Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

abrazja

tetu
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
tetu

tetu

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

odpowiedzialność za życie którego nie mogła dać
była wskazówką co robić by nie zwariować
musiała wybrać odpowiednie czasowniki
być mieć kochać 

 

choć próby zawsze kończyły się tak samo
jej największą przenośnią była wiara
w przyszłość wchodziła wypełniona słowami
tobie mówię wstań — i szła
 
co jakiś czas niosąc w sobie biały wiersz
tę samą przestrzeń jaka łączyła kolejną śmierć 
widziała ten blady proch na czystej kartce 
dmuchnęła by ożył wniósł coś intymnego

 

poza językiem nic to jedyny pewnik
następna wyskrobana litera

 

 

 

Edytowane przez tetu (wyświetl historię edycji)
9
beta_b

beta_b

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

To zostaje ze mną, skasowałabym "papieru"(pleonazm?). Lubię Twoją wrażliwość językową, budowanie przekazu, całość czytelna. bb

3
Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Tetu'... Twój wiersz to 'różowa' perełka. Przepiękna, ale bardzo bolesna treść. 
Odpowiedzialność, jakie to ważne słowo, na szczęście są słowa i można 'to' opisać,

jest wiara, która pozwala przetrwać i... "biały wiersz"... który może mówić o niewinności

tejże.. wyskrobanej.. i zarazem o chęci wyrzucenia z siebie myśli.

Tytuł i ostatni wers, krzyczy mi jedno...to (o)czyszczanie łona kobiety, czyli...

"następna wyskrobana litera"... (?)
Pozdrawiam. 

 

ps. zrób kilka enterów pod wierszem, żeby.. edytowane.. było po przerwie, zlewa się.

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
tetu

tetu

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za poświęcony czas i słowo komentarza. Pozdrawiam. 

 

Natko, dziękuję za zajrzenie i za komentarz. Doskonale go rozumiesz, a te wyskrobane litery... tak, każda to początek i jednocześnie koniec, inicjał. 
Entery zrobione ;) Serdeczności.

 

@Michał_78 
Strasznie szkoda Michale. Błądzić rzeczą ludzką. Ja też się wielokrotnie mijałam z prawdą i wcale się tego nie wstydzę. Każda interpretacja jest cenna, przynajmniej dla mnie. Być może Twoja wniosłaby w ten wiersz coś innego. No cóż...nie przepraszaj, ale żałuję, że nie było mi dane poznać mojego wiersza od innej strony, a tak po prawdzie tutaj jest ukryte drugie dno i może Twoja interpretacja wcale nie byłaby taka nietrafiona. Dziękuję za obecność. Pozdrawiam. 

1
Annuszka

Annuszka

Opublikowano
Opublikowano

Piękny, poruszający wiersz do zamyślenia... Ta wiara każąca iść, mimo że każda próba kończy się tak samo, odpowiedzialność która jest wskazówką co robić by nie zwariować... Znakomita poezja.

2
  • 3 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sylwester_Lasota
      Góry i doły

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W sumie tak. Z reguły nie lubię pisać "co autor chciał powiedzieć" odnośnie własnych tekstów, ponieważ każda interpretacja jest cenna i bardzo często, nawet jeśli sprzeczna z zamierzeniami, wnosi jakiś świeży, czasami zaskakujący, punkt widzenia. W powyższej interpretacji takiej sprzeczności nie ma, ponieważ jednak pokrywa się ona z tym jak odebrali wiersz poprzedni czytelnicy, którzy pozostawili tutaj komentarze, pozwolę sobie zapytać: Czy wiersz można odebrać jako opis osobowości, która przechodzi ze stanów depresyjnych do euforii, by za chwilę znów popaść w depresję? To też może być prawdziwe niebo i piekło. W takim przypadku przydałoby się pewne wyrównanie tej huśtawki, o czym nie ma w wierszu. Jest jedynie zamknięcie tych skrajności w jednym podmiocie i, może niesłuszne, spostrzeżenie, że bez nich, chociaż stanowią pewne zagrożenie, ten podmiot przestałby istnieć, nie byłby sobą. Pozostałe interpretacje są oczywiście jak najbardziej prawidłowe i zgodne z przewidywanym odbiorem, ale tak naprawdę, to co tutaj napisałem, było prawdziwym impulsem do powstania tego tekstu. Już po jego napisaniu nasunęła mi się jeszcze jedna możliwa jego interpretacja, na którą do tej pory nikt nie wpadł, ale pozwolę sobie już jej tutaj nie rozwijać.
    • Berenika97
      Kraina w czerwonym szalu

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Robert Witold GorzkowskiTeraz rozumiem dlaczego takich chwil się nie zapomina, ważne są piękne krajobrazy, ale przede wszystkim piękni ludzie. Pozdrawiam:)
    • Naram-sin
      Lato na krawędzi

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Z pewnego punktu widzenia to jest to samo. Chirurg używa lancetu, poeta słów. I jeden,i drugi, może wykonać precyzyjną robotę, albo nieumiejętnie pochlastać na oślep.
    • Migrena
      Lato na krawędzi

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Naram-sin I właśnie w tym się różnimy: dla Ciebie poezja to narzędzie, dla mnie -- żywy byt. Ty szukasz „skuteczności” i „logiki operacyjnej” -- ja szukam uderzenia w trzewia. Jeśli treść i emocje są dla Ciebie „drugorzędne”, to analizujesz ciało bez pulsu. Możesz rozebrać każdy wers na części pierwsze, ale jeśli nie słyszysz jego krzyku albo drżenia -- to znaczy, że rozbierasz trupa. Sztuka to nie tylko to, jak coś jest powiedziane. To przede wszystkim dlaczego. A jeśli „po co o tym pisać?”, to naprawdę – nie wiem, czy rozmawiamy o poezji, czy o procedurze chirurgicznej.   Jesteś pewno emerytowanym nauczycielem polskiego z gimnazium. Ale tutaj jest życie. Tętniące emocjami. Nie jarzysz, prawda ?  
    • Naram-sin
      Nasz świat miłości

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Wiersz nijaki, schematyczny, będący przeglądem stereotypów, a nie opowieścią o prawdziwym uczuciu.   Ale znalazłem linijkę,

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      która jest warta wiersza. Osobnego, nowego wiersza, który rozwinie tę myśl, tylko nie w rytmie miłości i naszego istnienia, nie przez pryzmat emocji, ale wyobraźni.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...