niemożliwe

[Klaudia Gasztold]

każdego dnia się obawiam

że o mnie zapomnisz

spojrzysz gdzieś obok

jakby wszystko było obojętne

 

każdego ranka nasłuchuję

czy moje imię nadal jest

na Twoich ustach

co jeśli kiedyś zamilkniesz?

 

każdej nocy powtarzam jak mantrę

że przecież będzie dobrze

napisałam pamiętnik

w razie wypadku zdarzeń

 

o każdej porze obawiam się

czasami nawet samej siebie

co jeśli most mnie nie utrzyma?

to co było fale sobie przywłaszczą

 

w każdym wierszu jesteś

nawet gdy to drobiazgowa anafora

lub jedynie wydźwięk

jeszcze piszącego pióra

 

Klaudia Gasztold

[siachna]

@Klaudia Gasztold co powoduje tę straszną niepewność. Człowiek tak chciałby móc być pewnym. Pięknie to ujęłaś.

[Arsis]

@Klaudia Gasztold bardzo ładny tekst, pani klaudio. tylko mała prośba... przydałaby się troszkę większa czcionka... pozdrawiam.

[Tomasz Kucina]

Bardzo ładnie wchodzisz sobie w ten subiektywny, rzekłbym higieniczny sentymentalizm, jest nawet kontekst lekko erotyczny, i uważam, że dobrze realizujesz tą "bliskość" w samej treści. Wiersz przyciąga, jest zmysłowo magnesujący, jakaś dobroduszność przenika podświadomie bezpośrednio do czytelnika. Fajne! Trzymaj się, pozdrawiam.

[corival]

@Klaudia Gasztold Codzienne wahania i niepewności... z czegoś muszą wynikać. To taki pierwszy, nasuwający się wniosek. Pozdrawiam :)