Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Trzy tysiące...


Rekomendowane odpowiedzi

@Waldemar_Talar_Talar Mistrz skrótowych komentarzy
                                          niech Cię dłuższym Bóg obdarzy.

                                          Cóż tam w wierszu w trawie piszczy,
                                           jak ten znany z filmu Piszczyk.

Pozdrawiam Waldku.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Antoine W Antoine - wyczułeś że nie było łatwo,  bądź co bądź to osobisty wiersz a wtedy trudno jest cokolwiek znaleźć. A sentencji jeszcze sam nie piszę, może czas zacząć.

Ja także jestem zaprzysięgłym, czasami męczącym do bólu pesymistą, w każdej sprawie widzę elementy najgorsze.

Wtedy jak jest lepiej, przyjmuję rozwiązanie z radością.

Wszystkiego dobrego na niedzielę.

@Michał_78 Michale jak widzisz każdą liczbę można wyśpiewać, nawet tą indywidualną, osobistą - masz nieodparte wrażenie że ONA śpiewa dla ciebie.
Dziękuje za miłe zdanie o wierszu, ma on dla mnie znaczenie emocjonalne.
 

Miłego dnia.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@[email protected] wiersz ważny, mądry, dający do myślenia, ale wprowadzenie muzyczne ... dziewczyna nie umie śpiewać, dusi wszystkie góry, w wielu miejscach nie brzmi, nie  interpretuje. Nie wysłuchałam do końca, bo w miarę upływu piosenki stawała się coraz brzydsza i pomyślałam, że  pod koniec... Sam wiesz

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. Pozdrawiam .

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Somalija Ago bój się Boga Kasia Stankiewicz nie umie śpiewać? A zresztą szukałem Jej pod kątem tytułu a nie głosu, dobrze że cokolwiek znalazłem. Zapewniam, są na polskiej scenie o wiele gorsi. Bierzesz Jej śpiew zbyt profesjonalnie a nie intencjonalnie.
 

Wszystkiego dobrego w niedzielny poranek.

@Somalija Wróciłem do tej piosenki ponownie, odsłuchałem ja w całości i absolutnie nie zgadzam sie z Twoją opinią absolutnie. Zobacz na skalę głosu, zmienność intonacji - do tego bardzo trudna piosenka w interpretacji. Wyszła z tego obronna ręką, choć jak zawsze, mogło być lepiej.
Dziękuje Ci za wizytę pod moim wierszem po trosze jubileuszowym i za mile słowa.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@[email protected] @[email protected] słuch mam absolutny, więc dyskutować nie będę, zwłaszcza, że to blondynka z niebieskimi w oczami. Odpowiedź o jubileuszu

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

, zaraz idę do ogrodu, ze zdjęciami kwiatów wrócę i na priv Ci prześlę z gratulacjami .

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Somalija Nie o taki jubileusz chodzi, chociaż co mi tam lubię każde kwiaty, nawet zwiędłe, wtedy najbardziej krzyczą o wodę.
 

Miłej niedzieli i wypoczynku.

@Dag "Urozmaicona" - nazwał bym to potargana, popsuta. Bo nie można urozmaicić czegoś co było dla nas wszystkich wzorcem. Można co najwyżej stworzyć coś nowego w oparciu o nowoczesne trendy i tendencje.

Pozdrawiam Dag, miłej niedzieli.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@[email protected] to skrót myślowy. Rzeczywiście, było jedno z dziwniejszych doświadczeń jakie przeżyłam, gdy przyjechała grupa z Konga i prezentacji multimedialnej pokazywała, jak odchodzą święta chrześcijańskie. A u nas w kościele w Wielki Piątek kilka  osób. 

