Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Mgła


Gość

Rekomendowane odpowiedzi

pozwolić myślom o mnie się zdarzyć
to tańczyć boso wśród traw zmarzniętych
łąkę iglastą przyjąć pod skórę
wykrwawiać żarem rwanym na strzępy

dla kilku iskier na śnieg rzuconych
tchnieniem ostatnim wzniecać ognisko
wieczorem gonić słońce wrześniowe
ogrzewające tylko horyzont

mgła - chociaż piękna - to mgłą jest tylko
nieubłaganą w chłodnej naturze
choćby w najczulsze dłonie chwytana
dotknięta ciepłem - na wietrze umrze

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Piękna poezja... Tak to bywa, gdy ktoś jest jak mgła, ale mgła jest cudna sama w sobie i trudno odeprzeć pokusę by ją pochwycić... Często jest tak że gdy ostrzegamy "relacje ze mną są ulotne, zniknę jak mgła", wywołujemy taki efekt, że ktoś zechce tego spróbować, z nadzieją że jednak stanie się nieulotne :)

Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@GrumpyElf Można o niej myśleć, ale prędzej czy później trzeba pogodzić się z tym, że to tylko mgła. I zaakceptować prawa natury, jakie nią rządzą.

Bardzo dziękuję, cieszę się, że Ci się podoba. Zwłaszcza, że nieświadomie przyczyniłaś się do powstania tego wiersza ;>

@Marek.zak1 Dzięki, Marku. Za mgłę (i peela zarazem) przyjmijmy personifikację czegoś, co jest tak upragnione, jak nieosiągalne.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pytanie tylko, ile nieudanych prób pochwycenia mgły człowiek jest w stanie znieść.

 

Bardzo dziękuję za miły komentarz!

Kiedyś o tym wspominałaś, pamiętam ;) Mgła to magiczne zjawisko, bardzo inspirujące. Byłaś przez tę dekadę magiczna i inspirująca? ;D

Dziękuję!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...