Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Przecież wiesz ,czujesz to w każdym momencie.Wiem, tylko wtedy gdy boli ale dzięki temu uczysz się rozpoznawać na nowo swoje emocje i panować nad nimi ... Jednak pamiętaj

Bądź dla nich dobra.

Bądź dla nich lasem gdy potrzebują cienia.

Bądź im jaskinią gdy pragną schronienia.

Bądź im upałem gdy zimna się boją lub deszczem siarczystym i chłodną ostoją.

Gdy potrzebują Ciebie zawsze dłoń wyciagaj

Nie pytaj o wiele , niczego nie żądaj Z czystym sumieniem przez życie podążaj

Gdy jednak mimo serca Twego

W życie innych ofiarowanego Słowem złym zapłacić Ci zechcą Pomyśl przez chwilę

Umysłem nie sercem

Bo serca twego wiesz że juz nie chcą

Chcą czegoś więcej

czegoś wielkiego

Emocji Twoich i płaczu Twojego Pokaż więc wszystkim wulkan swej złości

Trzymany w pokładach swej cierpliwości

Nie krzywdząc nikogo naucz miłości Zobaczą jak cierpisz z wyrozumiałości

Niech się popłaczą niech oddadzą się męce...

Na widok osoby która dała im serce.

Edytowane przez Mazia36 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Bóg może do nas przemawiać przez różnych ludzi :) nie mamy pojęcia jaki jest Bóg:) w swoim życiu zauważam naiwność ludzi, ale staram się tego nie wykorzystywać:) rób to co ja :)

@[email protected] to co masz sercu, to Bóg Ci to włożył :) czyli poezję i dobroć :) coś w tym jest:) tak powiedział Bóg do Mojżesza, zobacz co masz ręku :) to jest nasz sens życia :)

Opublikowano

@Mazia36  bardzo ciekawe przesłanie i pomysł na tekst.

Dostrzegam sporo wrażliwości i dobrych chęci ;-)

Okroiłbym go nieco i poprawił estetykę utworu.

Spacje, interpunkcja i duże litery (nie wszędzie sa wskazane)

Jakość ma znaczenie ;-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Noc była dzika - jak koń bez cugli, a dach - skóra świata, napięta od snu. Weszliśmy w ciemność jak w tajemnicę która znała nasze imiona, zanim zdążyliśmy je wypowiedzieć. Twoje ciało błyszczało - złamany płomień, rozgrzane szkło. W powietrzu pachniało burzą i winem. Dotyk był błyskawicą - rozcinał czas, aż spadały z nas wieki milczenia. Wiatr szarpał w naszych włosach jak drapieżnik, co pije światło. Twoje oczy - dwa czarne źródła, z których piła noc, żeby przetrwać świt. Każdy szept kruszył starą dachówkę, każdy ruch - był końcem świata. Pod nami miasto śniło o betonie, a my mieliśmy ciała ze szkła. Na starym dachu - poza przysięgą ziemi, poza linią jutra - włamywaliśmy się w swój świat: z ciał, z cienia, z gwiazd. Drżał, jakby zazdrościł nas sam sobie, jakby nie miał prawa istnieć dłużej. A nad nami - księżyc: pęknięte jabłko nieba, struna światła, z której sączyła się cisza o smaku krwi.        
    • Moje ciało opanował granat,   bo trafiłem w środek Zachodu.   Ciemność jesieni okiełznał   huk okropnych hamulców.   A granat przemakał   przez wiązki świateł samochodów.   Zimną ziemię parkingową,   opanowały neony podwozia.   Moje nozdrza zatrute, smrodem spalonego sprzęgła.     Alkohol, potrzebuję cię teraz,   bo przysłaniają mi światło   czarnymi jak lakier kurtkami.   Trzymając mój zachodni obraz -   wciąż twierdzą, że nie umiem zahamować.     Gdy mnie popychają,   Widzę rozmazane światło ulic  wpadające do tafli wody. Ukazujące się w dziesiątkach  nieregularnych odbić.   Myślą że jest prosto,   lecz moja droga stała się kręta -   zboczyłem świadomie. 
    • Nie trzeba noża, by zadać cios, Czasem wystarczy tylko głos, Jedno zdanie, jak strzała w serce, Zostaje w duszy — na zawsze więcej.   Milczenie złotem, mówili tak, Lecz dziś milczenie to grzech i strach, W sieci ogień, w oczach gniew, Słowa palą jak tysiąc drzew.   Nie każdy krzyk to prawdy głos, Nie każda cisza to winny los, Ludzie w słowach topią sny, Nie wiedząc, jak są ostrzy ich dni.   Każde „nienawidzę” ma swój cień, Za każdym „kocham” stoi sen, Ale gdy mówisz bez serca tonem, Zostaje echo — jak po burzowym dzwonie.   Świat krzyczy głośno, coraz mniej słucha, Prawda ginie wśród pustych słuchań, Zatrzymaj się, zanim zrobisz błąd, Bo słowa są jak ogień — i spalą dom.   Bo słowa ranią mocniej niż stal, Nie cofnie ich już żaden żal, Wystarczy chwila — i świat się zmienia, Z powodu słów bez zrozumienia. Więc zanim powiesz — pomyśl raz, Bo może ktoś straci przez nie czas, Słowa to broń, której nie widać, A jednak potrafi zabijać.
    • @Berenika97 Będę miał zatem motywację by pisać dalsze losy bohaterów. Bo "Boże szelmów..." ma kontynuację ale zbieram się do niej bardzo opornie bo nie wiem czy jest sens pisać przy nikłym odzewie
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        To jest bardzo trudne. Może dlatego, że świat zawsze najpierw dostrzega tych, którzy mają najbardziej krzykliwe barwy, i właśnie na tych barwach skupione jest ludzkie zainteresowanie, a nie na wnętrzu, które nie może się tak po prostu "sprzedać" na targowisku. Ono musi zostać dostrzeżone i odkryte, często z trudem i wysiłkiem. A na to już nie każdy ma siłę i chęć się zdobyć. Nawet sami mamy tendencję do porównywania się z innymi i do eksponowania na zewnątrz wszelkiego rodzaju jaskrawości, nauczeni, że i tak właśnie na to każdy zwróci przede wszystkim uwagę.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...