Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Konsolacje na wakacje (Padlina - Pierwsze wyjście z grobu)


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Najpierw musi być wstęp. 

Kiedyś na Instagramie zrobiłem taki żart - reklamę płyty fikcyjnego zespołu Padlina - i jako listę utworów wymyśliłem jakieś bzdurne tytuły.

Jakiś czas później pojawił się pomysł, by do tych tytułów dopisać wierszyki. Raz lepsze, raz gorsze, raz mądrzejsze, raz głupsze -

ale wszystkie utrzymane w konwencji czarnego humoru. Poniżej przedstawiam pierwszy wierszyk z listy.

Jeśli znajdą się tutaj ludzie, którym się ten klimat spodoba, to będę publikował tu pozostałe wierszyki.

 

 

KONSOLACJE NA WAKACJE

podróż wiedliśmy we czterech
by się w pas pokłonić światu
póki jeden nie spadł z łódki
w mętne wody eufratu

drugi na grenlandzkim mrozie
ciepłym moczem śniegi chłostał
żółta struga wnet zamarzła
przyklejony już tak został

nigdy nie gaś ognia wódką
kiedy w jurcie pożar wzniecisz
tak pośród mongolskich stepów
z życiem się pożegnał trzeci

sam z uśmiechem dalej ruszam
by mi stypy nie popsuły
swym nastrojem minorowym
tak owocnej kanikuły

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

Podejrzewam, że z takim pomysłem znalazłbyś agencję talentów, która zmontowałaby prawdziwą Padlinę. Praktycznie opracowałeś wszystko na kampanię reklamową, muzyka zdaje się być tu najmniejszą z przeszkód. Jak chcesz to pogadam tutaj z kimś z branży :P To jest genialne i czekam na więcej! 

Opublikowano

@dot. Ja nie odczuwam, by nieznajomość Macieja Zembatego stanowiła dla mnie jakąś zaległość. Jest jakiś powód, dla którego to jest lektura obowiązkowa? :P

Opublikowano

@error_erros Swoim wierszem, opisałeś relację przyjaźni, która się rozpierzchła.

Na zasadzie: każdy w swoją stronę. Nikt, nikogo nie pilnował! Takie życie. W przeciągu wydarzeń, dowiadujemy się dopiero,że ktoś obrał taką drogę, a nie inną.

Na przekór, można rzec, że na czyichś błędach, człowiek się uczy. Bo to jest puentą tego dobrego wiersza.

 

Pozdrowienia!

Opublikowano

@Nefretete Nie wierzę. Po prostu nie wierzę, że są ludzie zdolni nawet w tym wierszyku znaleść sens i morał ;D Jak ja uwielbiam być tak zaskakiwany!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zegar urzeka melodyjką i odtworzoną dykteryjką, a dołączone jaskółki są bajką.  
    • myślę o tobie całym ciałem  o niej o nas dzień i noc   płynę za tobą całą sobą  bez przerwy na wytchnienie    świecę srebrem przegubów  otwartego pocałunku    z każdym oddechem uda nabierają drżenia  z każdym zbliżeniem usta czerwieni             
    • Gdybym miał wybierać po prostu nie urodziłbym się nigdy. No, ale gdybym jednak był zmuszony bo karma, przeznaczenie, jakiś bóg; wymyśl sobie powód; to zmieniłbym nie jedno, ale dwa wydarzenia ze swojego dzieciństwa. A już dalej poradziłbym sobie ze wszystkim. No, ale jednak się urodziłem, jednak doświadczyłem i wcale sobie nie poradziłem. Tak mi się kiedyś wydawało, że prę do przodu, że  będzie lepiej, ale życie po wielu latach kazało mi zweryfikować to "wydawanie się".  Gdyby te dwie rzeczy się nie wydarzyły, to...  Rozmyślania przerwała... cisza...  Głucha, niema i mroźniejsza niż arktyczne powietrze cisza.  Ostrożnie przesunąłem palec na spust Raka. Nie odbezpieczam, bo nigdy nie jest zabezpieczony. W tym świecie nie ma czasu na zastanawiania się i ostrzeganie kogokolwiek o intencjach; Albo ja, albo oni, albo zmutowana natura.  Nie otwieram oczu, bo noc jest tak ciemna, że nie widać nic na wyciągnięcie ręki. Staram się nie poruszyć pod plastikowym brezentem, żeby nie zaalarmować nikogo i niczego jakimś szelestem.  Leżę na prawym boku. To trochę niewygodnie, żeby pomóc sobie na czas bronią palną, ale kiedy leżę na lewym to słyszę bicie własnego serca... Taka ciekawostka.  Bardzo uważnie wsłuchuję się w ciszę. Jak to się stało, że nagle nie ma najmniejszego podmuchu wiatru?  Pieprzone zbiegi okoliczności. Nienawidzę tego bo wiem, że to początek kolejnych kłopotów. Zawsze jest tak samo, najpierw jest cisza albo w otoczeniu, albo w umyśle a później trzeba działać i to nie w rękawiczkach.  Jest!  Wyławiam delikatny szelest z głuchego mroku. To nie człowiek, ludzie są bardziej hałaśliwi, ale to wcale mnie nie uspokaja, bo na człowieka wystarczy jeden strzał z broni, ale nie na te bestie! Tak jakby wiedziały, że w smolistej ciemności nie da się celować...  Nie ruszam się. Czekam aż poczuję oddech na twarzy i ten cholerny smród...  Czekam...
    • i stale o tym zapominasz że przecież tutaj jesteś po coś "Panie to nie jest moja wina" dotykasz mnie swym ciężkim losem   pewno o Hiobie zapomniałeś swe dywagacje tocząc marne tylko przypomnę "bez Jego zgody z głowy najmniejszy włos nie spadnie"   pozdrawiam
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      odbieram jako jedną wielką metaforę rymy męskie sugerują że to może być piosenka   Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...