Passivum, singularis *

[Witold Marek]

piszesz list.

średnio to idzie.

jesteś
pisany przez list

- od razu lepiej.

wolno przekłada cię
pauzą, bazgrołem.
pławisz się w bogactwie szmerów.

łagodniejcie
w czuwaniu,
strażnicy marginesu!

dyskretny...
dyskretnie czuły
tłumacz ciemnych zaniechań;
tańczący żuraw drapie, krwawi.

i wieczór:
rozlał swój syrop.
więc toniesz
w chybotliwym migocie
granic porozumienia.

zwlekajcie,
dni i sekundy,
a byle na kształt słów!

już przecierają oczy
- tak obsychają krople.

czekając: kto
zastuka
w konfesjonał kartki.

bo nie masz odwagi.

bo odwaga ma ciebie.

[Witold Marek]

* (z łac.) strona bierna, liczby pojedynczej. Względy, proszę mi wierzyć, nie są snobistyczne, ale podytkowane chęcią przywołania odległych, uśpionych, skrzypiących korzeni gramatyki...

[Joanna_W.]

Z tą odwagą bardzo zgrabnie.
Podoba mi się, zwłaszcza gdy "jesteś pisany przez list".

A.

[Luthien_Alcarin]

pierwszy raz moja wrodzona niechec do gramatyki łacińskiej, któej uczyć się nieznosze została pokonana;)... pyszny kawałek

Pozdrawiam
Agata

[Witold Marek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ależ ACI i NCI to wręcz czysta bakchiczna ekstaza :))))))))))))))))

[Anna_M.]

Ciekawy utwór.
Co tworzy człowieka?
Co człowiek tworzy?
Co tworzy tworząc siebie?
Słowo to zaklęcie, a zaklęcia mają moc.
Uważaj co piszesz!
Bo się tworzysz, bo to Ciebie tworzyć będzie.

Niech spowiedź, każda, nie będzie przesadnie rozpędzonym rumakiem cierpienia, bo co powiesz, to będzie.

Ciekawy wiersz.
Mi najbardziej podoba się jego zakończenie.

Pozdrawiam serdecznie.

[Witold Marek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zapewniam, że staram się prawie tylko o to, by NIC nie było u mnie przesadnie rozpędzone :)

Inna sprawa, wymykamy się sobie samym jako również nasze dzieła.

[Anna_M.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zapewniam, że staram się prawie tylko o to, by NIC nie było u mnie przesadnie rozpędzone :)

Inna sprawa, wymykamy się sobie samym jako również nasze dzieła.

Tak, przydałaby się kontrola nad samym sobą/samą sobą. Podoba mi się ten wiersz.

[Jay Jay Kapuściński]

Bardzo mi się podoba, jest po prostu piękny!

pozdr./Jay

[Arena Solweig]

Wszystko sprowadza się do tych ostatnich wersów – cały finał tworzenia – w formie, w zamiarach, w efekcie – konfesjonał – i gra z odwagą, w berka, kto kogo złapie. Fascynujesz zapisem, zmuszasz do rozbieranie siebie do najdrobniejszej części, by ujrzeć kształt słów, które Ciebie tworzą, choć wydaje Ci się, że nimi powozisz. Tak, fascynujesz odwróconym spojrzeniem na świat, odkrywczym. Jestem zauroczona. Pozdrawiam Arena