 

Hmmm, to chcesz te  zdjęcia kwiatów, bo już zrobiłam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym "Jeszcze się taki nie urodził co by każdemu dogodził" życzę miłego wieczoru

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

         
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      No tak... mimo wszystko... dobrze jest nie czuć się w tym samotnym. Księżyc o super. Tylko niech się obsypie gwiazdami , a rano schowa za mgłą.      Miło, że do mnie zajrzałeś. Pozdrawiam wieczornie :)    
    • @Ewelina   Właśnie najważniejsze żeby być, też kiedyś o tym pisałem i czuję temat choć teraz samo bycie to już nie w cenie. Raczej liczą się te dodatki do bycia, a za nimi ukryte lub jawne wymagania.
    • jaki będzie nasz kraj za sterami AI ?
    • .              Rozdział szósty      - Wię... zy? - wyjąkał własciwie już były wielki mistrz, bladością oblicza zbliżony do barwy swojego zakonnego płaszcza. Sam nie wiedział, czy pobladł bardziej ze wstydu czy z wściekłości.     - A tak: więzy - potwierdził mu Jezus. - I powróz na szyję - zwrócił się do Zawiszy, ten zaś bezzwłocznie skinął na giermka.     - Jakże to tak, Panie? - Ulryk, prawie całkowicie poddawszy się w duchu, usiłował zaprotestować chociaż resztką godności. - Na powróz jak... jak chłopa? Mnie...? Pasowanego rycerza wysokiego rodu?... Jakże to, powtórzył - Przecież nie godzi się tak... Rycerski obyczaj... prawa... honor wreszcie.    - Także to - teraz Jezus powtórzył swoje słowa równie nie znoszącym sprzeciwu tonem. - Ty i twoi współbracia deptaliście honor i godność pojmanych polskich rycerzy, traktując ich w taki właśnie sposób. A bywało, że w dużo gorszy: z całą pomysłowością waszego okrucieństwa. Dość będzie przypomnieć los Juranda ze Spychowa, na którego kaźń sam wyraziłeś zgodę w sekretnie przesłanym liście. W tym samym, w którym wcześniej pozwoliłeś Danveldowi na całą intrygę uprowadzenia i gwałtu na jego córce. Nawet nie próbuj otwierać ust, by rzec, że nie pamiętasz - Mistrz Mila i Gabr'I'eli uprzedził Ulryka tak samo chłodno i z taką samą jak poprzednio stanowczością.     Słysząc to wszystko, Zawisza Czarny sięgnął powolnym ruchem do rękojeści miecza. Położył na niej dłoń i, zacisnąwszy, a ledwie nad sobą panując, zaczął go zwolna wydobywać.    - Zabiję go, Panie - wyrzekł swój zamiar równie wolno. Równie pobladły niczym były, jako napisało się, wielki mistrz. - Jurand był mi przyjacielem, a Danusia chrzestną. O honorowych więzach stanu rycerskiego nie wspomnę. Ni o obowiązku pomsty. Zabiję. Muszę. Mogę, Panie? Ale honorowo. W rycerskim pojedynku - spojrzał pytająco na Jezusa, a w oczach gorzały mu płomienie.     - Honorowy - pojedynek?? - powiedziała Gabr'I'ela, podchodząc. - Jemu - podniósłszy głos wskazała na Ulryka - oddawać lub okazywać cześć?? I - jakikolwiek szacunek?? Mistrzu: przecież to łotr, co się zowie! Wiarołomca, fałszywiec i pośrednio gwałciciel! Zabierz mu - zwróciła się do Zawiszy - pas na znak utraty przynależności do stanu rycerskiego!    - Nie godzien jesteś - odpięła od pasa miecz świetlny - umierać stojąc! Na kolana, już! - szarpnęła silnie sznur, zadzierzgnięty pętlą na szyi von Jungingena, po czym aktywowała energetyczną klingę i zamachnęła się do ciosu.    - Poczekaj, mój padawanie - Mistrz powstrzymał ją w ostatniej chwili. Celowo, aby Ulryk zdążył zakosztować strachu. - Zawisza Czarny ma przecież pierwszeństwo.    Gabr'I'ela wzięła głęboki oddech. Po czym opuściła miecz, nie dezaktywując wszak świetlnego promienia. Pobłyskującego złocistością jak jej włosy.    - A ja?! - zapytała tylko trochę spokojniej. - Mistrzu?    Zapytany rozłożył ręce czytelnym gestem.     - Cóż, mój padawanie - uśmiechnął się lekko - czy jest dla Mnie jakimkolwiek kłopotem sprawić, by ówże umarł trzy razy? Dziś dwa razy i po raz trzeci za pewien czas?     Słuchający Go uważnie Zawisza Czarny, nie czekając na chociażby jedno dodatkowe słowo, dopełnił zemsty precyzyjnie wymierzonym ciosem.        Voorhout, 7. Listopada 2024  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...