Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Czy zgasić światło,  dusza się głowi,

ona wyłączy - już stąpa boso.
Choć drzwi zatrzaśniesz przed samym sobą,

dla wszędobylskiej to nihil novi.

Hades pod pachą klekocze z lekka,

na sztorc kosisko jak Kościuszkowiec.

Kto mi podskoczy - Swarogu powiedz?

Pilnujesz Navii, jak rwąca rzeka.
 

Przybladła trochę, dużo liczenia,
akord ostatnio... chcę pomocnika.
Tylko że każdy truchła unika,
łazisz i węszysz tak od niechcenia.

Patrz spowszedniałaś, do nas przywykłaś,

już się nie modlą, by cię nie było.
Bo przecież wiedzą ile masz imion,

zabierasz dusze... moją na przykład?

A kiedy przyjdzie śmierci umierać,
sprzedam swą kosę na targowisku.
Kupią nie kupią - siądę na rżysku,
wietrzna byłabym, a jestem wieczna?
 


"Albowiem nie zbawia się człowiek w imię Łado, Jassa, Quia, Nija [oryginalnie: Nia], tylko w imię Jezusa Chrystusa [...] - "Postylla" - Łukasza z Wielkiego Koźmina - 1405 r.

Opublikowano

@Somalija Piękne słowa Ago, w Twoim poetycznym stylu. Długo ten wiersz pisałem miał 8 strof ale okroiłem, gdyż w pozostałych nawiązałem do współczesności, ale uznałem że nie warto.

 

Wszystkiego dobrego, życzę wypoczynku.

@Nata_Kruk Tak Nato, chyba Aga trafiła w przesłanie wiersza, Nyja zawsze odprowadzała dusze do nieba, szkoda że chrześcijaństwo nam ją zabrało.
 

Pozdrawiam najmilej jak mogę.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...