Treser słoniątek

[corival]

Przemyślność ludzka pokona pewniki.

Dziw pod Megarą nie zostawia złudzeń.

Niebezpieczeństwo we krwi płynie

po bitewnym polu. Desperacja dzika...

 

Majestatyczne, szare piękno sunie,

ogrom łamie serc wiele, lecz nie upadają.

Płonący kwik. Chaos proszony w szeregi,

mało statecznie pięty pokazuje.

 

Wieść się poniosła, zaradzić złu trzeba,

szare drobinki trzymać z kwiczołami.

Przyjaźnie widać i wspólne zabawy,

efekt wymierny nadzieją napawa.

[Tomasz Kucina]

W rzeczy samej. Pod Megarą świnki wystraszyły opancerzone słonie.  Pozdrawiam. 

[corival]

@Tomasz Kucina Nie inaczej. Dziękuję za czytanie. Pozdrawiam :)

[Anna_Sendor]

@corival „chaos proszony w szeregi” - genialne! Aż zazdroszczę ;). Też mam w kolejce wiersz pt. „ Treser”, ale teraz będę musiała odczekać z publikacją :):).Pozdrawiam.

[corival]

@Anna_Sendor Wrzuć swojego tresera. Przecież z pewnością tresuje kogo innego ;) Dziękuję za czytanie. Pozdrawiam :)

[corival]

@Pi_ Miło pomyśleć, że wysiłek włożony w wiersz nie idzie na marne i być może skłania do poszukiwań informacji. Dziękuję Pi_ i pozdrawiam :)

[corival]

@Pi_ Hmmm... nie to, że cokolwiek wymuszam. To było takie luźne stwierdzenie :)

[corival]

@Sennek@Michał_78Dziękuję za wizytę i ślad. Pozdrawiam :)

[corival]

@huzarcDziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam :)