Poezjo, ty moja.

[dach]

 

Poezjo, ty moja...

 

 

 

Kim jesteś, poeto

z dala od ludzi

w samotności układasz wiersze

co tak żarliwie

tak starannie 

zapewne w nadziei 

zapisujesz na kartce papieru

 

afiszujesz się na portalach

opowiadasz

oto moja poezja

mój zraniony księżyc

rozległe wrzosowiska North York Moors

oto część mnie

moje DNA

oto moje dziecko

które nie potrafi jeździć na rowerze.

 

 

Ystad, wrzesień. 2021.

 

 

 

Edytowane 10 Marca przez dach (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Dobrze zauważyłeś, że koszty minimalne, a satysfakcja - bezcenna:). 

[iwonaroma]

Ciekawie z tym zakończeniem:)

Co do tytułu, jak wiele może zdziałać przecinek...

Pozdrowki 

[Gość Radosław]

Bardzo mocny, trafiający do mnie tekst. Ukazuje stosunek peela, do ważnej części siebie, co jest ukazane w wymownym zakonczeniu utworu. Tym bardziej, że tytuł jest na przeciwległym biegunie. Jest w nim sporo namiętności wręcz, a tu na koniec taki numer - peel "nie kupił roweru". Bardzo, bardzo dobry tekst, który uruchamia emocje i wyobraźnię.  Gratuluję. 

 

 

Edytowane 6 Października 2021 przez Radosław (wyświetl historię edycji)

[dach]

@Radosław dziekuje za bardzo ciekawy komentarz. Wybacz, ostatnio nie czuje się na siłach czytać i komentować poezję. Pozdr. 

@iwonaroma dziękuję, Iwonko. Pozdr.

[Gość Radosław]

@dach Na luzie. Ja również w innych tematach ;) 

 

Pozdrowienia. 

[dach]

@Gosława miło jest czytać subtelnej niewiasty słowa o szorstkim mezczyznie. Ostatnio nieobecnym w krajobrazie. Pozdr. Październik mnie zabija. Jednak. 

[dach]

@Dag przez całe swoje życie wielbiłem i kochałem kobiety. O nic nie pytając, przutulałem i pragnąłem. Kobieca delikatność jest ponad wszystkim. Wiem, że słusznie myślę. Jeszcze chwila i powrócę. Tym czasem nic mądrego więcej. Dziękuję i pozdr. 

Edytowane 6 Października 2021 przez dach (wyświetl historię edycji)