Daleko dalej niż noc
-
Ostatnio w Warsztacie
-
wierszyki 2 515
Gdybyż tak gawronom
spod śnieżnego nieba
kolorowe dzioby
mogły świecić teraz —kwant energii z gapy,
który bez koloru
siedzi na gałęzi
nie wiadomo komu —odkryłby kolibra.
Siedzi więc pod chmurką.
Śnieżne gwiazdki łapie,
uszlachetnia tylkoje w królewskie barwy
rodząc się z promykiem.
Co ma zrobić? Patrzy.
Bez jasności — znikam.1
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 55 odpowiedzi
- 860 wyświetleń
-
- 40 odpowiedzi
- 673 wyświetleń
-
- 32 odpowiedzi
- 585 wyświetleń
-
- 31 odpowiedzi
- 547 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 544 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Rafael Marius · Opublikowano
@violetta Ale się rozpisałaś codziennie coś nowego. Marzenia o lecie. A nas śniegiem sypnęło. Byłaś na saneczkach? -
Przez Migrena · Opublikowano
@viola arvensis Wiolu. czytam Twój wiersz z wielkim poruszeniem. masz niezwykłą umiejętność otwierania serca w słowach tak, że człowiek czuje, jakby te obrazy dotykały także jego własnych miejsc ciszy i światła. pięknie łączysz w nim to, co ludzkie, z tym, co duchowe. jest w tej drodze przez mrok, w dotyku, w przeznaczeniu jakaś prawda, która zostanie we mnie długo po lekturze. dziękuję Ci za ten wiersz. czyta się go tak, jakby był napisany z pełnią odwagi i miłosci. Twoja poezja......ona jest cudowna ! -
Przez infelia · Opublikowano
W naszym domu panuje chłód, kochanie, Jakby Eskimosi od lat tu mieszkali. Nie przytulę się do ciebie, o nie, bratku, Bo masz zimne nogi, na imię ci Yeti czy Bałwan? Ja nie wyjdę spod pierzyny, brryy, nie ma mowy, Wybij sobie z łepetyny! o, i sopel na suficie. Ogrzej mnie choć ciepłym słowem, skarbie. Powiedz, że mnie kochasz, daj buziaka gorącego. Widzisz, nos zmarznięty, zaraz mi odpadnie. Podaj mi ciepłe kakao i bułeczki z piekarnika. Posłuchałam cię, głupia, naiwna dziunia, Żeby wdziać czapkę uszankę i skarpety wełniane. Kota z psem już dawno przeciągi wywiały, Moje biedactwa poszły w zamieć śnieżną. Brwi mi szronem obrosły, jak mam kusząco mrugać? A ty w samych kalesonach paradujesz, dumny. Włącz, dziadygo chytry, w końcu ogrzewanie! Nagle - syk! cud, z kaloryfera bucha gorąc. I choć na dworze zima wciąż harce wyczynia, W naszym igloo wreszcie lato… wcale nie na niby. Odkryłam, kochanie, prostą prawdę, Że nie trzeba nam słońca, co na niebie wisi. Wystarczy marudzonko w zimowy wieczór I człowiek z lodu, co stopnieje ze wstydu… -
Przez Rafael Marius · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Tak dokładnie było. -
Przez Witalisa · Opublikowano
@Czarek Płatak – fajna zabawa kolorem i brzmieniem (ten "ziąb" na początku można by pominąć, są jeszcze dwaZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
)
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się