Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pamiętam jeszcze twarz starca z sąsiedztwa
jak on bym nie chciał - dopiero w dniu trzecim
odkąd demencja go pchnęła na tory
nogę znalazły bawiące się dzieci

patrzyłem na sine ciało topielca
ciągnięte z wody gdzie kiedyś pływałem
chcę bardziej na pewno - ręce zastygły
na pozie nie całkiem zdecydowanej

zbyt często myślę o śmierci na drodze
gdy drzewa z pobocza szumią magnesem
dlatego zawsze mi bądź pasażerką
nie zjadę z pasa dopóki tu jesteś

 

 

 

Opublikowano

Świetny wiersz. O tym każdego nachodzi, ale taka pasażerka jest, czy może być pomocna w takich sprawach, przynajmniej dla niezdecydowanych. Kiedyś przed Koninem będąc w pociągu usłyszałem gruchot czegoś łamanego, pociąg się awaryjnie zatrzymał. Ktoś się rzucił. Prokurator, sprawdzanie i ponad 2 godziny pociąg stał. Do dzisiaj słyszę ten dźwięk. Pozdrawiam. 

Opublikowano

@error_erros Uwielbiam, gdy mężczyzna potrafi przyznać się do swoich potrzeb emocjonalnych, wyciągnąć rękę po wsparcie. O to właśnie chodzi, po to nie jesteśmy sami na świecie. Taka pasażerka potrafi mieć siłę oddziaływania przedłużoną daleko poza fotel w samochodzie. Bardzo dobry wiersz. 

Opublikowano

@Patryk M. Skoro nie Twój klimat, tym bardziej cieszy mnie Twoje zainteresowanie wierszem.

@Marek.zak1 Dziękuję. Dwie pierwsze strofy to autentyk - prawie, bo z tą nogą to byla chyba raczej plotka. Co do trzeciej - odmawiam zeznań.

@GrumpyElf Dzięki, mordo. Pasażerka jest potrzebna. Przynajmniej dopóki nie stanie się w tej kwestii balastem, hy hy.

Opublikowano

Dwie pierwsze - ciężkie. Ale pasażerka czyni to wszystko lżejszym.

Dla mężczyzny odpowiednia pasażerka to fundament życia. Ale jak się trafi nie taka to tylko balast ;)

Fajne masz te puenty, naprawdę zaskakujące :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Słabe wierszyki podciągam zaskakującymi puentami, nie mam innego wyjścia ;D

Dziękuję!

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...