wręcz, a tu na koniec taki numer - peel "nie kupił roweru". Bardzo, bardzo dobry tekst, który uruchamia emocje i wyobraźnię.  Gratuluję. 

 

 

Edytowane przez Radosław (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@Dag przez całe swoje życie wielbiłem i kochałem kobiety. O nic nie pytając, przutulałem i pragnąłem. Kobieca delikatność jest ponad wszystkim. Wiem, że słusznie myślę. Jeszcze chwila i powrócę. Tym czasem nic mądrego więcej. Dziękuję i pozdr. 

Edytowane przez dach (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Naram-sin Dzięki za miłe słowa. Rzeczywiście, za wiersz o miłości albo o wiośnie aż strach się zabierać,bo wydaje się, że wszystko już zostało napisane, ale jak się pomyśli i wpadnie do głowy oryginalna metafora, to można jeszcze coś wykrzesać z tej tematyki. @Roma Dziękuję Romo. Te emocje i wzruszenia w poezji są najważniejsze. Miłego dnia. @Rafael Marius Masz rację.Już dawno temu Stan Borys śpiewał "Przystanąć, gdy zaśpiewa ptak". @Jacek_Suchowicz Szkoda, że cały rok nie jest majem. Pozdro.
    • @Naram-sin Poezja jest wszędzie. W każdym oddechu, w każdym uśmiechu. 
    • @Mati Dudek @Naram-sin Czytałam wiersz i komentarz — szczerze mówiąc, to właśnie ta odpowiedź zrobiła na mnie największe wrażenie. Jest w niej coś bardzo szczerego, przemyślanego, a język, którym została napisana, naprawdę ma siłę — i styl. Myślę, że masz duży potencjał literacki, ale może to właśnie proza, a nie poezja, byłaby dla Ciebie przestrzenią, w której Twoje przemyślenia i emocje mogłyby wybrzmieć jeszcze pełniej. Twoja odpowiedź czyta się jak fragment eseju lub refleksyjnej prozy — gładko, głęboko i z charakterem. Piszę to z życzliwością — bo widzę, że masz coś do powiedzenia. Może czas spróbować to powiedzieć w formie, która lepiej Ci służy? Pozdrawiam :)
    • @Natuskaa    "Goździk" charakteryzuje się "(...) uchwytną jakością (...)": to Wspaniałe Opowiadanie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      , przeczytałem je z wielką przyjemnością . Dotknęłaś i dosięgnęłaś sedna Pisania. Brawo - i gratuluję . Co prawda, zawiera adociągnięcia - ale tylko stylistycznej natury. Zaproponuję, abyś odnalazła je sama, a odnalazłszy - poprawiła.    Gratuluję ponownie .     Serdeczne pozdrowienia. 
    • Odrodzenie brzasku   Wędrowcze, zabłądziłeś? Bliżej, popatrz proszę; Rozglądasz się nerwowo: Cóż to jest za echo? Nie przejmuj się, zaufaj. Chodź, pokażę drogę. Spokojnie, już niedługo dowiesz się wszystkiego.   Na razie… Tak się cieszę, że cię odnalazłam! Codziennie, miesiącami, tutaj przychodziłam, W nadziei, że istnieje mała choćby szansa… Nareszcie, mój kochany! Bardzo się stęskniłam.   Odszedłeś tak po prostu, ot, bez pożegnania; Dlaczego? Chciałam rychło zmienić się w marzenie, Najgłębsze, jak najszczersze. Popatrz! Oto rana, Przez którą jestem martwym dzisiaj już kamieniem.   A przecież wciąż tak wiele łączy nas ze sobą, I chociaż zapomniałeś, chociaż nie pamiętasz... Nieważne. Zaraz przy mnie zbudzisz się na nowo, Gdyż przyszłość od przeszłości zawsze jest silniejsza.   Bo widzisz, między snami kryła się nadzieja. Niedługo ją zobaczysz, tam, nad horyzontem, Gdzie kończy się nieboskłon a zaczyna Ziemia, Tam nowej opowieści stanie się początek.   Niedługo, gdy znów Słońce wzejdzie nad tą Ziemią, I stworzy krajobrazy światłem malowane,  Śród cudów wnet umieści swych promieni dzieło, Sprawiając, że ożywić będzie mógł się kamień.   ---
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...